Police Quest 2: The Vengeance PC

Druga odsłona serii Police Quest kontynuuje wątki zapoczątkowane w pamiętnym pierwowzorze. Jesse „Death Angel” Bains ucieka z więzienia i wynosi się z Lytton, uśmiercając wcześniej kilka osób. Gracz ponownie wcieli się w rolę Sonny'ego Bondsa, który po awansie do Wydziału Zabójstw, będzie grał pierwsze skrzypce w śledztwie, mającym na celu ponowne ujęcie niebezpiecznego handlarza narkotyków.

Grafika uległa wyraźnej poprawie, choć nadal mamy do czynienia z 16-kolorową kartą EGA. Lepsze wrażenie sprawiają zwłaszcza tła, utrzymane w pseudo-trójwymiarowej konwencji. Interfejs także uległ pewnym przeobrażeniom, pojawiły się ładne i schludne okienka, ale w najważniejszej jego części, czyli tekstowym wprowadzaniu poleceń, nie wprowadzono żadnych rewolucyjnych zmian. Pod względem merytorycznym gra jest bardzo podobna do swego poprzednika, co oczywiście liczy się na plus. Duża w tym zasługa emerytowanego policjanta, Jima Wallsa, który kolejny raz podzielił się swoimi doświadczeniami z twórcami gry i brał czynny udział w jej powstawaniu. Jak zwykle, ogromną zaletą gry jest jej realizm. Mimo, że Sonny Bonds pracuje teraz w Wydziale Zabójstw, nie oznacza to, że nie będzie musiał przebijać się przez proceduralne zawiłości. Rzekłbym nawet, że pod tym względem autorzy gry poszli ostro do przodu, dokładając naszemu bohaterowi niebotyczną ilość mozolnej pracy. Z racji wykonywanych czynności, rozgrywka ma charakter liniowy, co oczywiście staje w opozycji do pierwowzoru, gdzie nasz plan dnia składał się z kilku, słabo powiązanych ze sobą czynności. W The Vengeance natomiast, od początku do końca babrzemy się w jednej i tej samej sprawie, dzięki czemu można lepiej się wczuć w zaistniałą sytuację. Jak na Sierrę przystało, gra do najłatwiejszych nie należy i nie chodzi tu tylko o zagadki. Trzeba przede wszystkim uważać, żeby nie dostać kulki między oczy, Sonny Bonds nie jest przecież z gumy.

Police Quest 2 kontynuuje dobre tradycje poprzednika. Gra posiada interesujący i wciągający scenariusz. Zadania śledcze, choć żmudne, są ciekawe i pozwalają spojrzeć na pracę detektywa z troszeczkę innej perspektywy - od kuchni. Duży plus należy się także za wprowadzenie kilku poprawek, zwłaszcza za lepsze rozwiązanie kwestii dialogowych.

Ostatnia modyfikacja 21 listopada 2014