Sproggiwood

Minirecenzja Sproggiwood – rogal o smaku fińskiej mitologii

Pomimo tego, że mawia się, że „gry są dla wszystkich”, bez problemu da się wskazać kilka gatunków, których mniej cierpliwi gracze po prostu nie powinni ruszać. Jednym z nich są gry roguelike. Choć nawet pośród nich da się znaleźć kilka wyjątków, ogólna zasada mówi jasno – bez ginięcia co kilka minut i powtarzania wszystkiego od początku, nigdzie nie zajdziesz… A to rodzaj rozrywki, który przypadnie do gustu nielicznym. Jeżeli zaliczacie się jednak do ich grona, w ostatnim czasie z pewnością nie możecie narzekać na ilość dostępnych tytułów – Sproggiwood jest jednym z nich, od konkurencji odróżnia go jednak kilka istotnych szczegółów.

Już na wstępie wypada zaznaczyć, że całość, pomimo bezlitosnej mechaniki, stawia na stosunkowo radosne i barwne klimaty – nie ma tu mrocznych lochów i krwiożerczych bestii, które ustąpiły miejsca bajkowej oprawie (dokładniej – fińskiej mitologii) oraz sympatycznemu, kanciastemu bohaterowi. Na tym „ułatwienia” się jednak kończą – całą zabawę rozpoczynamy od rozmowy z dziwaczną owcą, która doprowadza nas do pierwszego wyzwania. Tam w praktyce testujemy wykorzystaną w grze mechanikę – eksplorujemy niewielką lokację wypełnioną ciekawymi przedmiotami oraz przeciwnikami, których oczywiście należy pokonać. Rozgrywka przebiega w trybie turowym, jednak co istotne – nasi wrogowie nie są statyczni. Mogą dowolnie zmieniać swoje pozycje, dzięki czemu często nasze wstępne plany trzeba modyfikować w trakcie rozgrywki. Dzięki temu wszystko co robimy musi być sensownie przemyślane, a oddawanie spraw w ręce przypadku kończy się zazwyczaj szybką śmiercią.

Kolejnym elementem, który z pewnością przypadnie do gustu graczom wielbiącym taktyczne podejście do tematu jest mechanika rozwoju naszego bohatera. Wchodząc do nowych lokacji za każdym razem rozpoczynamy na poziomie pierwszym, a statystyki możemy „podkręcić” pokonując słabszych przeciwników. Do tych mocniejszych nie warto podchodzić bez odpowiedniego rozwiniętego herosa, potyczka bowiem zakończy się wówczas w ekspresowym tempie. System wydaje się na papierze prosty, ale w rzeczywistości sprawia, że każda kraina, do której trafiamy stanowi unikalne wyzwanie i zapewnia zaskakująco dużo zabawy. Odnosi się to także do samej walki, bowiem wraz z postępem rozgrywki i rozbudowywaniem rodzinnej wioski pierwszego bohatera, odblokowujemy kolejne klasy, spośród których każda ma swoje wady i zalety. Opanowanie wszystkich do perfekcji stanowi ogromne wyzwanie, zwłaszcza, że pojedynki nie sprowadzają się tylko do naciskania pojedynczego przycisku – sami musimy decydować o tym, jaki atak najlepiej zastosować w danej turze, aby zmaksymalizować obrażenia i nie dać się przy tym trafić.

Sproggiwood, mimo swojej niepozornej kolorostyki, jest więc grą mocno złożoną, która pomimo humorystycznej perspektywy potrafi niekiedy doprowadzić gracza do płaczu. O frustracji trudno w tym przypadku mówić, bowiem każda porażka jest rezultatem naszych błędów, które eliminujemy po prostu w kolejnych podejściach. A że po pojedynczym odpaleniu tytułu nieustannie chce się do niego wracać – fani gatunku z pewnością nie będą zrażeni pojedynczymi niepowodzeniami.