Najciekawsze materiały do: Kholat

Kurdę gierka sama w sobie jest na prawdę dobra , no może czasami denerwować te chadzanie po lesie ale tak to polecam. Jedynie w tej grze zdziwiło mnie zaskoczenie , przez to mam więcej pytań , a jednak zakończenie powinno ci coś wyjaśnić. No cóż tak czy inaczej gra dobra moja ocena to

Czy ktoś ogarnął zakończenie tej gry? xD Jak tak to proszę o komentarz

Nie bardzo rozumiem, czego spodziewali się ludzie krytykujący grę? Ja spodziewam się od horroru klimatu i ten jest, jest niesamowity. Spodziewam się mrocznej historii, to w sumie wchodzi w klimat, ale jest i jest mroczniejsza z każdą notatką. Oczekuję bym się bał i bałem się, szczególnie gdy słyszałem, że w pobliżu jest notatka, a może też być jeden z tych demonów i mogę do niej nie dotrzeć, mogę zginąć, nie zapisać. Nawigowanie po mapie nie jest zadaniem wybitnie trudnym, ale stresuje, nie daje komfortu, gracz się niepokoi, jest cały czas w stresie. A przede wszystkim - jesteśmy bezbronni. Dla mnie wyczerpuje to wszelkie znamiona dobrego horroru. Na dowód, że gra jest dobra i pozostaje w pamięci, zaszywa się z tyłu głowy, na poziomie reakcji instynktownych, powiem jedną rzecz. Grając w Rust często będziesz przechodzić obok drzew, które szeleszczą podobnie jak notatki z Kholat. Ja od razu się rozglądam, zaczynam bać i stresować. Amnesia, Penumbra, czy inne horrory nie wywołały u mnie odruchów samozachowawczych na takim poziomie i na tak długi czas. 8,5/10, mocne 8,5

Gra dla masochistów.

Poza genialną grafiką i udźwiękowieniem, gra sama w sobie jest nudna. Straszna - trzeba przyznać, że element grozy istnieje - to jest okropnie nudna. Monotonia zabija, chodzenie bez orientacji w terenie (bo mapa to kpina) i szukanie kartek jak w Slenderze. No, słabo.

Nie grałem w to dawno. Pomimo obniżki ceny nie kupiłbym drugi raz.

„Dreszczowiec na faktach”

Od strony wizualnej oraz dźwiękowej nie mogę się do niczego przyczepić, jednakże system rozgrywki jaki jest tutaj przedstawiony bardzo kuleje, ciężko jest nawigować mapą (Bynajmniej ja miałem z nią problem) chodziłem jakoś po omacku trzymając się ciągle prawej strony i jakoś się udało, kolejny raz nie zagram w to na pewno.

Miło że historia w grze jest ponoć na faktach, ale zbytnio mnie nie zagłębiła jak chociażby „Zaginięcie Ethana Cartera”, którą to wręcz po stokroć bardziej polecam niż tą produkcję, a ma podobną narrację i klimat.

Podusomowując gra dość średnia, nie dla każdego, miejscami trudna.

OCENA:

GRAFIKA: 7/10
DŹWIĘK:7+/10
GRYWALNOŚĆ: 3/10

Gra stworzona dla tych do lubią chodzić i oglądać przyrodę czyli eksplorować , do dyspozycji otrzymujemy mapkę , kompas i latarkę . W grze brakowało mi , jakiejkolwiek interakcji z otoczeniem (zbieranie , używanie przedmiotów jak chociażby w long dark ) Ale gra ma klimat , mroczną historię, ładnie wygląda i jest to polska gra a swoje trzeba chwalić od mnie 7.0
Zapraszam na materiał z całej gry https://www.youtube.com/watch?v=emH6WQY9k4Y&index=2&list=PLVYHO_RNJKKjFUpF-53KwS6J0fQhVqXTc&t=0s

Klimat to to może i jakiś ma. Jakiś. Muzyczny motyw przewodni jest świetny, dźwięki otoczenia są całkiem ok, muszę przyznać, że wiejący wiatr robił robotę. Graficznie nie jest jakieś top tier, ale nie jest też brzydkie, jest całkiem ok, cieszy oko nawet. Ale gameplay i warstwa fabularna to jest porażka.
Po samym intrze jest dość ciekawie bo nawet nie wiemy kim jesteśmy. Jakiś ekspres polarny wywala nas na zadupiu pod Uralem i w zasadzie tyle. To mnie naprawdę boli, bo nawet typowe teksty bohaterów z horrorów byłyby spoko, a o to co ja słyszę. Cisza. Zadupie pod Uralem to jakieś ZSRR domki i ewidentnie są tam ludzie, z kominów leci dym, ale nigdzie nie mogę wejść, zapytać o coś. Ja nie mam ekwipunku, nie mam plecaka nie mam nic. Kim ja jestem? Po co ja tutaj jestem? Przyjechalem do miejsca gdzie w dziwnych okolicznościach zginęli ludzie. Notatnik, mape i latarke znajduje potem gdzieś indziej w dziczy. Przyjeżdżam tutaj totalnie nieprzygotowany? Nikt mnie nie przywita, ja nic nie mówię, ekspres polarny stoi i co, maszynista gdzie, nikogo. Wychodzisz z Zadupia pod Uralem i idziesz nie wiadomo gdzie i nie wiem w sumie po co. Nic, zero wyjaśnień po co, uciekłem tutaj przed komornikiem czy po prostu jestem turystą debilem? Idź i umrzyj w śniegu czy coś, tyle.
To, że mamy mapę i wytyczne geograficzne gdzie jest coś ciekawego to jest ok zabieg, nic więcej nie mówi gdzie iść i po co. Nie ma zaznaczonej pozycji na mapie, jedyne jak można się domyślić gdzie się w ogóle jest to rozeznanie w terenie i punkt odniesienia. To fajny pomysł jeśli ktoś lubi realistyczną nawigację z kompasem i mapą. Ale to jest źle zrobione. Można się domyślić po czasie gdzie się jest, bo krajobraz ma trochę charakterystycznych punktów, ale to schodzi jednak i często mimo wszystko łazisz w kółko. Ciągle ciemno i wszędzie śnieg.
Na dodatek gonią cię jakieś pomarańczowe czereśniaki ze skrzydło podobnymi rzeczami na plecach (?), a inne pomarańczowe ludziki ci pomagają i prowadzą czasem do ciekawych miejsc. To było aż śmieszne. Zamiast czuć niepokój to czułem rozbawienie.
Ostatecznie jeszcze odniosę się do samej fabuły, albo raczej do tego na czym to jest rzekomo wzorowane. Fabuła to jest żart. To jest niby oparte na tragedii na przełęczy Diatłowa, to była tragedia i tajemnica i nie wiadomo do dzisiaj do końca co tam się stało. Inspiracja inspiracją, ale no, ktoś ewidentnie zrobił sobie jaja z tego. To co gra przedstawia jako luźną interpretacje nie ma totalnie żadnego związku z prawdziwą sprawą. Jedyne co się z tym łączy to intro, które skrótowo opisuje to co się w przełęczy stało. I na tym się kończy, reszta to ultimate fantastyka i niepoważne podejście do tematu. Gdyby taka sama historia jak w tej grze działa się no nawet na Kilimandżaro czy na Giewoncie, no nie ma różnicy.
Nie mam co tak naprawdę pozytywnego powiedzieć o tej grze, ona nie jest dobra, dobra jest muzyka i dźwięki otoczenia, pomysł z odnajdywaniem się w terenie był spoko, ale był ciężki maksymalnie przez wszechobecny śnieg i mrok. A gdyby fabuła miała związek większy z realną historią to byłby plus, a tak to jest wywalona w kosmos teoria o pomarańczowych ludzikach. Po co to komu?
Liczyłem na coś serio ok, a to ani straszne ani ciekawe, to jest nieudane. Nie ciekawi, jest tylko ładne w miarę.
Nie polecam. Dla klimatu horroru to zalecam Outlasta czy coś, a dla historii którą miał zawierać Kholat to odsyłam do strony na wikipedi chociażby o Tragedii na Przełęczy Diatłowa.

Kholat to gra, która męczy swoją mechaniką i nie daje nic w zamian.

Gra wymaga długich wędrówek, pokonywania skomplikowanych, podobnych do labiryntów lokacji - na tym polega 90% zawartości gry. Jednocześnie wprowadzone są ograniczenia, które utrudniają radzenie sobie graczowi z tymi przeszkodami. Bieganie ograniczone jest przez wytrzymałość, więc co pewien, krótki, czas trzeba zwolnić. W grze nie ma możliwości podskoczenia, więc, biorąc pod uwagę, że lokacje są wielopoziomowe, dochodzi do absurdu, że po zeskoczeniu ze skały, która sięga postaci do pasa, nie można już na nią wspiąć się z powrotem. Jeżeli gracz chce wrócić na poziom skały, musi ponownie dostać się do niego okrężną drogą. Przez takie złe decyzje projektowe, pokonywanie tych 90% gry to udręka.

Fabuła nie wynagradza tych problemów. Odbiorca zostaje potraktowany papką przeżutych już po wielokroć przez media paranormalnych motywów. Potencjał historii o tragedii na Przełęczy Diatłowa nie został wykorzystany. W wariacji studia IMGN.PRO na temat tego wydarzenia, stało się ono niestrawną sumą banałów.

Kholat to nudny spacer po górach. Plusy... Solidne udźwiękowienie oraz bardzo ładna muzyka okraszona delikatnym chóralnym wokalem to według mnie najmocniejsze elementy produkcji. Dobre wrażenie robi także animacja drzew na wietrze. Doceniam podejście, w którym liczy się poleganie na mapie i kompasie. Całe szczęście jest teleport z punktu A do punktu B, co znacznie przyspiesza podróż. Ostatnim wartym uwagi aspektem są notatki. Minusy... Człapanie oraz szukanie współrzędnych i dróg do nich prowadzących było dla mnie męczące. Pominę tu absurdy związane z brakiem możliwości wspięcia się lub podskoku na niską skałkę. No i miejsca, w których można się zaciąć na dobre. Szybko okazuje się bowiem, że zbocza gór są monotonne, sztuczne i bez pomysłu. Ich przemierzanie staje się po prostu uciążliwe. Szczerze, to doświadczyłem więcej znużenia i rozczarowania, niźli zaciekawienia tematem. Rzadko to piszę, ale twór epatuje wszechogarniającą nudą. Eskapada trwała niby tylko kilka godzin, jednak pozostawiła wrażenie, że czas zmagań został sztucznie wydłużony, a jedyną trudność sprawia odnalezienie tej właściwej ścieżki. W ogóle nie przekonał mnie sposób przedstawienia fabuły. Gra nie bardzo wie, czym chce być. Nie posiada też żadnych ciekawych zagadek. A gdyby ktoś pytał czy straszy - nie. Uważam, że zjawy są bez sensu i istnieją chyba tylko po to, by wydłużyć czas gry. Zaczyna to przypominać zabawę w ciuciubabkę. Tutaj ujawnia się niezbyt udany respawn wrogów, np. w miejscu gdzie czytamy notatkę. Program nie tłumaczy o co chodzi z przeciwnikami. Podobnie z pułapkami, które nie mają żadnego uzasadnienia i powodują tylko irytację, że trzeba zacząć od ostatniego checkpointu. A przez brak zapisów w odpowiednich miejscach, gracz zmuszony jest do mozolnego powtarzania etapów. Podczas przemierzania zaśnieżonych szczytów odniosłem wrażenie, że atmosfera z mrocznej i tajemniczej zbacza w kierunku fantasy, co nie przypadło mi do gustu. Dubbing niby poprawny, aczkolwiek zbyt cicho nagrany. No i pojawiają się błędy w tłumaczeniu. Graficznie pozycja jest nierówna. Z początku robi niezłe wrażenie, ale później wygląda to średnio. Naprawdę cieszę się, że niektórym podobało się dzieło imgn.pro, mnie jednak strasznie wymęczyło. Moja ocena – 3.5/10

Tajemnicza gra

youtube.com/watch?v=_LaHTqhcJ34

dziwna gra