osu!

Osu! to popularna produkcja z gatunku rytmicznych gier muzycznych. Mechanika rozgrywki została zainspirowana kilkoma tytułami wydanymi na Nintendo DS, zwłaszcza Osu! Tatakae! Ouendan z 2005 roku. Zabawa w Osu! jest w całości zręcznościowa, a oferowane etapy cechują się bardzo zróżnicowanym poziomem trudności, dzięki czemu odnajdą się tu zarówno nowicjusze, jak i weterani tego typu produkcji. Grę stworzył samodzielnie Dean „peppy” Herbert, który rozwijał ją przez kilkanaście lat, by ostatecznie udostępnić jej kod źródłowy w Internecie.

osu! cieszy się niesłabnącą popularnością. W 2020 roku bazę graczy oszacowano na ok. 17,5 miliona osób, a liczni zawodnicy e-sportowi, nawet niezwiązani bezpośrednio z osu!, polecają ten tytuł jako rozgrzewkę przed treningiem w innych produkcjach.

Zasady

Podstawowy tryb rozgrywki w osu! nosi nazwę osu!standard. Podobnie jak w innych grach rytmicznych, polega on na wyklikiwaniu rytmu granej w tle piosenki (w bazie znajdują się covery popularnych utworów w wykonaniu japońskich artystów). Po wybraniu ścieżki przechodzimy na jej „beatmapę”. Do wykorzystania mamy trzy rodzaje przycisków: kółka, slidery i spinnery. Kółka wciskamy w momencie, gdy kurczący się wokół nich kolorowy okrąg styka się z białym okręgiem wewnątrz (pomocne jest tutaj wsłuchanie się w piosenkę, dzięki czemu możemy zwiększyć refleks przy pomocy bodźców słuchowych). Z kolei Slidery są suwakami, przesuwanymi przez nas po wyznaczonej specjalną piłką trasie. Ostatni rodzaj przycisku, spinner, to pole, w obrębie którego musimy kręcić myszą (lub innym kontrolerem) zgodnie lub przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, zależnie od tego, czego będzie od nas wymagała gra.

Wykonywane akcje są oceniane zależnie od ich zgodności z piosenką. Dokładność determinuje, czy za wciśnięcie przycisku otrzymamy 0, 50, 100 czy 300 punktów. Kolejne przeliczniki pojawiają się zależnie od wybranego poziomu trudności, podzielonego na trzy stopnie. Najtrudniejsze są kawałki podlegające pod Hard Rock, Sudden Death/Perfect, Hidden/Fade In, Double Time/Nightcore oraz Flashlight. W standardowym trybie możemy spotkać Easy, Half Time, No-Fail, Spun Out i Auto-Pilot, a w najłatwiejszym, niepodlegającym rankingom, Relax, Cinema, Auto i ScoreV2. W trakcie zabawy poziom naszego zdrowia sukcesywnie spada – dobrze wykonane akcje pozwalają je uzupełnić, a nieudane przyspieszają jego ubytek. Gdy stracimy całą energię, przegrywamy.

Bardzo ważnym elementem osu! są beatmapy. To na nich odbywa się rozgrywka i to one determinują naszą pozycję w rankingu. Są podzielone na 6 kategorii. „Rankingowe” wyróżniają się spełnianiem wszystkich wytycznych twórców, do „zatwierdzonych” zalicza się te trwające dłużej niż 5 minut (tzw. maratony), „zakwalifikowane” to mapy przechodzące właśnie etap moderacji ze strony twórców, a „ulubione społeczności” nie spełniają wszystkich wymogów, jednak uzyskały aprobatę od wielu graczy. Oprócz tego można spotkać „oczekujące” (na moderację) i „nieaktualizowane” (porzucone przez swoich autorów). Część z beatmap wyposaża się w specjalne tła, a nawet wideo czy storyboard.

Multiplayer

Gra oferuje dwa tryby rozgrywki: dla pojedynczego gracza oraz wieloosobowy, w którym może mierzyć się naraz 16 graczy, rywalizujących ze sobą w osiągnięciu jak najlepszego wyniku na danej beatmapie. Oprócz klasycznej zabawy w osu!standard, produkcja oferuje również trzy inne typy rozgrywki. W osu!taiko interfejs przybiera kształt perkusji, gdzie musimy wciskać czerwony bądź niebieski przycisk w rytm piosenki (podobnie jak w Taiko no Tatsujin). Drugim trybem alternatywnym jest osu!catch, gdzie sterując postacią trzymającą talerz, łapiemy opadające w rytm muzyki owoce. Ostatni, osu!mania, przypomina z kolei granie na pianinie i oferuje zabawę przy użyciu od 1 do 9 przycisków (wśród których najpopularniejsze są układy 4 i 7). Osiągane przez nas wyniki są następnie porównywane z tymi od innych graczy i układane w stosowne rankingi.

Kwestie techniczne

Gra posiada bardzo niskie wymagania sprzętowe, dzięki czemu może ją uruchomić w zasadzie każdy współczesny komputer. Twórca swojego czasu określił nawet sprzęt potrzebny do jej odpalenia jako „not-a-potato” (tłum. „nie-ziemniak”).

Ostatnia modyfikacja 6 listopada 2020