Forum: Wasze TOP 5 filmów.

1. Władca Pierścieni
2. Harry Potter
3. Królestwo Niebieskie
4. Braveheart
5. Ostatni Samuraj

A w sumie...

1. Blade Runner
2. Truman Show
3. Aguirre, gniew boży
4. Burial of Kojo
5. Pulp Fiction

Ciężko mi się do 5 ograniczyć. Wspierając się moim rankigiem z filmeba, to chyba

1. Stay
2. OldBoy
3. Whiplash
4. Crash (Miasto gniewu)
5. Irreversible

choć to losowa selekcja, ale taka dość przekrojowa :)

Amadeusz
Bękarty Wojny
Fight Club
Whiplash
Matrix 1

Podziemny Krąg
Scarface
Nienawistna Osemka
Wyspa Tajemnic
Czerwony Smok

Sie zrobiło top 10

Jestem zdziwiony, ze nikt jeszcze nie podlinkowal tego watku. :P Pod koniec zeszlego roku byla seria tematow z pytaniami o topki filmow, albumow muzycznych, gier itd.

https://www.gry-online.pl/S043.asp?ID=16354361

Mistrzu Top 5 jest ciężko wytypować, bo mamy ogrom świetnych filmów sumując perełki z wszystkich gatunków, gdzie tak wiele zahacza o wybitność. Zdecydowanie najmocniejsza dekada dla kina to lata 70' z niewiarygodną ilością wybitnych filmów, ale niezwykle imponująca jest też złota era Hollywood oraz europejska Nowa Fala, gdy wysypało genialnymi dziełami pod bardziej wymagającego odbiorcę. Bez problemu zrobiłbym Top 1000 wybitnych filmów lub Top 2500 niezwykle cennych i wartościowych. Natomiast Top 5 jest niewykonalne, dlatego postaram się wybrać Top 20 i napisać dlaczego te filmy wytypowałem choć i tak czuję się skrępowany łańcuchami ograniczeń :):):)

Top 20:
Obywatel Kane 1941 - Najlepszy film w historii kina, a już z pewnością najważniejszy, bo najbardziej przełomowy i mający największy wpływ na rozwój kinematografii. Wybitne dzieło O.Wellesa, które złamało standarty kręcenia filmów na wielu płaszczyznach i zrewolucjonizowało medium.
Tokijska opowieść 1953 - Niezwykły portret prawdziwego życia. Piękna i głęboka medytacja nad starością i rodziną. Proste i poruszające arcydzieło mistrza Ozu. Jeden z lepszych filmów w historii. Mistrz subtelnej elegancji przedstawia akceptację smutku życia. Doskonałe przedstawienie powojennego życia rodzinnego w Japonii. Yasujiro Ozu to geniusz kina.
Siedmiu samurajów 1954 - W chaotycznym i brutalnym świecie najtrudniej jest wytrwać, zachować zasady moralne i zachować serce. Najlepszy film A.Kurosawy. Genialny Toshiro Mifune kradnie show. Film skrada serducho. Równie genialny z kina samurajskiego w zasadzie tylko "Harakiri" Kobayashiego. Aczkolwiek "Rashomon" 1950 czai się blisko i nie bez powodu postrzegany jest jako japoński "Obywatel Kane".
Hiroszima, moja miłość 1959 - Najlepszy film A.Resnaisa. Wyjątkowe kino. Wizualny poemat miłosny w cieniu bomby. Trwałość pamięci. Prowokacyjne zderzenie historii i osobistej narracji, odmowa przedstawienia jasnego znaczenia narracji, napar geopolitycznej konsternacji i intensywnego erotyzmu. Uniwersalne i przełomowe dla kina arcydzieło będące najlepszym filmem Nowej Fali. Zrewolucjonizował kinowe opowiadanie historii dzięki nielinearnym formom i podejściu. Odegrał integralną rolę w przekształceniu ducha ruchu w niszczycielską sztukę. Film zawiera przecudną, długą i intensywnie realizowaną rozmowę między dwojgiem kochanków debatujących nad znaczeniem pamięci, percepcji i istnienia. Status filmu jako kamienia milowego w historii kina jest zarówno błogosławieństwem jak i przekleństwem. Widownia może mieć trudność z odnalezieniem drogi pod monumentalną tematyką i wysokokulturowym rodowodem. Dochodzi do tego narracja nieliniowa. Oczywiście łamanie chronologii i odwracanie biegu czasu było wcześniej w "Obywatel Kane", ale w "Hiroshima, moja miłość" czas jest rozbity :)
Psychoza 1960 - Film przekracza granice gatunku i zamiast prostej opowieści z dreszczykiem mamy obraz stawiający widza oko w oko z własnymi najskrytszymi lękami. Szczerość seksualna i bogata symbolika była czymś szokującym w mainstreamowym filmie. Film Hitchocka to najwspanialszy thriller jaki kiedykolwiek powstał z najsłynniejszą sceną w historii kina. Wybacz mi "Milczenie owiec" :)
Harakiri 1962 - Prawdziwe arcydzieło Kobayashiego, które doskonale obnaża hipokryzję klas rządzących. Humanizm przeciwko samurajskiemu kodeksowi. Porywająca krytyka bushido. Jawne oskarżanie japońskiej kultury.
Cleo od piątej do siódmej 1962 - Pionierska chwała Nowej Fali. Oda do życia z przesłaniem, by zawsze cieszyć się życiem jakby to były ostatnie dwie godziny, które mamy, bo koniec może nastapić szybciej niż się spodziewamy. Varda w ruchomych obrazach ma zdolność uchwycenia esencji swoich postaci nie tylko poprzez fabułę i dialogi, ale jeszcze bardziej poprzez ich rozmieszczenie w przestrzeni i świetle. Tytułowa Cleo odgrywa dość powierzchowną i trywialną młodą kobietę, ale jej świadomość, że usłyszy najgorszą wiadomość o rychłej śmierci wibruje jak miękki bęben basowy pod powierzchnią.
Osiem i pół 1963 - Najlepszy film Felliniego. Artyzm w czystej postaci. Dzieło skrojone pod koneserów. Autoportret artysty w kryzysie twórczym z gwiazdorskim blichtrem i intelektualną emancypacją. Z wszystkich filmów Felliniego do tego lubię najczęściej powracać, a po nim do "Słodkie życie".
Persona 1966 - Najbardziej awangardowe przedsięwzięcie w karierze Bergmana, który nakręcił ogromną ilość arcydzieł filmowych. Persona to obraz kobiety w pełnym tego słowa znaczeniu. Olśniewające studium na temat niezgłębionej natury człowieka. Zdjęcie masek i pytanie o możliwość egzystencji bez odgrywania roli, ale też stylistyczno-emocjonalna bomba z opóźnionym zapłonem prowadząca do katharsis.
Andriej Rublow 1966 - Przypowieść o kryzysie wiary, zwątpieniu w przyszłość świata oraz ludzkości. Magia wielkiego kina. Opus magnum geniusza Tarkowskiego. W tym eposie przedstawiono kilka dekad życia słynnego średniowiecznego rosyjskiego malarza Andrieja Rublowa. Widzimy jego interakcje pomiędzy innymi malarzami, bufonami, poganami i Tatarami. Te doświadczenia kształtują i wpływają na jego działania.
2001: Odyseja kosmiczna 1968 - W kosmosie każdy może zobaczyć Twoje sny. Hipnotyzująca oprawa wizualna, pełna dowolność interpretacyjna i poniekąd problematyczna wielowymiarowość. Najwybitniejszy film science-fiction. Kubrick ustawił poprzeczkę nie do przebicia. Przedstawia kontakt ludzkości z kosmitami przez tysiące lat ewolucji począwszy od świtu człowieka, kiedy małpoludzie zastanawiają się nad dziwnym artefaktem w ich świecie. Następnie następuje twarde przejście do XXI wieku, kiedy przestrzeń kosmiczna została skolonizowana, a pod powierzchnią Księżyca odkryto coś niesamowitego. Następnie przenosimy się do misji na Jowisza, gdzie obserwujemy zaawansowaną sztuczną inteligencję HAL. Zapiera dech w piersiach za każdym razem widok efektów ogromu pracy włożonej przy tym filmie.
Pewnego razu na dzikim zachodzie 1968 - Pełna przemocy poetycka elegia od mistrza S.Leone, która łączy historię zemsty z epicką budową kolei. Marksistowska saga o kapitalistycznym wyzysku i walce o zasoby naturalne. Najlepszy western w historii kina z pamiętnym finałowym pojedynkiem Franka z człowiekiem z harmonijką przy muzyce Ennio Morricone.
Mechaniczna pomarańcza 1971 - Socjologiczne arcydzieło swej dekady. Jeden z najwybitniejszych filmów w historii. Satyra na temat przemocy z rąk Kubricka. Cała prowokacja filmu i zbłazowana polityka seksualna są doprawione historycznym cynizmem. Prowokacyjne i polemiczne dzieło ze znakomitą grą McDowella i słynną sceną gwałtu. Przerażające dzieło.
Ojciec chrzestny 1972 - Najlepszy film F.F.Coppoli. Niezwykłe spojrzenie na życie rodziny mafijnej od drugiej strony, które maluje również zdumiewający portret przestępczości zorganizowanej. Znakomita epopeja mafijna ze znakomitymi kreacjami i mistrzowskim prologiem. Życiowa rola M.Brando. Fabuła rozgrywa się w latach 1945-1955 i koncentruje się na przemianie Michaela Corleone z niechętnego outsidera rodziny w bezwzględnego szefa mafii jednocześnie przedstawiając kronikę rodziny pod rządami patriarchy Vito.
Lot nad kukułczym gniazdem 1975 - Wstrząsający i elektryzujący dramat. Potężny protest i tragedia upadłego systemu. Jeden z trzech filmów z oskarowym pokerem wraz z "Ich Noce" 1934 i "Milczenie owiec" 1991, ale otarły się o to też "Annie Hall" 1977 i "American Beauty" 1999. Życiowa rola wszechstronnego Jacka Nicholsona.
Stalker 1979 - Najbardziej humanistyczny film jaki istnieje. Szczytowe osiągnięcie wielkiego poety kina Tarkowskiego. Głębokie, poetyckie rozważania na temat życia, miłości, sztuki i metafizycznych równań.
Idź i patrz 1985 - Przerażająco realistyczna kostnica na okupowanej Białorusi. Nieustanny graficzny terror i narastające okrucieństwo. Nigdy wcześniej ani później w kinie wojna nie miała tak przerażającego oblicza. Przytłaczające przebudzenie dziecka przez realia wojny. Najlepszy film wojenny w historii kina, a najlepszy antywojenny to rzecz jasna Lecą żurawie 1957, a nie Łowca jeleni 1978.
Szatańskie tango 1994 - Opus magnum w dorobku wybitnego Tarra. Niekonwencjonalny, niepowtarzalny, niszczycielski, piękny oraz porywający taniec z diabłem. Mroczne i wyjątkowe doświadczenie. Siedem godzin, które trzymały mnie całkowicie przyklejonego do ekranu. Tarr przedstawia tę samą akcję przez 24 godziny z perspektywy różnych bohaterów więc wracamy do wydarzeń raz po raz za każdym razem dowiadując się czegoś nowego co potęguje napięcie.
Pulp Fiction 1994 - Najlepszy film Tarantino. Czarna komedia, która daje radość od początku do końca. Nieliniowa narracja w stylu "Obywatel Kane" i "Hiroszima, moja miłość" sprawia, że film cieszy za każdym razem. To jest dzikie. To jest chaotyczne. To jest pełne energii. To jest Pulp Fiction! Niewiarygodna ilość scen z cytatami z kultowych starych filmów jakich był fanem Tarantino w dzieciństwie. Największy fanserwis pod miłośiników kina lat 60' i 70'.
I raz, i dwa 2000 - Yi Yi przemierza pokoleniowe skrzyżowania życia poprzez refleksyjną horoskopową miłość. Słodki portret relacji rodzinnych. Czym jest życie? Czym jest miłość? Czym jest śmierć? Każdego dnia społeczeństwo budzi się, aby wykonywać swoje codzienne czynności przypominając kluczowe elementy maszyny kognitywnej. Każdego dnia ludzkość podświadomie kwestionuje niezadowolenie z przyziemnego życia, któremu przewodniczy. A każdej nocy cywilizacja śpi. Tylko po to, by powtarzający się cykl codziennych wysiłków zapętlił się jeszcze raz, aż śmierć wezwie nasze dusze. Humanizm jest filozofią kontemplacyjną głęboką ze swoim rezonansem w sercu umożliwiającą regularne wyzwania codziennego spełnienia. Praca, edukacja, miłość i rodzina. Czy to kiedykolwiek wystarczy? Rodzina, którą obserwujemy reprezentująca obraz różnic kulturowych i pokoleniowych napotyka różne próby i udręki, które uosabiają naturalny porządek ludzkości. Każda pojedyncza klatka z prawie trzech godzin filmu ma jakieś znaczenie bez względu na jej wytrzymałość. Od płynnych ujęć śledzących betonowe biurowce po malownicze chmury nadające błękitnemu niebu osobowość. Wszystko odpowiada emocjonalnemu bodźcowi. To jest piękno Yi Yi. Podobnie jak samo życie. Ozdoby tkwią w szczegółach. Ostatni film Yanga to bez wątpienia kinowe arcydzieło o najwyższym rezonansie. Takie, które pozwala ostatnim wypowiedzianym słowom przez postacie na zawsze utkwić w podświadomości widza.

Natomiast moim ulubionym filmem jest Trzy kolory: Czerwony 1994 Kieślowskiego. Z filmów ostatnich lat najlepszym dla mnie jest Parasite 2019, a najmocniej mnie zaskoczył orygnalnością z filmów XXI wieku Miłość obnażona 2008.

Najlepszymi polskimi filmami dla mnie są "Popiół i diament" 1958, "Rękopis znaleziony w Saragossie" 1964, Faraon "1965", "Sanatorium pod klepsydrą" 1973, "Ziemia obiecana" 1974, "Potop" 1974, "Noce i dnie" 1975, "Człowiek z marmuru" 1976, "Przypadek" 1981, "Miś" 1981, "Przesłuchanie" 1982, Seksmisja" 1983, "Krótki film o zabijaniu" 1987, "Psy" 1992.

W Polsce raczej najbardziej gloryfkowanym filmem jest "Dwunastu gniewnych ludzi" 1957, a porównywalnie genialne z dramatów sądowych są moim zdaniem "Świadek oskarżenia" 1957, "Anatomia morderstwa" 1959, "Wyrok w Norymberdze" 1961, "Zabić Drozda 1962. Każdy na swój sposób jest mistrzowski.

Mam ogromną słabość do dramatów kostiumowych i horrorów. Filmy, które najmocniej poruszają moje serce są w stylu "To wspaniałe życie" 1946, "Rzymskie wakacje" 1953, "Lecą żurawie" 1957, "Życie jest piękne" 1997 itp.