Descent (1995)

Korporacja górnicza Post-Terran, która zajmuje się wydobyciem cennych minerałów na planetach Układu Słonecznego, ma nie lada kłopot. Firmowe placówki zostały najechane przez bezwzględną rasę obcych, którzy w podziemnych korytarzach kopalni, pozostawili na straży niezwykle dobrze uzbrojone roboty. Szefowie koncernu postanowili raz na zawsze zlikwidować zagrożenie poprzez wysadzenie w powietrze kolejnych kompleksów. Nie jest to zresztą specjalnie trudne. Wystarczy zniszczyć znajdujący się w środku reaktor – siła uderzenia załatwi resztę.

Do wykonania zadania desygnowano najlepszego pilota w kosmosie, czyli Ciebie graczu. Musisz przebić się do reaktorów w trzydziestu różnych kopalniach i rozwalić je w drobny mak. Oczywiście, na drodze do celu staną obcy, którzy nie mają zamiaru poddać się bez walki. W trakcie eksploracji podziemnych korytarzy będziesz miał również okazję ocalić pracowników stacji, przetrzymywanych przez wroga w zaimprowizowanych celach.

Eksperymentalny pojazd, za którego sterami usiądziesz, wyposażony jest standardowo w laser oraz tarczę ochronną. Siłę ognia powiększa się poprzez odnajdywanie dodatkowych dział. Amunicję oraz niebieskie kule, doładowujące pancerz, trzeba już zdobyć na wrogach. Oprócz tego Descent oferuje kilka innych środków zagłady, np. karabin Vulcan oraz różne rodzaje pocisków rakietowych i bomb. Nawigacja w ciasnych tunelach może sprawić dużo kłopotu – na szczęście, autorzy pokusili się o trójwymiarową mapę każdego poziomu, która ułatwia orientację i odnalezienie właściwej drogi. Aby ukończyć zmagania na danym etapie, należy nie tylko doprowadzić do zniszczenia reaktora, ale znaleźć również wyjście na powierzchnię i skorzystać z niego, zanim sekwencja autodestrukcji zostanie zakończona. Z racji niewielkiej ilości czasu potrzebnego na ten wyczyn, będziesz zmuszony opracować dokładny plan ucieczki przed wykonaniem właściwego celu misji.

Descent jako jedna z pierwszych gier w historii komputerowej rozrywki umożliwiała strzelanie do trójwymiarowych wrogów, zbudowanych z polygonów i oteksturowanych. Cała reszta wykonynana jest w charakterystycznym dla gier z epoki Dooma stylu, z dodatkowym uwzględnieniem krzywizn oraz możliwością budowania pomieszczeń, znajdujących się bezpośrednio nad sobą w osi Y. Program obsługuje wyższe niż 320x240 rozdzielczości ekranu oraz tryb walki w sieci, nawet do ośmiu osób naraz.

Ostatnia modyfikacja 8 lipca 2010