Hexen II PC

Eidolon, ostatni z Wężowych Jeźdźców przybywa do Thyrion, żeby wzorem swoich poprzedników, siać zniszczenie wśród mieszkańców krainy. Tylko od Ciebie zależeć będzie, czy ludzkość przetrwa ciężkie czasy, a demon podzieli los współbratymców.

Tym razem, programiści Raven Software, postanowili zaadaptować dla potrzeb gry, engine Quake'a. Oczywiście nie obeszło się bez drobnych poprawek, wszak pierwszy Hexen znany był z tego, że oprócz tradycyjnej porcji dewastacji, oferował także akcenty charakterystyczne dla gier przygodowych. Wzorem poprzednika dodano więc inwentarz, możliwość wyboru bohatera i rzecz najbardziej istotną - swobodne przemieszczanie się pomiędzy kolejnymi planszami. Do walki z Eidolonem może przystąpić czterech śmiałków: Nekromanta, Zabójczyni, Paladyn i Krzyżowiec. Jest to chyba największy krok naprzód w historii serii i ma ogromne znaczenie podczas właściwej rozgrywki, jako że każdy z bohaterów dysponuje unikatowymi zdolnościami, np. Zabójczyni może chować się w cieniu, a Krzyżowiec samoistnie odzyskuje straconą energię. Właściwości te uaktywniają się po osiągnięciu kolejnych poziomów doświadczenia, bo Hexen II, wzorem gier RPG, umożliwia rozwój postaci dzięki punktom, które dostajemy za zabijanie rozrzuconych po planszach potworów. Rozgrywka podzielona jest na cztery duże krainy, mające swoje ziemskie odpowiedniki. Są więc średniowieczne zamki, egipskie piramidy i azteckie świątynie. Trzeba przyznać, że autorzy popuścili wodze fantazji, zwłaszcza w dziedzinie projektowania poziomów, dzięki czemu zmagania nabrały zupełnie nowego charakteru. Można godzinami błąkać się bez celu i po prostu podziwiać monumentalne budowle. Na końcu każdej krainy czekają na nas generałowie Eidolona, czterej jeźdźcy Apokalipsy. Ich eksterminacja jest również konieczna, jeśli marzysz o pomyślnym ukończeniu gry.

Hexen II jest produktem przemyślanym i co najważniejsze, perfekcyjnie zrealizowanym. Autorzy wycisnęli z engine'u Quake'a wszystko, co tylko się dało, tworząc zupełnie nową jakość w dziedzinie FPS o fabularnym podłożu. W porównaniu do poprzedniej części gry, program jest też bardziej wyważony, zwłaszcza w elementach przygodowych - mimo, że można się czasem zaciąć, wszystko ma swoje logiczne uzasadnienie i wystarczy tylko przez chwilę spokojnie pomyśleć, tudzież skorzystać z rozrzuconych tu i ówdzie podpowiedzi, żeby znaleźć właściwe rozwiązanie problemu. Jeden z najlepszych przedstawicieli gatunku, nie zagrać w niego to grzech!

Ostatnia modyfikacja 10 grudnia 2007