Gra Nobody Wants to Die | PC

Gra zapowiada się super, ale ciekawe co będzie po premierze.

No zobaczymy, zobaczymy. Szkoda że tytuł skręca bardziej w stronę przygodówki niż w strzelankę typu Bioshock. Ten pierwszy gatunek niestety mnie męczy ale kto wie może ten tytuł będzie wyjątkiem. Oby tylko nie było samograja albo symulatora chodzenia niczym ,,Layers of Fear"

Cała gra w 4K: https://www.youtube.com/watch?v=tPB1UagUooc

Wiedziałem, że po ambitnych planach Critical Hit Games powinienem spodziewać się nader przyzwoitej gry. Nie spodziewałem się jednak tak obłędnie dobrego tytułu. Nobody Wants to Die to list miłosny do klasyki gatunku Science Fiction. Do Łowcy Androidów, czy twórczości Richard K. Morgana. To podróż do świata przedstawionego pełnego detali i odniesień, które wyłapią nie tylko fani klasyki kina, ale i gier

.

Graficznie gra zwala z nóg, aktorsko jest na wybitnym poziomie, a fabuła wciąga i zaskakuje na każdym kroku. Oprawa muzyczna i design dźwięku czynią tę grę istną noir-owską epopeją, która po milionkroć ułtawia nie tylko imersję - ale i stanie się częścią tej opowieści. Rozgrywka natomiast pozwala wczuć się w rolę prawdziwego detektywa z futurystycznym zestawem narzędzi, które każde śledztwo nam ułatwią, ale i poczynią kroku ku temu, by było ono frajdą samą w sobie, a tej graczowi twórczy nie szczędzą - mnóśtwo detali w świecie, ogrom ciekawych dialogów i kolosalnie dużo filmowości. Sceneria powala, postaci dają się lubić, a na domiar dobrego możemy podejmować wybory dialogowe - drobne i znaczące, które wpływają na postęp ścieżki fabularnej.

Pozostaje mi więc jedno pytanie - dostaliśmy tytuł, który w topce roku zawita na pewno... Czemu więc do licha jest tak tani? Rozumiem, że to opowieść na 5 godzin, ale wykonana z jakością godną miana AAA. Oby przełożyło się to na prawdziwe kokosy - cena jest aż nadto przystępna, a niejeden spacerowicz w ostatnich latach oferował mniej interaktywną rozgrywkę za większą cenę. Trzymam więc kciuki, by przełożyło się to na absurdalnie wysoką sprzedaż - bo rodzime Critical Hit Games za sprawą swojego DEBIUTU trafiło u mnie na listę topowych polskich twórców, na których gry będę od teraz czekał z przeświadczeniem o pewnym hicie - z kolei Nobody Wants to Die z czystym sumieniem dopisują do listy moich ukochanych polskich gier.

Oceny na Steamie idą w górę także zakupiłem.

Linearne 5-6 godzin rozgrywki warte obecnie 100 złotych, można rozszerzyć do ~8 jeśli gracz chce zobaczyć wszystkie zakończenia i będzie przy okazji pomijać znane już dialogi.

Od strony światotwórczej bardzo fajnie, widać, że przy pracy było więcej artystów, niż programistów. Dystopijny, neo-noir Nowy Jork, który czerpie garściami z innych kulturowych perełek. Projekty znane z lat 40. i 50. łączą się z futurystycznymi rozwiązaniami, od samego miasta, przez broń i pojazdy, aż po sposób prowadzenia historii. Część zrzucanych na gracza informacji nie jest do końca jasna z marszu i nawet lizanie każdej ściany w poszukiwaniu "fluffu" nie udzieli odpowiedzi na wszystko, ale to jest na plus, XXIV wiek budzi dużo niepewności. Muzyka jest poprawna, pasuje klimatem, ale nie prezentuje niczego wyjątkowego, żadna nuta nie zapadła mi w pamięć.

Od strony technicznej jest "tak se" moim zdaniem, i też widać, że do pracy wzięli się artyści, a nie programiści. Gra wygląda znośnie, ale wśród recenzji nie widziałem chociaż jednej, gdzie piszący grał bez, tfu, DLSSa lub innej metody upscalingu. Oprawa potrafi na tym ucierpieć ze względu na efekty cząsteczkowe (które wyglądają okropnie, gdy TSR/FSR/DLSS robi swoje), a bez tego klatkaż jest godny pożałowania. Detekcja kolizji jest niekonsekwentna i gracz może przejść przez przedmioty, które są "fizyczne", część po prostu znika, żeby np. pokazać z bliska właściwe podłoże, co zazwyczaj nie ma sensu, bo wszystkie możliwe interaktywne elementy zawsze są "na wierzchu". W pierwszym z dochodzeń wyrzucany przez gracza papieros ma dość specyficzną geometrię, potrafił kręcić się w nieskończoność na ziemi, a po stanięciu na nim wystrzeliło mnie w tekstury, poza poziom (udało się to zrobić 3 na 5 razy :) ). Gra nie posiada żadnego poziomu trudności, minigierki są absurdalnie proste i wymagają albo wciśnięcia jednego/dwóch przycisków, albo spamowania ich, żeby wykonać jakieś QTE. Gracz nie musi przykładać jakiejkolwiek uwagi do tego, co robi, bo gra rozgrywa się sama, wystarczy jedynie chodzić od znacznika do znacznika. W etapach badania znalezionych poszlak i łączenia ich ze sobą można to po prostu zbrute-force'ować, nie da się popełnić błędu, źle dobrane dowody będą jasno zaznaczone jako złe, protagonista lub bohaterka wspierająca po prostu rzucą jakimś komentarzem i tyle, trzeba anulować wybór i zaznaczyć coś innego. Walki w zasadzie żadnej nie ma, strzelać w teorii nie można, w praktyce sprowadza się do głupiego QTE, i to wyłącznie w wyznaczonych momentach. Samochodem jeździć/latać się nie da. Nie licząc efektów cząsteczkowych i w/w papierosa, każdy element otoczenia jest "wypalony" w poziomach, nie można niczego kopnąć lub popchnąć. W jednym miejscu udało mi się wejść po wiadrze farby na poręcz i przejść do odgrodzonej części mapy. Możliwe, że "normalny" gracz by tego nie zrobił, ale w poszukiwaniu lore próbowałem wszystkiego, czy aby czegoś przede mną nie ukryto. Podczas cutscenek widać i czuć, jak modele "snapują się" między animacjami, jak na tak nowoczesny silnik to wygląda to strasznie drętwo, na miarę UE3. Parokrotnie utwory w soundtracku ucinały się nawzajem, gdy próbowałem wracać do wcześniejszych segmentów, które gra uważała za "wyczyszczone".

Ogólnie nie jest źle, spodziewałem się kolejnego "slopa" na "piątce", ale grę chyba ratuje to, że intryga wciąga i nie można sobie na zbyt wiele pozwolić w trakcie rozgrywki. Gdyby kosztowała więcej niż tę stówkę, to raczej bym spadł jeszcze dwa oczka w dół. Jeśli miałbym to do czegoś porównać, jest to praktycznie to samo, co Fort Solis, tylko bez idiotycznych rozwiązań w fabule i z kilkoma dodatkowymi formami interakcji. Na tę chwilę jest ok, można zagrać raz lub dwa i zapomnieć. Żeby poczuć się jak faktyczny detektyw, poleciłbym raczej Shadows of Doubt, które też nie jest wolne od wad, ale daje tzw. wolną rękę, co jest absolutnym priorytetem dla P.I.

Pozytywna gra, technicznie rewelacja a gameplay wyborny, końcówka z dupy ale i tak polecam.

Jestem mega zdziwiony tym, że GOL praktycznie nic nie mówi o tej grze.

Polska, dobra produkcja.

Niestety podejmowane wybory są w dużej części iluzoryczne i wpływają tylko na dialogi, nie zaś na samą końcówkę. Sama fabuła trzyma jednak poziom. Dobra historia noir.

Niezła gra z cudownym klimatem i wspaniałą grafiką, pokazującą czym mógł być cyberpunk. Niestety historia dosyć poplątana. Zostajemy wrzuceni w istniejący od lat świat i musimy nadążyć, co nie jest łatwe, a historia to kilka w kółko mieszających się wątków, halucynacji, wątpliwości i niejasności. Do tego beznadziejne zakończenie. Ogólnie z każdą godziną grało mi się coraz gorzej, najciekawsza była pierwsza i druga "sprawa" a potem już za dużo kombinowania.
P.S. Kluczowe wybory mają znaczenie, gra ma 4 zakończenia! Chociaż realnie tylko dwa, pozostałe to odmiany złego.