Najciekawsze materiały do: Soldier of Fortune 2: Double Helix

Kruk - Nie żartuję, o ile jedynka poza kilkoma etapami mnie wciągnęła, choć ostatnie etapy też z nudów przechodziłem, to w przypadku dwójki wspomniane znużenie poczułem znacznie wcześniej.

Kruk - Bardzo lubię, ale za tą serią nie przepadam. Coś mnie w niej nuży, a grałem w różne, z różnych lat.

pamietam jak mi jeszcze haczyla, ale do SOF sie nie umywa, jakas taka nudna i bez polotu

Kupilem ta gre 3 lata temu w Holandii za 5 ojro, ale dopiero niedawno ja zainstalowalem. Narazie przeszlem pierwsza misje i wrazenia calkiem pozytywne. Gra w starym dobrym stylu. Idzie sie i pruje do wszystkiego co sie rusza. Graficznie znacznie lepiej niz w jedynce i dziwie sie, ze dopiero w drugiej czesci, tworcy zdecydowali sie uzyc silnik Quake Engine 3, a powinni juz w jedynce go uzyc. Nawet dzisiaj zle nie wyglada, w opcjach na full i w 1600x1200.
Niedawno przeszlem jedynke i wziela mnie ochota na kontunuacje przygod Mullinsa. Zeby porownac do jedynki, to jeszcze troche za wczesnie ale pozniej napisze.

Jestem po kilku misjach i jestem bardzo pozytywnie zaskoczony. Przede wszytkim klimat jest zupelnie inny niz w jedynce i porownujac mozna powiedziec, ze to jak dwie rozne gry i poza postacia Mullinsa, maja niewiele ze soba wspolnego.
Przede wszystkim, gra nie jest juz zwykla sieczka, jak sie wczesniej spodziewalem, ale sa tez misje, wymagajace kombinowania, skradania sie i eliminowania przeciwnikow po cichu, inaczej misja moze zakonczyc sie nie powodzeniem. Oczywiscie mieso armatnie nadal wystepuje w sporych ilosciach, ale cieszy fakt urozmaicenia rozgrywki. Przeciwnicy tez sa inteligetniejsi. W jednej misji w Kolumbii podszedlem pod jakis namiot, bo zobaczylem przeciwnika i chcialem go zalatwic. Okazalo sie, ze obszedl dookola ten namiot i to on mnie zalatwil z tylu, zamiast ja jego. Gram na poziomie trudnosci konsultant i gra jest calkiem wymagajaca i bieganie jak Rambo z kalachem w reku, tak jak w pierwszej czesci, moze dosc szybko zakonczyc gre i trzeba bedzie zaczynac od ostaniego zapisu.
Konczac jeszcze wroce do porownania pierwszej i drugiej czesci. Jedynka, to typowa nawalnka, chyba wzorowana na Quake 2, a dwojka przypomina mi, IGI 2 Cover Strike.

Ktoś wspomniał o czasach jak mu ta gra haczyła. :D Dobrze pamiętam, że mi także ścinało równo, ale grałem ile się dało. Bardzo fajna produkcja.

Zapraszam stare wygi na wspomnienia z dzieciństwa. :) KolorowyBanan zaprasza!

Grało się. Kiedyś ta gra mnie zachwycała dużym arsenałem i rozrywaniem ciał wroga :) Z sentymentu dam 9

Mam problem z tą grą. Gram na windows 7 64. Gra się włącza normalnie, ale nie mogę rozpocząć nowej gry :( Klikam new game ale gdy chcę potwierdzić, kliknąć "yes" nic się nie dzieje, gra nie reaguje. Pomocy.

Soldier of Fortune w 2000 roku wyróżnił się brutalnością wśród shooterów choć były przed nim Doom i Blood.

Sądzę, że dwie serie kopiowały z tej gry - Max Payne i COD-Modern Warfare.

Max Payne - brutalność, odlatujące kończyny i pierwszy etap w metrze.

COD-Modern Warfare - oddziały specjalne, konflikt na bliskim wschodzie i postać naszego bohatera, która jest bliźniaczo podobna do naszego kompana z serii Modern Warfare.

Soldier of Fortune 2 wyróżnił się znów tym, że jest bardziej wymagającym shooterem, ma lepszą fabułę i dobrą grafikę jak na 2002 rok.

Jedna z pierwszych strzelanek FPS, jakie grałem w życiu. Jest to tytuł, który zdecydowanie zalicza się do klasycznych. W grze wcielamy się w postać najemnika Jonha Mullinsa (podobnie jak w jedynce), który wraz ze swoją tajną organizacją pracującą na zlecenie USA wpada na trop tajemniczego wirusa biologicznego, który wymknął się spod kontroli. Wykonując zadania najczęściej typu "znajdź i zniszcz" Mullins odwiedzi kawał świata- od czeskiej Pragi, po Szwajcarię, Kolumbię czy Kamczatkę w zimnych zakątkach Rosji. Jak wygląda dziś ta gra? Pod kątem fabularnym wciąż bardzo fajnie i smakowicie- historia opowiadana w grze wciąga i dziś takowe zagrożenie dla świata wydaje się jak najbardziej na topie. Pod kątem graficznym gra się widocznie zestarzała, ale nie tak jak "jedynka". Pod kątem samej "rozwałki" mierzymy się tu z przeciwnikiem, który w trakcie wymiany ognia szuka wsparcia, zasłon, uników, także SI w stosunku do tego z SoF1 został poprawiony. Wrażenie robi brutalność, czyli to, co była niejako szlagierem pierwszego SoF- tu została jeszcze bardziej poprawiona. Wrażenie robi także arsenał broni, którym posługuje się Mullins- od różnych strzelb, przez AK47, M4 z granatnikiem, prototyp OIWC, pistolet Socom... jest tego mnóstwo. Dodatkowo gra jest naprawdę długa i wymagająca, przez co nie zakończymy jej w 2 wieczory. Minusy? Myślę że brak muzyczki w trakcie misji, która bardziej podkręcałaby klimat. Ale generalnie gra jest bardzo solidna i nawet dziś warto zagrać i przekonać się o jej "zajebistości" :D Pozdrowienia!!! :D

Soldier of Fortune II przypomina w dużej mierze film akcji. Wykorzystuje ustawienia, przesłanki i kwestie z prawdziwego świata, aby stworzyć bezpośredniość i intensywność. Przyjemność strzelania w tym FPS to prawdziwa poezja. Trudność gry na wysokich poziomach trudności bliska taktycznych strzelanek. Najbardziej wyjątkowa misja z wszystkich FPSów (Kamczatka), która moim zdaniem jest nawet lepsza od kultowej misji snajperskiej z Call of Duty 4: Modern Warfare 2007.
Gameplay. SoF II oferuje 9 misji. Walka jest szalona, szybka, brutalna, intensywna, bardzo przyjemna i wymagająca głównie dzięki algorytmom sztucznej inteligencji, która jest dużo lepsza niż w jedynce. Strażnicy pod ostrzałem wycofują się, pracują w skoordynowanych grupach, zaglądają za rogi, ale też potrafią spojrzeć w niewłaściwą stronę. Są także zabójczy w przypadku granatów co powstrzymuje nas przed długotrwałym przebywaniem w jednym miejscu. Nierzadko prowadzi się strzelaninę na dystans z grupami nieustraszonych strażników po drodze. W takich przypadkach wskoczenie za strategicznie i skrupulatnie umieszczoną osłonę, przejście na bezpieczniejsze pozycje i cierpliwe oczekiwanie potrafi być ekscytujące. SoF II zapewnia doskonały feeling broni. Mamy doskonały zestaw broni oraz inne warianty modyfikacji i możliwości, które możemy dokonać ze swoją bronią. Gra jest zaskakująco wymagająca nawet na niskich i średnich poziomach trudności. Co ciekawe zawsze najbardziej daje mi w kość misja 2 w kolumbijskiej dżungli, gdzie najtrudniej skutecznie schować się przed ostrzałem wroga więc trzeba bardzo często zapisywać. Moja ulubiona misja dzieje się na Kamczatce (7 misja). Uwielbiam ją, bo ma genialny klimat. Gra jest dość długa jak na strzelankę FPS. Ukończenie gry na wyższych poziomach trudności zajmuje dobre 20 godzin.
Grafika i udźwiękowienie. W ostrym kontraście z otoczeniem modele postaci są równie wspaniałe. Wszystko od wyrazistych twarzy po mowę ciała pod ostrzałem jest wyjątkowo dobrze animowane. System fizyki wprowadzony w oryginalnej wersji Soldier of Fortune pozwalający na pojedyncze wysadzanie w powietrze części ciała rzekomo w celu zwiększenia realizmu przeszedł kilka znaczących ulepszeń. Gra jest niesamowita pod względem estetycznym. Modele postaci składają się z zaskakującej liczby wielokątów, są podkreślone wyraźnymi, surrealistycznymi teksturami, poruszają się płynnie, a nawet starają się nie wcinać w otoczenie, gdy trafi je wiele kul. Środowiska zarówno wewnętrzne jak i zewnętrzne są również wspaniale szczegółowe. Gra w 2002 roku wyglądała rewelacyjnie. Do dziś prezentuje się to nieźle. Eksplozje natychmiast rozbijają każdą szybę w ich pobliżu co jest niezwykle satysfakcjonującym efektem, ale kiedy szkło się rozbije nie wygląda tak dobrze jak w wydanym rok wcześniej Red Faction 2001. Dźwięki broni widocznej na ekranie są ogólnie solidne, a dynamiczna muzyka waha się od radosnej po dyskretną. Prawdziwy chłód wynika z uderzeń pocisków, rykoszetów, gwiezdnego dźwięku pozycyjnego i efektów broni, które w zależności od zasięgu różnią się tonem i intensywnością. Pociski uderzają w najróżniejsze materiały wydając odpowiednie dźwięki, wszystkie pistolety brzmią odpowiednio potężnie i jest to gra w której słychać kroki po potłuczonym szkle. Wszyscy wrogowie mówią w swoim ojczystym języku w zależności, gdzie przebiega dana misja co jest świetnym akcentem.
Podsumowanie. Soldier of Fortune II pozostaje dobrze zrobioną strzelanką FPS. Choć wprowadza kilka nowych funkcji to zachowuje i ulepsza praktycznie prawie każdy element oryginału zarówno w kampanii dla jednego gracza jak i w trybie wieloosobowym. Ta gra jest bardzo realistyczna w przedstawianiu przemocy. Mimo tego jest to jedna z najlepszych gier FPS jakie kiedykolwiek powstały, bo zaimponowała grafiką, fizyką obrażeń, dość wymagającym AI, przyjemnością strzelania i niespotykanym wyzwaniem. Misja zimowa na Kamczatce przebiła wyraźnie klimatyczne zimowe misje w Return to Castle Wolfenstein 2001 i Medal of Honor: Allied Assault 2002.
https://www.youtube.com/watch?v=nqNUj_3_47U&ab_channel=Levan