Shin Megami Tensei: Persona PSP

Shin Megami Tensei: Persona to wzbogacona i poprawiona wersja pierwszej części popularnej japońskiej serii gier RPG, którą pierwotnie wydano w 1996 roku na konsolę PlayStaion, jako Revelations: Persona. Gry spod szyldu Persona, mające oddaną grupę fanów na całym świcie, są pobocznymi tytułami cyklu Shin Megami Tensei, którego korzenie sięgają 1987 roku. Zarówno produkcją i konwersją Persony na PSP zajęło się studio Atlus. Shin Megami Tensei: Persona ukazała się już raz na zachodzie w 1997 roku, ale w ocenzurowanej i zmodyfikowanej wersji, która dodatkowo ucierpiała z powodu złego i niedokładnego tłumaczenia na język angielski. Jednak w opisywanej nowej odsłonie gry, wszystkie błędy lokalizacyjne zostały naprawione, a modyfikacje dotyczące wyglądu postaci i scenariusza usunięte.

Historia przedstawiona w grze rozpoczyna się w momencie gdy główny bohater, wraz z przyjaciółmi będącymi tak jak on uczniami liceum St. Hermelin, postanawia wypróbować dziwną dziecięca zabawę-rytułał zatytułowaną Persona. W jej trakcie wszyscy tracą przytomność i przenoszą się do nieznanego miejsca, na pograniczu snu i jawy, gdzie spotykają tajemniczego człowieka przedstawiającego się jako Philemon. Obdarza on ich umiejętnością przywoływania person, potężnych duchów opiekuńczych, personifikacji charakteru i osobowości danego człowieka. Wraz z rozwojem fabuły, gracze będą musieli stawić czoła korporacji SEBEC, która stworzyła urządzenie umożliwiające podróże między wymiarami. Lecz na skutek jego awarii całe miasto w którym żyją zostaje odcięte od świata zewnętrznego i opanowane przez demony.

W odróżnieniu od następnych odsłon serii, gra jest tradycyjnym dungeon crawlerem, w którym eksplorujemy przypominające labirynty lokacje i walczymy z napotkanymi w nich demonami. "Podziemia" obserwujemy z perspektywy pierwszej osoby, a nasze ruchy są ograniczone do wyznaczonych przez twórców ścieżek. W pozostałych miejscach, które odwiedzimy, gdzie będziemy mogli porozmazywać z npc czy zrobić zakupy, akcja przedstawiona została w rzucie izometrycznym.

Walka odbywa się w trybie turowym, a jej przebieg przedstawiony jest z widoku izometrycznego. Spotkania z przeciwnikami są losowe, w dodatku są one miejscami nużące i wymagają nie lada cierpliwości z powodu wysokiej częstotliwości ich występowania. Gra może więc oprowadzić do białej gorączki mniej odpornych graczy, którzy nie przepadają za tzw. „grindowaniem”. W naszej drużynie znaleźć może się maksymalnie 5 z 9 dostępnych postaci. Każda z nich dysponuje zarówno tradycyjnymi atakami (broń palna, biała, pięści itd.) jak i mocami, których użycie warunkowane jest przyzwaniu jednej z trzech person przypisanych do danego bohatera. Ważne jest to, że nie musimy koniecznie walczyć z demonami. Wykorzystując odpowiednie umiejętności bohaterowie mogą także z nimi negocjować. Próbując je zastraszyć, obsypując komplementami lub odpowiadając na ich podchwytliwe pytania, zyskujemy przychylność, która owocuje przedmiotami i specjalnymi kartami używanymi do tworzenia nowych person.

W wersji na PSP, producent wprowadził do tytułu szereg poprawek, które mają ułatwić współczesnym graczom kontakt z tytułem. Poprawiono między innymi interfejs, tak by przypominał swoim układem i funkcjonalnością, ten znany z trzeciej i czwartej części serii. Poza tym, dodano nieobecne w oryginale przerywniki filmowe i intro, a także zremasterowano ścieżkę dźwiękową. Jeżeli chodzi o oprawę graficzną, nie wprowadzono żadnych większych zmian poza dopasowaniem rozdzielczości do panoramicznego ekranu PSP.

Ostatnia modyfikacja 7 września 2011