Long Gone Days

Long Gone Days to tytuł będący nietypową mieszanką kilku gatunków z przewagą drużynowej gry role-playing. Odpowiedzialne za produkcję studio Bura wywodzi się z Chile. Niewielki zespół został stworzony specjalnie z myślą o realizacji powyższego projektu.

Fabuła

Osadzona w alternatywnej wersji czasów współczesnych gra opowiada o losach snajpera imieniem Rourke. Chłopak od dzieciństwa przygotowywany był do roli strzelca wyborowego – członka ścisłej elity w tajnym podziemnym przyczółku zwanym Rdzeniem. Rwący się do akcji i do bólu znudzony monotonią samowystarczalnej bazy młodzieniec odkrywa jednak o jeden sekret za dużo i postanawia uciec z jedynego miejsca, które mógł nazwać domem. Niewiele myśląc, opuszcza dobrze znane, umieszczone setki metrów pod Kaliningradem korytarze i udaje się w podróż w poszukiwaniu odpowiedzi. Trudy swej przygody dzieli z drużyną podobnie myślących żołnierzy – zawsze poważnym medykiem Adairem, pełną energii specjalistką Lynn czy służącym weterańską radą tłumaczem Ivanem Cherevatenko.

Mechanika

Produkcja żongluje paroma aspektami gatunkowymi różnych typów gier, czyniąc ze swoich mechanik pewnego rodzaju kolaż. Rozbudowany aspekt fabularny rozwijany jest podobnie jak w japońskich grach visual novel. Za pomocą rozmów z poszczególnymi członkami drużyny dowiadujemy się o nich nieco więcej, wpływamy na ich morale w walce i podejmujemy brzemienne w skutki decyzje. Gdy użytkownik zmuszony jest do bezpośredniej konfrontacji z wrogiem, toczy turowe walki, przypominające te z typowego jRPG-a. Gracz stara się wyjść zwycięsko z potyczki, umiejętnie zarządzając poszczególnymi członkami drużyny, używając unikalnych zdolności każdej postaci i decydując o celach ataków. Wyjątkiem od reguły jest tu brak powtarzalnych walk losowych czy przymuszania do tzw. grindu. Bohaterowie rosną w siłę wraz z fabułą, a nie kolejnymi poziomami doświadczenia.

Nie należy zapominać, że unikatowym atutem głównego bohatera jest elitarny trening snajperski. Gdy nadarzy się okazja, będzie on więc zdejmował przeciwników ze znacznej odległości w kolejnym trybie gry, przypominającym dwuwymiarowe „celowniczki”. W nim po cichu pozbywamy się pojedynczych wrogów o strategicznym znaczeniu, np. pilnujących bazy czujek, dowódców itp.

Kwestie techniczne

Stworzona na silniku Unity gra sprawnie miesza dwa główne style graficzne. Większość lokacji oraz bohaterów prezentowana jest w pikselowej i zaskakująco stonowanej szacie graficznej. Jako że rozmowy stanowią dużą część rozgrywki, artyści przygotowali dużą liczbę przerywników rysowanych azjatycką kreską. Podczas dialogów i walk można też obserwować bardzo dokładnie odwzorowane sylwetki bohaterów, przeciwników, maszyn, sytuacji, często na równie imponującym szczegółami tle.

Pozostałe informacje

Projekt jest oczkiem w głowie Camili Gormaz – współzałożycielki studia Bura. Autorka myślała o produkcji od 2003 roku i pracowała nad nią w wolnym czasie. Proces twórczy ruszył pełną parą w 2015 roku, a w 2016 roku odbyła się udana kampania crowdfundingowa w serwisie Indiegogo.

Ostatnia modyfikacja 10 października 2023