Najciekawsze materiały do: The Banner Saga

Strasznie wciąga, grałem z małymi przerwami od 21 do 5 rano. Zdecydowanie moje klimaty, dużo dużo ciekawsza od mitologii greckiej, mitologia nordycka, piękny świat, wspaniały soundtrack, dużo wpływających na fabułę wyborów, walka, która nie jest zbyt skomplikowana, a jednak daje radochę.

Jestem zdziwiony i rozczarowany. Właśnie ukończyłem (ostatnia walka to komedia)

Gra robi wrażenie jakby została porzucona na pewnym etapie. Wiele nieprzemyślanych rozwiązań, jak chociażby walka turowa w której dwóch wojowników może pokonać armię dwudziestu, ponieważ tury przeskakują z drużyny na drużynę, a nie z jednostki na jednostkę. Dlatego walcząc zawsze zostawiamy niedobitków, tylko po to by zmarnowali przeciwnej drużynie turę. Wiele nonsensów typu - okazuje się, że dziecko wyniosło jedzenie do lasu dla jakichś łotrów - racje siedmiodniowe dla 400 osób. I inne tego typy bzdury, które mają być zdarzeniami losowymi. Do tego wybory często nie mają żadnego znaczenia (np. jeśli ktoś ma umrzeć to umrze). Muzykę można sobie darować (cisza jest przyjemniejsza), a fabuła .. no cóż - mnie jakoś nie wciągnęła. Przez te bzdury o bogach cała fabułą wydaje się bzdurna, ale w końcu to mitologia. Do tego urywa się pod końcem pozostawiając najważniejsze pytania bez odpowiedzi (norma, będzie banner nr 2). Plus jest taki, że na początku gra robi dobre wrażenie. Ładne, ręcznie malowane tła, elementy taktyki i rpg, mapa i podróże (wszystkiego niestety albo jest za mało, okazuje się, że jest nędzne, albo z czasem robi wrażenie kopiuj-wklej).
Ogólnie jak na grę którą robiły trzy osoby, a napisy końcowe to lista hojnych z kickstartera - nie jest źle, ale daleko tej grze do chociażby innej biedoty z kickstartera - Shadowrun Returns.
Pozostaje czekać na Wasteland 2 i nie zawracać sobie głowy bannerami.

[19]+1
acz jako że jestem mniej liosciwy:
(nie widze sensu się powtarzac)
max..
Ale już dawno się przyzwyczaiłem, ze kazda nawet najbardziej gowniana gra indie/lub z tzw "chujowa grafika", dostaje minimum 8/10.
Ciekawi mnie czy jakby ktoś wydal gre typu: 1 biala kropka strzela do 2 białych kropek na czanym tle to byłoby 8/10 za oldschoold

w klimacie Skyrima?a to za to , że ktoś się odważył porównać tą grę do Wielkiego Skyrim. Ocena bomba zaniżająca statystyki

@2UP
@UP

Ależ wy jesteście tępi...

Kiss i tomzkat dwa fanboye skyrima... Grałem w tą grę i wymagania które sa tu podane oprócz grafiki nie mają porównania w realu to po 1, po 2 gra jest spoko, dobra ale nie wybitna. Ode mnie 8,5/10.

@Kiss @tomzkat. Świetna argumentacja! Chłopaki powinniście być recenzentami! Już nie mogę się doczekać waszych przyszłych komentarzy. A tak serio, sugeruję powrót do podstawówki.

@up ja tam widze z 5 argumentow. Twoich jest zero. Hmm jeśli my mamy się cofnac do podstawowki to tobie sugeruje powrot do kolegow pierwotniakow.

"dwa fanboye skyrima"
LOL

Takim ludziom się ta gra podoba. To najlepsza recenzja tej marnej produkcji:D

[Jestem niesłyszący]

Ocena i opinie wystawiona przez @Kiss, @tomzkat i @standby zignoruję, bo nie jest warte uwagi. ;P

The Banner Saga daję ocena 8/10. Uważam, że STEAM przyda się ulepszenia czyli wyjątkowy system oceny. Gracze mają możliwości ocenić gry na stronie STEAM, co już ukończyli choćby połowie (system OSIĄGNIĘCIE). To powinno uchronić gry przed błędne oceny od graczy, co oceniają po plotki, screeny i okładce. Serwis GryOnline też przyda się coś podobnego.

[27]
my tu gadu-gadu o endgamie ale widać jest problem, żeby przeczytać 5-10 postow do góry.

@standby zgadzam sie z toba mimo ze nie lubie okropnie tego typu gier to sciagnalem jak kazdą którą zobacze na gry online i pomijajac kreskówke itp Zgadzam sie głównie z tym jakby skonczyli tą gre w połowie :) Jak już mieli wybrać taki a nie inny typ , klimat to powinni sie duzo bardziej postarać .

The Banner Saga to fajny przykład jak powinny wyglądać dzisiejsze, przyszłościowe turówki. Świetny klimat, fabuła, elementy RPG, wybory itp. Gra konieczna do zagrania dla osób które lubią turówki. Same elementy turowe również zostały dobrze przedstawione. W grę gra się naprawdę przyjemnie chodź niektórym graczom mogą nie podpaść dość długie rozmowy i ściany tekstu z brakującym lektorem. To chyba największy minus The Banner Sagi. Brak lektora wraz z dużą ilością rozmów i z duża ilością tekstu eliminuje(przynajmniej dla mnie) przyjemność z grania po nocach. The Banner Saga jest jednak tytułem bardzo dobrym i godnym polecenia. Moja ocena - 8/10

@tihomax - "Najpierw zadaje po 1 czy 2 pkt żeby pod koniec jak przeciwnik ma już np tylko 3 pkt zdrowia zadać cios za 11 pkt". Martwi mnie twój poziom inteligencji przyjacielu...

Oprawa, historia, klimat - to wszystko oczywiście na plus. Gra ma charakter. Jednak samo sedno tego tytułu - czyli mechanika walki... no przyznam bez bicia że nie dało się tego bardziej skopać. Tak jak kolega kilka postów wyżej napisał - gra karci za posiadanie przewagi, jest niesprawiedliwa i wkurzająca. Tytuł wielkich sprzeczności. Niestety to co jest najważniejsze położono tu po całości. Nie polecam.

Gra bardzo krótka i nie złożona. Przy tak niskiej zawartości elementów graficznych, powinno być przynajmniej więcej treści. Fabuła opowiedziana jak najmniejszym wysiłkiem z bardzo słabymi momentami i dziecinnymi rozwiązaniami. Motyw drogi nie w pełni wykorzystany, zbyt mało lokacji jak i prawdziwych wyborów moralnych, wpływających na dalszy przebieg gry. Niski poziom interakcji. Dialogi między postaciami, to często jednozdaniowe odpowiedzi na zadawane pytania. Wyszła mini gra, którą mimo wszystko polecam, bo pewnie w założeniu twórców taka właśnie miała być. Czekam na kolejne części. Odnośnie systemu walki to chodź nie złożony, mimo wszystko jest satysfakcjonujący i wymaga przemyślenia swoich ruchów. W dalszych częściach może być to jednak już minusem, kiedy schematy rozgrywania bitew będą ciągle takie same. Może więc dlatego ta gra jest taka krótka.

Super gera no i ten soundtrack idealny dla tej gry.Czekam z wypiekami na twarzy na druga cześć gry

The Banner Saga była grą, która intrygowała mnie od samego początku, głównie ze względu na specyficzny styl oprawy graficznej, która przypomina stare filmy animowane. Ta prostota współgra zresztą z surowym klimatem nordyckich mitów. W świat gry jesteśmy rzucani na głęboką wodę i na początku niespecjalnie się w tym wszystkim orientowałem. Brak jest jakiegoś konkretnego wprowadzenia, więc na samym wstępie uczestnicząc w dialogach nawet niespecjalnie wiedziałem w którą to postać się wcielam. Do tego pojawiają się przeskoki miejsca akcji. Naturalnie z biegiem czasu wszystko zaczyna się układać, choć wątpię by te niedopowiedzenia były specjalnym zabiegiem, a raczej wynikają ze skromnego budżetu. Miałem wrażenie jakbym zaczął oglądać jakiś serial od połowy sezonu. Dialogi też nie są przesadnie rozbudowane, ich prezentacja także mogłaby być lepsza, bo głównie obserwujemy statyczne obrazki wyprostowanych postaci, tylko tło się zmienia. Nawet gdy jakaś postać jest ranna to podczas dialogu stoi jakby nigdy nic. Pod tym względem gra trochę przypomina gry przeglądarkowe. Historia, podzielona na rozdziały, od początku do końca nie jest zbyt jasna i urywa się nagle, choć w kluczowym dla fabuły momencie. Cała trylogia prezentuje jedną opowieść, więc mamy tutaj dopiero 1/3 całości.

Oprócz dialogów w grze istotna jest walka oraz zarządzanie karawaną. Ta pierwsza oparta jest na turach, które przypadają naprzemiennie na drużynę naszą i przeciwnika, więc przewaga liczebna nie oznacza, że któraś drużyna będzie miała więcej ruchów. Postacie mają swoje klasy do których przypisane są umiejętności specjalne: pasywne i aktywne. Poza tym opisane są atrybutami m.in. siły, pancerza, siły woli oraz przełamania bloku przeciwnika. W samej walce najważniejsze są współczynniki siły, odpowiadającej za żywotność oraz pancerza. Kluczowe jest umiejętne zbijanie obu pasków, tak by jak najszybciej pokonać danego przeciwnika. Siła woli zaś odpowiada przede wszystkim za wykorzystywanie specjalnych umiejętności. System nie jest zbyt rozbudowany i przesadnie skomplikowany, ale na potrzeby tej produkcji jest wystarczający. Na normalnym poziomie trudności walki nie są trudne i jedynie w nielicznych przypadkach musiałem powtarzać potyczkę drugi raz.

Zarządzanie karawaną jest za to połączeniem gry przygodowej i paragrafówki, gdzie podejmujemy różne decyzje, które mogą zadecydować o losach naszej karawany. Często są to nieoczywiste wybory i zaskakujących skutkach. Oprócz tego musimy dbać o zapasy, które można uzupełniać w osadach. Walutą jest tutaj sława, która jest czymś w rodzaju punktów doświadczenia. To przy jej pomocy możemy rozwijać też głównych bohaterów i kupować specjalne przedmioty, które dają im bonusy podczas walki. Czasem stajemy przed dylematem czy lepiej kupić zapasy żywności, czy może rozwinąć bohatera. The Banner Saga to gra drogi i chyba najwięcej czasu spędzamy podczas przemierzania krainy, stając przed różnymi dylematami, rozwiązując konflikty, a czasem podejmując dramatyczne decyzje mogące zaważyć na losach ludzi, których prowadzimy. Chyba najbardziej klimatycznymi momentami są te, podczas których mijamy menhiry poświęcone najróżniejszym bogom. Widok naszej karawany przechodzącej obok tych monumentów i świetna muzyka, która wówczas przygrywa sprawiają, iż są to bardzo magiczne momenty.

Przyznam, iż może nieco The Banner Saga mnie zawiodła pod pewnymi względami, jednak produkcja wciąga niemożebnie, bardzo trudno się od niej oderwać, a czas spędzony przy tej grze mija błyskawicznie. Z chęcią ponownie pokieruję karawaną w kolejnych częściach tej opowieści.

9 godzin na grę turowa to bardzo mało, ale po kolei, zaczynając od minusów:

MINUSY:
- słaba historia, w której na początku trudno połapać się gdzie, kto i co;
- kiepskie dialogi, które chyba pisali na kolanie;
- mało treści - decyzje w dialogach nic nie znaczą;
- naprzemienność walki w turówce, gdzie dwie, trzy postacie mają w ten sposób przewagę nad liczebniejszymi przeciwnikami. Beznadziejny pomysł;
- mało animacji, szczególnie podczas dialogów;
- nieprzemyślany interfejs. Podczas walki dymki z tekstami zasłaniają pole widzenia, podobnie jak tabelki;
- brak możliwości obrotu kamery;
- bardzo krótka. 9 godzin na kampanię przy grze turowej to strasznie mało.

PLUSY:
- rewelacyjna oprawa wizualna;
- muzyka, aczkolwiek znalazły się utwory, które mnie drażniły;
- nieskomplikowana walka przystępna dla każdego;
- motyw wędrówki i decyzji podjętych podczas niej;
- zarządzanie karawaną
- jest język polski, choć z drugiej strony zauważyłem kilka błędów w tłumaczeniu oraz odniosłem wrażenie, że kiepskie dialogi to mogła być wina tłumaczenia...

Ogólnie wyszła gra przeciętna, która wyróżnia się przede wszystkim oprawą audiowizualną - gdyby nie ona, mielibyśmy do czynienia z turówką jakich na rynku wiele.

Do ogrania Banner Sagi zabierałem się dobre pół roku, jakoś nie mogłem się przełamać i zagrać w kolejną turówkę (mimo faktu, że jestem fanem tego gatunku) i podchodziłem dosyć obojętnie do tej gry i niestety po ukończeniu pierwszej części moje zobojętnienie pozostało. Gra umiejscowiona jest w brutalnych realiach mitologii nordyckiej, w której słońce nagle zatrzymało swój bieg i nastał wieczny dzień. Z podziemi wyłoniły się drążyciele, (którzy z wyglądu przypominają mi trochę dziki gon z wieśka). Gra w założeniach fabularnych jest prosta, musimy przeżyć wędrując ramię w ramię z naszymi towarzyszami przez świat. Na przestrzeni gry będziemy zmuszeni podjąć sporo decyzji, które mają duży wpływ na dalszy przebieg rozgrywki. Od naszych wyborów zależy ilość naszych zapasów, liczebność karawany oraz ilość towarzyszy, którymi możemy grać. Fabuła z biegiem czasu pomimo swojej infantylności robi się interesująca, lecz jej tempo rozwoju jest strasznie nierówne. Niektóre wydarzenia strasznie się dłużą, a inne, często ważniejsze z punktu widzenia fabuły odbywają się w myśl jednej potyczki i jednego dialogu. Niestety system walki również nie powala. Banner Saga to niezbyt złożona (żeby nie napisać banalna) turówka. Bardzo nie podoba mi się pomysł na to, żeby tury były naprzemienne bez względu na sytuację na planszy (z wyjątkiem gdy zostaje jeden przeciwnik przy życiu lub jeden nasz towarzysz). Sprawia to, że zabijanie przeciwników w przemyślanej kolejności nie zaowocuje tym, że przeciwnik straci turę, lecz w miejscu martwego przeciwnika swoją kolej na wykonanie ruchu otrzyma inny przeciwnik. Dla mnie to jest po prostu głupie i zaburza całą ideę myślenia strategicznego w grach turowych. Ponadto postacie poza ruchem, atakiem, spasowaniem tury oraz jedną zdolnością specjalną nie posiadają nic więcej. Żadnych przedmiotów jednorazowych, perków, ability, nic. Na wyróżnienie zasługuje jednak grafika, której animowane korzenie sprawiają, że pomimo już prawie dekady na karku wygląda bardzo dobrze i nie zestarzała się w ogóle. Na jeszcze wyższym poziomie stoi soundtrack. Gitarowe i bębnowe brzmienia wzbogacone o energiczny wokal idealnie budują klimat. Totalnym żartem jest natomiast ostatnia walka w tej grze. Jest totalnie głupia i nieangażująca. Na kompie mam pozostałe dwie części tej serii i raczej ukończę całą trylogię, gdyż fabuła sama w sobie mnie zaciekawiła, a same gry są krótkie. Ode mnie 6,5/10. Byłoby 7,5/10, gdyby nie ta ostatnia walka.