Seria Dishonored - seria gier
Dishonored to seria łącząca elementy skradanki oraz gry akcji. Korzystając z perspektywy pierwszoosobowej, gracz infiltruje zakątki fikcyjnego świata, w którym steampunkowa technologia miesza się z magią. Producentem serii jest francuskie Arkane Studios (autorzy remake’u gry Prey z 2017), a wydawcą jest firma Bethesda Softworks, znana m.in. z popularnej gry RPG The Elder Scrolls V: Skyrim.
Pierwsza część cyklu, Dishonored, ukazała się pod koniec 2012 roku na komputerach osobistych oraz konsolach Xbox 360 i PlayStation 3. Ulepszona wersja o nazwie Dishonored: Definitive Edition, zawierająca wszystkie dodatki DLC, jakie otrzymał pierwowzór, pojawiła się rok później na pecetach, a w 2015 roku na konsolach Xbox One i PlayStation 4. Pełnoprawna część druga, Dishonored 2, została wydana w 2016 roku na PC, Xbox One i PlayStation 4. Rok później na tych samych platformach pojawiła się gra Dishonored: Death of the Outsider.
Esencją rozgrywki jest infiltrowanie rozmaitych lokacji i wykonywanie misji, których celem jest zazwyczaj pozbycie się konkretnej osoby. Gracz może osiągać cel na wiele sposobów: przekradając się niepostrzeżenie i unieszkodliwiając systemy bezpieczeństwa, skrycie ogłuszając lub zabijając przeciwników, albo też mordując wszystkich na swojej drodze za pomocą miecza, pistoletu, kuszy, granatów i innych środków destrukcji. Wybierając swoje podejście warto jednak pamiętać, że nasze działania mają znaczący wpływ na świat gry i nastawienie do nas postaci niezależnych, a wszystkie zadania można ukończyć, nie zabijając nikogo.
Oprócz konwencjonalnej broni białej i dystansowej, gracz ma też do dyspozycji nadnaturalne moce, ofiarowane mu przez tajemniczą istotę zwaną Odmieńcem (the Outsider). W arsenale magicznych sztuczek znajdują się teleportacja, spowalnianie czasu, specjalny tryb wizji ujawniający pozycje i pole widzenia przeciwników, a nawet umiejętność wezwania stada krwiożerczych szczurów, atakujących i pożerających przeciwników.
Zarówno broń konwencjonalną, jak i magiczne moce możemy ulepszać. Gracze preferujący miłosierne podejście do przeciwników mogą np. naładować swoją kuszę specjalnymi bełtami usypiającymi. Magiczne moce ulepszamy poprzez odszukiwanie run, w czym pomaga nam artefakt – mechaniczne serce. Postać protagonisty można też wyposażyć w określone bonusy dzięki ekwipowaniu kościanych amuletów.
Pierwsza część cyklu opowiada historię Corvo Attano – niezrównanego w swoim fachu zabójcy, pełniącego funkcję Lorda Protektora cesarzowej Jessamine Kaldwin. Protagonistę poznajemy, gdy powraca do nękanego przez plagę Dunwall, stolicy imperium, z ważnej misji dyplomatycznej. Chwilę po spotkaniu z władczynią Corvo jest świadkiem ataku zamaskowanych złoczyńców, którzy mordują cesarzową i porywają jej córkę Emily. Bohater zostaje niesłusznie oskarżony o zabójstwo i skazany na śmierć, a władzę w państwie przejmuje klika stojąca za atakiem. Uwolniony przez grupę lojalistów, Corvo wyrusza, aby uratować córkę cesarzowej i przywrócić porządek w Dunwall. Dwa fabularne DLC, The Knife of Dunwall i The Brigmore Witches, pozwalają wcielić się w rolę Dauda – przywódcy gangu zabójców odpowiedzialnego za zamordowanie cesarzowej.
Dishonored 2 ma dość podobne założenia fabularne: 15 lat po wydarzeniach z części pierwszej imperium znów zostaje pozbawione prawowitej władczyni. Tym razem zamach stanu organizuje tajemnicza Delilah, wiedźma podająca się za siostrę zamordowanej cesarzowej Jessamine. Gracz może zdecydować, czy z Dunwall bezpiecznie ucieknie Corvo Attano, czy młoda cesarzowa Emily Kaldwin – wybraną postać będziemy prowadzili w grze. Oprócz nowej bohaterki sequel oferuje też zupełnie nowe miejsce akcji: szare Dunwall zostało zastąpione przez skąpane w słońcu miasto Karnaka.
W Dishonored: Death of the Outsider wcielamy się w doświadczoną zabójczynię Billie Lurk, która postawiła sobie za cel zniszczenie Odmieńca – starożytnej istoty o boskich mocach, która w poprzednich odsłonach cyklu ofiarowywała protagonistom dostęp do magii. Akcja gry toczy się w znanym z części drugiej mieście Karnaka. Death of the Outsider różni się od swych poprzedniczek m.in. brakiem istotnych reakcji świata gry na to, czy przeciwników pozbywamy się w sposób krwawy czy bezkrwawy.