Forum: OBCY - w oczekiwaniu na kolejne starcie - CZĘŚĆ 175

Czas na nowy wątek bo tam już pykło 300 postów.

kurde, zamknąłeś akurat jak odpowiadałem Devilowi. XD

wlasnie, zapomniałem o zblizeniach.

są już od samego początku, najczęściej potęgowane wyostrzonym dźwiękiem i nawet pomimo tego, że dotyczą błahych czynności to są mocno body horrorowe, bo ludzie potrafią być absolutnie obrzydliwi.

i też przez chwilę pomyślałem o osobach z epilepsją, w momencie pierwszej aktywacji. ogólnie wydaje mi się, że filmowe życie osób z tą chorobą jest mocno utrudnione, bo gry ostrzegają przed tym dużo lepiej. byłem mocno w szoku nadrabiając ostatnio Aliena, bo tam końcówka to był mocny hardkor, przypomniały mi się weekendy w Sfinie.

co do zakończenia:

Oglądaliście polskie fantasy sajfaj "Supersiostry"? Ja sobie właśnie obejrzałem i wbrew bardzo słabym ocenom przyznam, że aż taki gniot to nie był.

Chyba wkręciłem się w kino zdefiniowane inaczej. Właśnie skończyłem oglądać The Neon Demon i dosłownie kopara mi opadła. Rewelacyjny film. Obraz idealnie komponujący się z muzyką. Prześlicznie wystylizowany ekspresjonizm cielesny i umysłowy. Po Titane, Raw i The Substance chcę więcej! Znacie coś podobnego?

ten tydzień tak. NIGDY nie oglądałem Interstellar, bo zawsze byłem zły, że ominęło mnie w kinie. niestety, przez memy znam zakończenie...

a jak tam u Was? jest coś w kalendarzu, na coś czekacie?

BASTARDEN - THE PROMISED LAND

nie mogę przestać wygrywać w ten weekend.

Mads Mikkelsen walczy o swoje prawo do sadzenia warzyw na duńskim wrzosowisku.

polecam szczególnie fanom filmów w historycznych klimatach, kostiumowych i może trochę westernów.

z tego co widzę to w Polsce jest na Playerze, ale nie wiem jak tam działa subskrypcja.

Premiera na początku przyszlego roku: https://www.youtube.com/watch?v=yLTSV-AK84Y

Czekam bardzo, bo Viking tego reżysera był genialny.

Transformers One jest bardzo fajny.
Wild Robot jakoś mnie nie zauroczył i kompletnie nie podzielam zachwytu nad tym filmem. Nie jest zły, ale nie ma w nim nic, czego już nie widzieliśmy w innych filmach. Na duży plus zasługuje natomiast oprawa wizualna, bo jest prześliczna. Fajny film dla młodzików, bo jest trochę haha i hihi, i można też uronić łezkę, ale w sumie to tyle. Dla dorosłego widza raczej bez szału.
Widziałem też już Megalopolis. Nie polecam i nie nie polecam, bo to jest na tyle dziwny film, że raczej należy pójść na niego z własnego przekonania. Mocno inspirowany filmem Metropolis. Mnie osobiście bardzo się podobał, mimo że jest bardzo dziwnie nakręcony. Od strony reżyserskiej i scenariuszowej Coppola odleciał na całego. Od strony wizualnej i dźwiękowej elegancja!

Jokera też na pewno zaliczę w tym tygodniu. Miałem czekać aż pojawią się opinie, ale koledzy namawiają i idę w piątek.
No i jeszcze Horizon mam na oku, ale to już tak bardzo bardzo awaryjnie.

A tak w ogóle, jak zapatrujecie się na zbliżającego się Terrifier 3? Ja do dzisiaj tylko znałem z nazwy, ale nadrobiłem zaległości i obejrzałem wszystko, co na tę chwilę z tej franczyzy jest dostępne. Nie będę ukrywał, że zainteresowałem się tematem wyłącznie ze względu na kontrowersje związane z tym filmem oraz rzekomymi omdleniami i masowymi wyjściami widzów z sali kinowej w trakcie pierwszej sceny lub zaraz po niej. Ja wiem, że to najzwyklejsza zagrywka marketingowa, bo w przypadku pierwszego Paranormal Activity było dosłownie tak samo, a film wiadomo jaki wyszedł. Mimo wszystko zostałem mocno zaciekawiony. Obejrzałem sobie kilka recenzji zaufanych krytyków i może nie potwierdzili żadnych dantejskich scen w trakcie seansów, ale podobno jest grubo.

Via Tenor

A ja sobie obejrzałem całego Władcę Pierścieni po paru latach. Nic nie stracił a nawet oświetlenie wygląda na Amazonie lepiej niż Pierścienie Władzy, nie wiem dlaczego. Tak czy siak świetne filmy, każdy jeden bez wyjątku.

Spoilery! Ale nie wrzucam w klamry, żeby nie zaburzać tekstu.

Według mnie Hellboy nigdy nie miał szczęścia do ekranizacji. Dwa filmy z Ronem Perlmanem, mimo że były całkiem udane, nie okazały się wielkimi dziełami kinematografii. Wersja z Davidem Harbourem, to już był jakiś niesmaczny żart. Natomiast to co się wydarzyło w Hellboy: The Croocked Man, przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Trailer zapowiadał marny film, ale żeby aż tak!? Abominacja! Nie pamiętam kiedy ostatnio widziałem tak słaby film, pomijając oczywiście perełki, jak Borderlands i The Crow. W tym filmie nie ma dosłownie ani jednego elementu składowego, który zostałby porządnie wykonany.

Już pierwsze pięć minut daje do zrozumienia, że mamy do czynienia z totalnym gównem. Słabe efekty wizualne, niepasująca muzyka, chaotyczny montaż, słabe dialogi i dziwnie skadrowane zdjęcia. Nic do siebie nie pasuje, nie współgra ze sobą. A im dalej w las i to dosłownie dalej w las, jest tylko gorzej. Otrzymujemy jakiś scenariuszowy bełkot, który kompletnie nie trzyma się kupy. Przez pierwszą połowę filmu wędrujemy wspólnie z naszymi bohaterami gdzieś i w sumie nie wiadomo gdzie. Co prawda początkowa scena informuje nas, że naszej podróży przyświeca konkretny cel, jednak w wyniku pewnych wydarzeń priorytety muszą zostać całkowicie przeorganizowane, a tym samym rodzi się pretekst do opowiedzenia tej jakże mało angażującej historii. Tytułowy Croocked Man zostaje na krótką chwilę wspomniany, aby później szybko o nim zapomnieć, aż do momentu gdy faktycznie się pojawi. Do tego czasu jesteśmy skazani na beznadziejną grę aktorską i musimy słuchać idiotycznych dialogów. I gdy nam się wydaje, że już gorzej być nie może, pojawia się pewna urocza blond czarownica Effie i okazuje się, że jednak może. Tej pani należy się Oscar za najgorszą grę aktorską. I na nieszczęście oglądających ten festiwal żenady, w obiektywie kamery niestety jeszcze parę razy się pojawia. Poza nią jest jeszcze czarnowłosa niewiasta imieniem Cora, która wypada odrobinę lepiej niż Effie i która stara się być creepy przez sposób w jak mówi, ale jedynie co udaje jej się zrobić, to wywołać uśmiech na twarzy.

I skoro już jesteśmy przy rozśmieszaniu, to nie sposób nie wspomnieć o bitwie w kościele, która chyba miała obrazować mroczną walkę z siłami zła. Jednak to, co w tej przydługiej scenie się odpierdziela, to przysłowiowy śmiech na sali. Ja rozumiem, a raczej staram się zrozumieć zamysł reżysera, którym się kierował i chciałoby się powiedzieć, że być może zabrakło mu warsztatu, ale film wyreżyserował nie kto inny, jak sam Brian Taylor. Człowiek odpowiedzialny za Adrenalinę ze Stathamem, Ghost Rider 2 z Cagem lub Gamera z Butlerem. Nie są to wybitne produkcje, co trzeba przyznać, ale jakiś tam poziom trzymały, prawda? Wracając do sceny w kościele, w końcu mamy możliwość bliżej poznać naszego tytułowego antagonistę i jego zamiary, ale niestety jego postać wzbudza jedynie politowanie. Równie mocno, jak zgraja czarownic mu towarzyszących i wijących się w konwulsjach przy ogrodzeniu. Scena, która w założeniach miała prawdopodobnie być bardzo mroczną, poprzez słabe wykonanie zupełnie straciła na wydźwięku.

W drugiej połowie filmu nie jest lepiej. Trafiamy do jakiegoś starego opuszczonego domu bez klimatu, w którym ukryło się zło i z którym oczywiście zmierzyć musi się nasz diabełek. Szkoda tylko, że ta wersja rogacza, to jakaś parodia Hellboy'a z komiksów. Ta postać jest tak bardzo bez wyrazu i tak słabo napisana oraz zagrana, że równie dobrze mogło by jej nie być. Cała finałowa scena bez naszego czerwonego wysłannika piekieł poradziłaby sobie zdecydowanie lepiej. Na szczęście jest jeszcze jego towarzyszka, Jo, która jako jedyna pamięta, po co w ogóle znaleźli się w tym miejscu. I przyznam, że to jest najjaśniejszy punkt tego filmu. Adeline Rudolph, która wcieliła się w tę rolę, chyba jako jedyna ma wystarczające umiejętności żeby grać, bo jej postać na tle całej reszty wypadła najbardziej autentycznie.

Przez cały czas trwania filmu odnosiłem wrażenie, że oglądam jakiś fanfik z cosplayerami, który miał wylądować na YouTube, a całość została nakręcona przez dosłownie jedną osobę, biegającą z telefonem za aktorami. Żenada! Wizja Guillermo del Toro mimo swoich wad jest zdecydowanie najlepszą, jaką do tej pory widziałem i przy Hellboy: The Croocked Man urasta wręcz do miana arcydzieła.

https://x.com/DiscussingFilm/status/1843668579067273393

horror na jednym ujęciu, chociaż pewnie oszukanym.

może się to w tym gatunku sprawdzić, bo budzi bardzo mocne skojarzenia z koszmarem albo jakimś bad tripem.

WOW! Jestem w pełni ukontentowany. Mmmhmmmm! Chyba już bardzo mi brakowało takiego filmu. Miałem pójść spać, a włączyłem Caddo Lake i nie żałuję, bo siedziałem na sofie, jak na szpilkach. Uwielbiam takie kino. Pierwsze 25 minut trochę się cięgnie, mimo że pojawiają się już zalążki ciekawej intrygi, ale później jest już tylko "crčme de la crčme", więc sugeruję wytrzymać. Trailer w ogóle nie zdradza o czym jest film, więc tutaj propsy za utrzymanie tego w tajemnicy. Ja też nie napiszę do czego to jest podobne, bo nie chcę wam psuć zabawy. Fajnie zrealizowane i bez logicznych dziur, co nie często zdarza się w ostatnich produkcjach. A przynajmniej ja żadnych nieścisłości nie wyłapałem, bo na samym końcu wszystko było oczywiste. No i piękne zdjęcia. Będę musiał wybrać się kiedyś do Luizjany.

Curse of the Sin Eater 4/10 - trochę sie rozczarowałem, bo fajny pomysł został słabo wykonany, a dodatkowo mizerna gra aktorska nie pomagała i tak od połowy wkradła się nuda
Bagman 3/10 - straszny paździerz na modłę tych wszystkich Babadoocków i Boogeymanów, całkowicie wyprany z klimatu i w sumie tylko końcówkę można uznać za udaną, bo film kończy się dosyć niekonwencjonalnie, jak na filmy tego typu

Chyba znalazłem duet reżyserski, który będę śledził z ogromną uwagą, bo odnoszę wrażenie, że z każdym następnym filmem będzie coraz lepiej. Jakiś czas temu obejrzałem z żoną Ich seh, ich seh w reżyserii Severina Fiala i Veroniki Franz, bo koniecznie chciała zobaczyć i bardzo nam się spodobało. I idąc za ciosem kilka dni temu obejrzeliśmy The Lodge, które również okazało się bardzo fajnym filmem. A dzisiaj wpadło Des Teufels Bad i ależ to było dobre.

Mam nadzieję, że ta dwójka utrzyma solidny poziom i nadal będzie dostarczała takie nietuzinkowe kino, jak wspomniany chociażby Des Teufels Bad. Rewelacyjny historyczny dramat psychologiczny zahaczający lekko o folk horror. Nie ma tutaj tak mocnej symboliki religijnej, jak przykładowo w te VVitch, ale wiara odgrywa tutaj bardzo ważną rolę. Dodatkowo umiejscowienie wydarzeń w XVIII wiecznej Austrii spowitej ubóstwem, brudem, napiętnowaniem i religijnym fanatyzmem tylko dodaje smaczku. Fenomenalne zdjęcia i bardzo dobra oprawa dźwiękowa.

No i scenariusz oparty jest na faktach. Można sobie o tym poczytać, a wtedy to, co zobaczyło się w tym filmie nabiera jeszcze mocniejszego wydźwięku. Jedna z osób na Filmweb zatytułowała swój wpis na forum "Lepiej zamordować niż popełnić samobójstwo" i myślę, że jest to idealne motto dla tego filmu.

Ostrzegam jednak, że to naprawdę nie jest film dla każdego. Nie ma flaków, nie ma duchów i zjawisk paranormalnych, ale podczas oglądania na pewno będzie towarzyszył niepokój, poczucie grozy i zniesmaczenia. A to czasem oddziałuje na widza bardziej niż najbardziej wymyślny gore.

jak dużo zgadniecie? piszcie w spoilerach jak coś.

ale się wkurwiłem.

miałem dzisiaj ten festiwal - The Outrun, Emilia Perez, The Apprentice i Anora.

no i wracam już do domu, bo nie sprawdziłem i Emilia Perez jest całkowicie po hiszpańsku, a napisy są tylko holenderskie.

The Apprentice mnie totalnie nie interesował, ale jeden film bym wytrzymał, a teraz to już mi się nie będzie chciało tam wracać na Anore na 20.

oczywiście bardziej moja wina niż ich, ale mogłaby być jakaś adnotacja. głupi nie sprawdziłem, bo założyłem, że jak grają tam jednak topowe aktorki to będzie po angielsku.

obejrzałem za to pierwsze kilkanaście minut i zapowiada się super, ale to musical, więc nie dla każdego.

Wielu się z tą opinią nie zgodzi (ale jak to mówią opinia jest jak d, więc mam to w d). Substancja jest filmem (i tu na jednym głębokim wydechu) nudnym. Mimo wszystkich swoich zagrywek to film nudny, przewidywalny i nic nie wnosi. Ale powiecie a ostatnie 30 minut. To ja wam powiem, że przez cały ten czas czułem zażenowanie i współczucie dla wszystkich uczestników tej groteski. I ciągle temu wszystkiemu towarzyszyła myśl skończy się to wreszcie.
Coralie Fargeat to reżyserka tzw. one-trick pony. Od czasu Zemsty jej warsztat filmowy się nie poszerzył w jakiś zauważalnym stopniu. Nie pomaga je też to że film w sumie dzieje się w trzech miejscach. I pani reżyser nie jest w stanie, albo nie potrafi wyciągnąć z tych miejsc efektu monotonii i znużenia.
Nie pojmuje jak ten film mógł dostać nagrodę za najlepszy scenariusz. Nie ma w nim żadnych dialogów zapadających w pamięć ani scen (które nie opierają się na efektach specjalnych). A historia no właśnie. O czym właściwie jest ten film.
O tym że aktorki po przekroczeniu pewnego wieku są odstawiane na boczny tor. Wybaczcie ale to temat znany i wałkowany od czasów Bulwaru zachodzącego słońca. A tych filmów obok siebie na półce bym nigdy nie postawił.
O show-biznesie, też nie. Tyle tam o nim co kot napłakał. A to co o nim powiedziano powiedział i sparodiował każdy (nawet my Polacy).
O eliksirze młodości. Pomijając jego sposób działania na odwrócenie efektu starości to też nie ma się czym ekscytować i zachwycać. Zresztą i w tym przypadku wielu już poruszyło ten temat i zrobiło to lepiej. Choćby film z postu numer 20. Tak The Rejuvenator jest filmem lepszym niż ten zaprezentowany w Cannes. Ja bym od siebie dodał jeszcze całkiem niezłą czarną komedie Ze śmiercią jej do twarzy.
Na to wszystko można by było przymknąć oko (ciężko by było, ale by się dało) gdyby nie popełniono tu kardynalnego błędu ostatnich czasów. Czyli dano nam postacie płaskie jedno wymiarowe, o których nic nie możemy powiedzieć. A co za tym idzie, kogo obchodzi co się z nimi stanie. Gdyby nie wyciągnięto z aktorskiej emerytury Demi Moore to pies z kulawą nogą o tym "dziele" by nie wspomniał.
Polecam panom i paniom z Cannes by oglądali więcej innych gatunków filmowych. W tedy uniknęliby kompromitacji jaką było przyznanie nagrody lepiej wyglądającemu odcinkowi Opowieści z krypty.

Uch, ach, perełka! Nefarious, to dobre inteligentne kino poruszające ciekawe i dosyć delikatne tematy, które z pewnością ubodną niejednego widza. Perfekcyjnie zagrane dialogiem. W sumie nic się nie dzieje, bo prawie przez cały film oglądamy dwie osoby na ekranie, ale czuć gęsty klimat. Performance Flanery'ego, to majstersztyk. Ależ gość fenomenalnie zagrał. Zacytuję jeden z komentarzy z Filmweb, bo świetnie opisuje ten film.

Po wielu nieprzychylnych słowach krytyków, co do tego że jest to "chrześcijański horror" z początku sam miałem takie wrażenie. Było ono zdecydowanie mylne. Wykorzystano tu bardzo dobre techniki manipulacyjne mające na celu wywołać u widza zastanowienie nad rzeczywistym istnieniem piekła i demonów. Myślę że ktoś bardziej podatny na historie o zjawiskach nadprzyrodzonych mógł faktycznie w nie uwierzyć. Film nie zachęca w żadnym stopniu do nawrócenia. Chce sprawić że będziemy się bać, trochę ambitniej niż typowe amerykańskie horrory. Mnie tym kupił. Nie widziałem jeszcze horroru, który oprócz paru straszaków połączonych z głośną muzyką, mógł naprawdę zaszczepić w kimś dozę niepewności i dłuższy lęk niż na parę sekund. Zostanie na długo w mojej pamięci.

kacpersuchy10

To może być najlepszy film o wilkołakach od czasu Dog Soldiers.
[link]

O, widzę, że mi pojechali po rankingu, bo moje linki się nie wyświetlają. K***a, co to za forum :D

https://www.rottentomatoes.com/m/mads

dzis premiera, więc wieczorem seans, bo jestem ciekawy jak im to wyszło.

to ten horror z jednym ujęciem jak coś.

Świeżutki MadS zainspirował mnie do tego, by obejrzeć sobie tzw. jednostrzałowce i sprawdzić, który film tak naprawdę zasługuję na to miano z prawdziwego zdarzenia i poradził sobie z tym najlepiej. Nawet zrobiłem sobie risercz takich produkcji.

Już wiem, że MadS się nie nadaje. Wczoraj obejrzałem Soft & Quiet i tutaj muszę zrobić rewatch, bo opowiedziana historia tak mnie pochłonęła, że jeśli jakieś sztuczki magiczki były zastosowane, to ich nie wyłapałem. Sam film pierwsza klasa, brutalnie grający na emocjach. Polecam, jeśli ktoś nie widział. A dosłownie przed chwilą skończyłem oglądać urugwajski La Casa Muda, który jest zachwalany za niby jedno ujęcie, no i właśnie to niby jest tutaj bardzo widoczne. Więc też się nie nadaje. Może amerykański rimejk to zmieni?

Lista filmów do obejrzenia całkiem ciekawa, więc w najbliższym czasie nie będę się nudził :)
- Silent House
- Son of Saul (Saul Fia)
- Utoya: July 22
- Victoria
- 1917
- Beyond the Infinite Two Minutes
- Invasion (Hojoom)
- Blind Spot (Blindsone)
- Birdman
- Russian Ark (Russkiy Kovcheg)

MadS

odpisze tutaj, żeby nie zaśmiecać Twojej nitki.

dla mnie, niestety, też zawód, ale nie aż tak, że straszny paździerz.

po pierwsze, mam wrażenie, że dużo lepiej sprawdzałby się w jakiejś antologii w stylu VHS, bo nie było tam treści na 1.5h.

po drugie, miałem nadzieję, że będzie to DUŻO bardziej psychodeliczna i DUŻO bardziej dynamiczna przejażdżka, że to będzie faktycznie coś co wejdzie Ci do głowy i od początku do końca będzie podkręcać tempo. myślałem, że taki był powód dla którego zdecydowali się na udawane jedno ujęcie i miałem nadzieję, że to będzie jeden długi bad trip. tak, byłoby to męczące, ale bad tripy są męczące i nie każdy film musi być przyjemnością, niektóre to doświadczenie. były całkiem okej fragmenty, ale dużo więcej bylo takich, które były w chuj zmarnowane, np. motyw z maską, która jest chyba nawet na okładce. (edit: nie jest)

po trzecie, fabuła była pretekstowa i nie miałbym nic przeciwko, jeżeli, tak jak wyżej, byłaby to narkotykowa przejażdżka od początku do końca, a największy błąd tej fabuły to według mnie

po czwarte, wiem, że nie powinno się tak mówić, ale wybaczyłbym filmowi dużo więcej, jeżeli to byłby amatorski projekt grupy znajomych, bo tak wyglądał. nie jest nim.

z rzeczy, które mi się nawet podobały to

ale powinny nastepowac szybciej, z powodu opisanego wyżej.

a na zdjęciu jedyny dobry MadS jakiego znam.

Zacząłem oglądać nowego Aliena i aż zrobiłem sobie przerwę, żeby napisać: KURNA, W KOŃCU JAKIŚ WSPÓŁCZESNY FILM, KTÓRY JEST PORZĄDNIE OŚWIETLONY! Alleluja!

Jest grubo! Przyznaję otwarcie, że ten film, to bardzo dobry film. Ten film, to bardzo dobry horror. Zanim poszedłem do kina, poczytałem/obejrzałem sobie trochę recenzji, tych pozytywnych i tych negatywnych, i ja w pełni zgadzam się z tymi pozytywnymi. Negatywne recenzje, to raczej są z tych, gdzie ktoś ma problem, że czarne jest czarne. Dla przykładu, jest scena

W ogóle to, jak została w tym filmie przedstawiona postępująca choroba psychiczna, to chyba jedna z lepszych, jak nie najlepsza w ostatnim czasie. Oczywiście nadal dosyć mocno przejaskrawiona, bo w końcu mamy do czynienia z bliżej nieokreśloną formą opętania, ale świetnie pokazuje degradacyjny wpływa na główną postać. I tutaj muszę pochwalić Naomi Scott, ze FENOMENALNĄ rolę. Pod koniec filmu jest kilka scen, w których można by było uwierzyć, że aktorka naprawdę sfiksowała. Osobiście chciałbym żeby otrzymała nominację do Oscara, bo tu widać włożone ogromne serce. Patrząc na nią, co chwilę miałem w głowie rewelacyjną Demi Moore w The Substance. Panie mogłyby sobie podać ręce, bo pokazały aktorstwo na najwyższym poziomie.

Fabularnie film lekko nawiązuje do części pierwszej i jest to bardzo dobre rozwiązanie, bo przez to historia w SMILE 2 wypada zdecydowanie lepiej. Jest zgoła odmienna i przez to bardzo świeża. Całość ogląda się na jednym wdechu i mimo że to aż dwie godziny, to nie czuć znużenia. Są momenty, w których tempo mocno zwalnia, ale następujące później sceny szału nadrabiają z nawiązką i im bliżej końca, tym intensywniej i brutalniej. O tak, ten film jest brutalny. Nie jest to Terrifier, ale kilka scen jest świetnie zrealizowanych. I tu kolejne pochwały za zdjęcia i oświetlenie. Obraz żyleta. Świetna zabawa kolorami. No i super ścieżka dźwiękowa włącznie z kilkoma piosenkami, śpiewanymi przez Naomi. Jest git!

Ten film, to także dobry film psychologiczny. Bardzo mocno uwypuklona jest relacja córki i matki, gdzie to ta druga odgrywa dosłownie rolę oprawcy. Matki, która poświeciła wszystko dla kariery swojej córki, zamykając ją w złotej klatce i uniemożliwiając jej podejmowanie własnych decyzji, co pośrednio wpływa na stan psychiczny dziewczyny. Dla tych bardziej lubiących się w analizach filmowych, matka z pewnością będzie idealnym tematem do dyskusji na temat brutalnego działania korporacyjnego, uprzedmiotawiającego ludzi i nieszanującego ludzkiej godności.

Szczerze przyznam, że nawet nie mam do czego tak naprawdę się przyczepić. Może jedynie do samej końcówki, która raz że dosłownie podważa to, co przez cały czas oglądało się przez dwie godziny, a dwa, że wybrzmiewa równie kuriozalnie, jak zakończenie części pierwszej i wydaje mi się, że można było rozegrać to inaczej.

I żeby już nie lać wody, to ode mnie mocne 7.5/10, a że tutaj nie ma połóweczek, to będzie 7.0 :)

nie tu.

EDIT: a w sumie wykorzystam.

najbliższy czas tak. nie załapałem się niestety na przedpremierowy pokaz Anory.

Heretic to nie mam pojęcia co to jest, ale Hugh Grant mnie przekonał, podoba mi się jego kariera w ostatnich latach.

https://filmozercy.com/wpis/marvel-usuwa-film-blade-ze-swoich-planow-trzy-nowe-filmy-z-datami-premier

I nie będzie Blade'a :( Szkoda że Wesley Snipes ma już swoje lata bo by mógł na dłużej wrócić do uniwersum :(

Longlegs. Chyba znowu padłem ofiarą nadmiernych oczekiwań. Raz, że marketing kreował ten film na nie wiadomo jak straszny, a dwa, że "February" to jeden z moich ulubionych horrorów ostatniej dekady, więc też sporo się spodziewałem po tym reżyserze.
No i niestety, okazało się, że tak różowo to nie jest. Ogólnie dobrze się to ogląda, ale to co mi robiło robotę w tym filmie to głównie mroczny (ale właśnie, bardziej mroczny niż straszny) klimat i nawiedzony Nicolas Cage. Reszta już wyszła różnie.
Główna bohaterka to znowu jakiś autystyk i ogólnie postacie są tu budowane bardziej na aktorstwie niż charakterach.
Technicznie nierówno, bo pod względem kreowania złowieszczej atmosfery jest pierwszorzędnie, ale jednocześnie sporo tu efekciarstwa i artystycznego nadęcia, na które jestem już jednak trochę za stary.
Samo zakończenie dla mnie też dosyć rozczarowujące. Jako horror klei się to słabo, jako thriller - w zasadzie w ogóle.

Ogólnie mam wrażenie, że to trochę taki film pod krytyków, żeby mogli się ścigać kto napisze bardziej mądrą recenzję. Dla mnie, jako prostego fana horrorów, wyszło po prostu ok.

No i jednej rzeczy trochę nie skumałem. Albo tego nie wyjaśnili, albo ja nie zwróciłem uwagi (a oglądałem bardzo późno w nocy, więc mogło tak być),

ANORA

powiem szczerze - przez 1/4 nie byłem przekonany i zastanawiałem się o chuj właściwie chodzi.

nie kupowała mnie główna bohaterka, nie kupował główny bohater, nie rozumiałem ich motywacji i trochę się bałem, że cały film będzie to kontynuował, a ja wyjdę z kina zawiedziony, bo oczekiwania miałem spore.

ale potem fabuła skręciła w zupełnie inne rejony, a przy okazji poznaliśmy bliżej bohaterkę i kurde, chwyciło. śmiałem się, wzruszałem, a na ostatniej scenie, po jej przetrawieniu, nawet zakręciła mi się łezka.

nie chcę zdradzać za dużo, ale jeżeli ktoś tak jak ja będzie na początku zdezorientowany to jednak polecam poczekać jak to się rozwinie, raczej nie będziecie zawiedzeni.

Mikey Madison jest w tym filmie cudowna, pod każdym względem, a reszta obsady przeważnie dotrzymuje jej kroku - chociaż bardzo mocne akcenty powodują czasem dziwne uczucie jakbyśmy oglądali film z dwoma różnymi ścieżkami dzwiekowymi.

EDIT: zaznaczam, że nie widziałem żadnego trailera, więc absolutnie wszystko było dla mnie zaskoczeniem.

Via Tenor

The substance

WTF

HERETIC

tutaj odwrotnie niż w "Aurorze", ostatnie 1/4 filmu było dla mnie dość mocno rozczarowujące.

nie chcę pisać za dużo, bo chyba cokolwiek bym nie napisał to może zepsuć komuś seans, więc powiem tylko, że Hugh jest ŚWIETNY, ale młode aktorki niewiele mu ustępują - szczególnie Sophie Thatcher, chociaz akurat w jej przypadku mam trochę niedosyt, bo jej gra aktorska wskazywałaby na o wiele głębszą postać niż dostaliśmy.

polecam zobaczyć. wydaje mi się, że szczególnie Devil in Disguise może być zadowolony.

I kto by pomyslal, że po 17 latach przyjdzie mi znowu zobaczyć Saoirse Ronan, opowiadającą swoją historię z offu. Bardzo lubię taką formę narracji. The Outrun, to rewelacyjny i bardzo autentyczny film. Dla mnie tym bardziej autentyczny, gdyż miałem w swoim otoczeniu osobę, walczącą z uzależnieniem. Czuję w kościach, że będzie nominacja do statuetki. Jak nie za ten film, to może za drugoplanową rolę w Blitz. Świetna aktorka. Film taki do poduchy, do obejrzenia z drugą połówką pod ciepłą kołderką i nomen omen lampką wina w dłoni :) Raczej morza łez na nim się nie wyleje.

Konia z rzędem temu, to mi powie, gdzie to zobaczyć!
[link]

Hehehe. Hohoho. Hahahaha! Ale kuuuuuuupa! :D
Tak sobie teraz siedzę i zastanawiam się czy ja dzisiaj oglądałem innego Gladiatora 2 niż ci wszyscy krytycy :D Gęba mi się śmieje, bo najwyraźniej tak było.

Hmmm, nie wiem w sumie od czego tutaj zacząć. Może od aktorów? Miło było zobaczyć stare znajome twarze. Maximus nic się nie zestarzał ;) ale za to Lucyna ostro oberwała zębem czasu. Fajny Denzel, jednak niczym szczególnym się nie wykazał. Cesarskie rodzeństwo było żałosne perspektywy kreacji ich postaci, jak i równie żałośnie zagrane. A San Pedro jak to Pedro, w każdym filmie ma ten sam wyraz gęby i to samo miałkie bezpłciowe pozbawione emocji granie. Nasz główny bohater starał się, jak mógł i faktycznie jako jedyny zasługuje na uznanie. Może nie dostanie Złotej Maliny :D

Cały film czekałem na te zapierające dech w piersiach sceny batalistyczne. No i jeśli to miały być te dwie, dosłownie dwie, które są w filmie, to kuźwa, ale już stary Lord of the Rings miał lepsze sceny. Wszystko wyglądało tak sztucznie, że aż infantylnie. Podczas bitwy z początku filmu spodziewałem się jakichś fajnych starć między żołnierzami, ale to była tylko bieganina z jednej strony na drugą :D A walki gladiatorów nie dorastają do pięt tym, które oglądaliśmy prawie ćwierć wieku temu. Małpy w CGI beznadziejne. Ujeżdżanie nosorożca? O szit! :D Zabrakło słoni i dinozaurów.

Bitwa morska w zalanym Koloseum, to też taki pierd, że mogli sobie darować. Nie znam szczegółów historycznych na temat organizowania tego typu atrakcji w tamtym czasie, ale patrząc na to, jak płytko było to Koloseum zalane, to oni chyba tam z tymi wielgachnymi statkami po mieliźnie pływali albo mieli zamontowane napędy gąsienicowe. A nie zapominajmy, że jeszcze rekiny były. Te to chyba już w ogóle pływały dwa metry pod dnem :D

Słabe zdjęcia i montaż. Wszystko zrobione w CGI, więc w sumie nie ma czego oczekiwać. Nie jest to też najpiękniejszy film roku 2024 czy nawet dekady. Kilkukrotnie złapałem się też na przysłowiowym WTF, bo ludki się teleportują. Ale to oczywiście wynika w gównianego montażu. Przykład: Denzel każe przyprowadzić do siebie naszego aspirującego gladiatora. I odchodzi. Następne ujęcie pokazuje Denzela, który wchodzi do swojej komnaty czy cholera tam wie, jak to nazwać. No i skoro wchodzi, to na chłopski rozum jest to kontynuacji jego marszu zainicjowanego chwilę wcześniej, gdy rozkazał przyprowadzić do siebie Luciusa. Sęk w tym, że Lucius już na niego czeka. WHAT!? :D Takich kwiatków jest jeszcze sporo. Dużo jest też scen, które jakimś sposobem zostały przeoczone podczas montażu. Scena z małpką wchodzącą Denzelowi na głowę, jest idealnym tego przykładem. Poza tym w niektórych scenach jest w ciul ciemno. Oświetlenie w nich jest beznadziejne, a przecież to blockbuster za grube miliony i to w dodatku od Scotta.

Chciałem wystawić 4.0, bo w sumie na tyle ten film zasługuje. Kolejny sequel o którego nikt nie prosił. Daję jednak oczko wyżej, bo

Szalom, Szalom! :)
A mogłem pójść na Heretic :/

Za to ja bawiłem się całkiem nieźle, siedząc na dupie w domu na kanapie. Odpaliłem Amazon i Apokalipsę Z: początek końca . W ogóle nie skojarzyłem że to przecież te uznane książki z przed ponad dekady. Film nie jest (poza końcówką) akcyjnakiem jak np. world war z. Fajnie zaczyna się przed pandemią, w trakcie i potem cała podróż. Nie jest też to wybitny twór, ale z uwagi na w sumie nudy w tych tematach (chociaż ostatnio był znośny S2 daryl dixon) można obejrzeć. Wygląda ok, szybkie zombie są, fabularnie do przeżycia.

Poszedłem dzisiaj na Heretic, żeby zrekompensować sobie wczorajszy seans drugiego Gladiatora, ale Hugh też jakoś specjalnie mnie nie porwał. Tak, jak lubię, a nawet bardzo lubię filmy, które poruszają tematykę religii oraz wiary, tak tutaj chyba zostało to aż nadto przegadane. Fajnie słuchało się tego wszystkiego do pewnego momentu, a później zaczęło nudzić, a nawet denerwować. Hugh gadał i gadał i gadał, a dziewuchy kontrargumentowały bardzo zdawkowo. Ogólnie bardzo się rozczarowałem. Skoro 3/4 filmu było paplaniną, niech będzie, że nawet całkiem angażującą, to mogli to tak zostawić i pociągnąć do samego końca, ale gdy już akcja przeszła piętro niżej, to już opadłęm w fotelu. Ten film nie był jakoś skomplikowany, a i tak po wyjściu z kina, nie wiedziałem w sumie o co w nim chodziło :/ Ogólnikowo, że religia/wiara jest kontrolą albo kontrola staje się religią? WTF!

Aj tink, aj nid en eksplenejszyn.

Emilia Pérez