Najciekawsze materiały do: Murdered: Śledztwo zza grobu

Nie wiem skąd tak niska ocena. Gra zaskakuje pod wieloma względami. Mimo liniowości fabuły, mamy do dyspozycji otwarte miasteczko, które możemy zwiedzać i szukać przydatnych znajdziek.
Poznajemy historię, nie tylko Salem, ale i bohaterów gry, dzięki czemu fabuła staje się jeszcze ciekawsza.
Mechanika postaci jest specyficzna ( w końcu jesteśmy duchem ), ale łatwa do opanowania. Sterowanie jest proste i trudno się w nim pogubić.
Muzyka jest klimatyczna, a dźwięki otoczenia świetnie oddają mroczny, niepokojący klimat.
Minusem gry są dla mnie postacie demonów. Choć bardzo łatwo je pokonać, miałam wrażenie że w jakiś sposób psują klimat.
Zakończenie zaskakuje, choć jak dla mnie motywacje Dzwonnika i cała jego... osoba była dla mnie już za bardzo "wywalona w kosmos". Wolałabym, by rozwiązanie było bardziej przyziemne. ( wybaczcie dziwne sformułowania odnośnie zakończenia, ale nie chcę spoilerować ;) ).

Spoko gierka. Podobała mi się cała historia i pomysł na grę. Jedynie elementy skaradankowe mnie denerwowały.

W "Murdered: Śledztwo zza grobu", jako niestroniący od gier przygodowo-detektywistycznych gracz, zaopatrzyłem się przypadkowo; grę kupiłem ponad roku temu na poświątecznej, grudniowej wyprzedaży w "PS Store", dając za nią około 29zł, przy czym cena nie obejmowała posiadaczy "abonamentu Ps Plus", a to było duże, bardzo pozytywne zaskoczenie.

Gdy już zacząłem doświadczać uroków tej gry - początkowo ze względu na ,,a co mi tam, 29zł to nie pieniądz, przynajmniej poznam horror z tej perspektywy" - powoli, z rozdziału na rozdziału, z zagadki na rozwiązaną zagadkę, zacząłem doświadczać bardzo dobrych emocji związanych z tą produkcją. Fabuła wydawała mi się ciekawa, lecz zbyt prosta, jakby same morderstwo policjanta / detektywa z szarganą, naznaczoną ,,złym towarzystwem" przeszłością, który jako niespokojna dusza uwięziona w ludzkim wymiarze musi rozwiązać zagadkę własnego morderstwa i pomagać innym duszom, które spotkał podobny los, to zbyt mało, by zaciekawić gracza. Tak myślałem do czasu. Wszystko się zmieniło, gdy zacząłem poznawać spowite w falującej, ciężkiej mgle, Salem - miasto, które cechuje się niesamowitą, zabarwioną dreszczykiem emocji, historią, które z charakterystycznych miejsc posiada ulokowany na uboczu, od strony morza kościół. To w kościele akcja rusza do przodu, to tam spotykamy dziewczynę, którą śledził ,,Dzwonnik"; to tam walczymy również z sunącymi się paskudnymi cieniami, przypominającymi harrypotterowskich Dementorów. Bez spojlerów powiem jedynie jeszcze, że mimo iż gra przechodzi się sama i jest po prostu...łatwa, to jest niezwykle klimatyczna; aż chce się grać.