Onimusha: Warlords (2001)

Capcom to firma odpowiedzialna między innymi za tak znaną grę jak Resident Evil. To produkcja na tyle wyrazista, że przyćmiła inne ze swego gatunku. Tak samo mogło się stać w przypadku Onimusha: Warlords, który ciągle porównywany jest do słynnego survival horroru i przez niektórych został okrzyknięty mianem „Resident Evil z samurajem”. Tym razem Capcom zmienił jednak nieco charakter swej produkcji i, przynajmniej częściowo, powrócił do stylu gry z dużym naciskiem na walkę, z którego znany był wcześniej.

Akcja Onimusha: Warlords rozgrywa się w Japonii, w XVI wieku, gdy kraj ten pogrążony był w krwawej wojnie domowej. Jeden z okrutnych przywódców – Nobunaga – powraca do życia dzięki interwencji demonów. Jako sługa złych mocy ma złożyć krwawą ofiarę i w tym celu porywa księżniczkę Yuki. Gracz wciela się w postać Samanosuke Akechi – samuraja, który nie dość, że ma wybawić biedą kobietę, to jeszcze powinien odesłać hordy demonów z powrotem do piekielnych czeluści. Nie da się ukryć, że historia jest bardzo banalna. Wszakże to jedynie pretekst, by ruszyć do boju i wyrżnąć legiony potworów. Zadanie ułatwia bohaterowi magiczna rękawica, która przetwarza energię zabitych wrogów w specjalne moce, bądź też przydatne punkty życia. Ten system sprawia, że gracz nie musi tak bardzo przejmować się odnajdywaniem przydatnych przedmiotów, jak miało to miejsce w Resident Evil. Gra dzięki temu jest bardziej dynamiczna, a akcja szybciej posuwa się naprzód.

Niestety wynika stąd najpoważniejszy minus tej produkcji, jakim jest jej długość. Grę można ukończyć w zaledwie kilka wieczorów, a dodatkowe bonusy minimalnie ratują sytuację. Na szczęście niedostatek ten rekompensuje grafika. Chociaż zrezygnowano z pełnego 3D na rzecz płynności rozgrywki, to dopieszczenie wyglądu postaci oraz przerywników filmowych nie pozostawia nic do życzenia i wprawia w osłupienie. Do tego fantastyczna ścieżka dźwiękowa i rewelacyjnie dobrane odgłosy otoczenia. Jakby tego było mało, to w klimat gry wciągają też dialogi w języku japońskim, oczywiście z napisami.

Sterowanie postacią jest bardzo proste do opanowania i już po krótkiej chwili gracz może rzucić się w wir walki. Inaczej niż w Resident Evil, jest ona szybka i przeważnie kontaktowa, co dodaje widowiskowości tej produkcji i sprawia, że chce się do niej powracać.

Ostatnia modyfikacja 10 grudnia 2007