Filmomaniak Pierścienie Władzy popsuły zmiany w systemie moralnym Tolkiena

Ile przecinków zawiera tekst? 2. Słownie - dwa.
Obydwa we wstępie.
Dobrze że Bukarego już z nami nie ma, bo by wylewu dostał.

>brak zgodności z oryginałem
ale wiesz typie, że serial nie jest oparty o żadną książkę? xD
Dalej w tekście tylko piętrzą się bzdury.
Btw. proponuję przeczytać Władcę Pierścieni i porównać do trylogii Jacksona. To drugie też okaże się fanfikiem.

Ja zaś uważam, że Pierścienie Władzy to najlepszy serial fantasy ostatnich dwóch dekad :) ale wypociny hejterow są zabawną lektura, toteż odwiedzilem. Pozdrawiam wszystkich zachwyconych pięknie oddanym Śródziemiem nie opartym o nudnawe książki!

To ja wam dodam coś od siebie, co wpadło mi do głowy, a co uczyniło tę historię znacznie sensowniejszą niż mogłoby się wydawać. Oczywiście jest tu trochę domysłów, które jednak są dość sensownie jak mi się wydaje uargumentowane.

Na wstępie zaznaczam wyraźnie, że mój wywód wymaga oderwania się od kanonu i uznania, że serial jest jedynie ADAPTACJĄ, a nie EKRANIZACJĄ. Różnica między tymi dwoma tworami jest o tyle duża, że adaptacja bardzo luźno traktuje wątki materiału źródłowego, a ekranizacja ma za zadanie je wiernie oddać. Piszę to przede wszystkim fanom, bo jeśli skreślasz serial tylko dlatego, że nie jest wierny oryginałowi to czytanie dalszej części mojego przydługiego komentarza nie ma sensu, bo i tak nie dopuścisz do siebie choćby hipotezy, że to co piszę może mieć sens.

Przypuśćmy na moment (na potrzeby dywagacji na temat), że scenarzysta nie jest idiotą, bezmózgim trollem lub choćby półgłówkiem. Przypuśćmy, że ma w głowie konkretny plan, który po w nie dość wiarygodny sposób został przedstawiony - nie dość idiotoodpornie został wytłuszczony, by wszyscy to podchwycili. Proszę o takie założenie na potrzeby luźnej interpretacji intencji twórców.

Od samego początku serialu wiele zdarzeń jawiło się jako absurdalne, odklejone od rzeczywistości. Weźmy choćby fakt wyskoczenia Galadrieli za burtę łodzi, co samo w sobie jest równie wielce idiotyczne, co wielka jest ilość kilometrów do przepłynięcia na suchy ląd - wpław. Większość ludzi, którzy podchodzą do tego serialu tak to interpretuje - scenarzysta forsę wziął, potem zaczął pić. I na chaju wymyślał na prędce wątki fabularne. Co jeśli tak nie było?

Może ocena całej serii po ledwie jednym sezonie jest przedwczesna? Mam takie poczucie bardzo zresztą silne, że twórcy tego serialu sami sobie ukręcili stryczek uznając, że nie wszystkie karty należy odkrywać już i nie wszystkie one powinny być oczywiste. Powiedziałbym nawet, że wątek, który spaja całą tę historię W OGÓLE nie został wskazany palcem, ale moim zdaniem jest bardzo silnie widoczny o ile spojrzy się na cały ten sezon jako całość i trafiając na jakiś "idiotyzm" zamiast uznawać go za "idiotyzm" zaczniemy zastanawiać się: gdzie w tym głębia?

Weźmy choćby słynne rozbieranie elfów. Wielu fanów śmiało się z tego, a ja tam widzę bardzo silnie symboliczny rytuał. Elfy nie były rozbierane. Elfom zdejmowano zbroję oraz odbierano oręż. Oto teraz z wojownika stajesz się istotą wieczną, która nie musi wojować, walczyć, zabijać, bronić, która zmierza ku absolutowi. Odebranie oręża jest w tej formule bardzo silnym symbolem, tym bardziej, że Elfy ze swoimi gadżetami są dość mocno związane, co zresztą widać po Galadrieli.

No ale co z jej wyskoczeniem z łodzi? Cóż... w jednym z ostatnich odcinków dowiadujemy się czegoś bardzo ważnego. Sauron posiada umiejętność wynikania do umysłu Galadrieli i mamienia go. Ona owsze go w tej scenie wyrzuca, ale zadać można pytanie, co jeśli to nie był pierwszy raz?

Jeśli założyć, że Sauron chciał stworzenia pierścieni władzy i jeśli uznać, że jednym z jego celów było skorumpowanie WSZYSTKICH narodów świata w tym Elfów, to mógł obrać sobie za cel właśnie Galadrielę. Osobę NIE BĘDĄCĄ po ciemnej stronie mocy jak twierdzi autor niniejszego artykułu, ale nieustannie na niej balansującą ze skłonnością to patrzenia częściej w mrok niż światło. No i teraz jeśli wybrał sobie za cel Galadrielę mógł ją śledzić od miasta Elfów, po samą bramę do wiecznego świata. No bo skąd niby miał się tam znaleźć? Przypadkiem? Większość ludzi uznała to za głupie szycie fabuły, a ja tu widzę ZAMYSŁ.

I zanim mnie zlinczujecie spójrzcie na to z tej strony. Galadriela jest na statku. W tym momencie będący w pobliżu, ale w ukryciu Sauron wnika to jej umysłu i mami ją wizją brata (mógł to zrobić, bo dostaliśmy tego dowód później gdzie wprost zostało to zaawizowane, a że był w pobliżu - bo ją potem spotkał też jest faktem). Tą wizją mami Galadrielę próbując ją ściągnąć ze światła wprost w mrok własnej duszy. I to mu się udaje. Galadriela porzuca światło, skorumpowana wizją konieczności walki, owładnięta nienawiścią i bólem odwraca się od jasności i wyskakuje z łodzi choćby po to by próbując wrócić umrzeć w toni wielkiej wody. I z tej perspektywy to naprawdę ma sens, bo wówczas Galadriela nie jest po prostu mrocznym elfem, ona została w ten mrok ściągnięta przez Saurona. Sauron podszeptami chce by dotknęła swojej ciemnej mocy, by zatraciła się w nienawiśći NAWET JEŚLI miałąby to być nienawiść do jej samej.

To dość ciekawa koncepcja, bo w oryginalnej Trylogii Sauron był królem podarków przed którym drzwi do świata Elfów zostały przezornie zamkniete, to Elfy ostrzegały przed nim świata. Tutaj mamy coś zupełnie odwrotnego. Elf ULEGA Sauronowi, bo ulec ciemnej mocy nie zawsze można w sposób oczywisty i czarno biały, czasem odbywa się to stopniwo, powoli, małymi kroczkami. Sauron chce by Galadriela była mroczną panią tego świata, co zresztą NAWET według oryginalnej trylogii tkwiło w jej sercu, bo przecież spotuykając jedyny pierścień na moment uległa własnemu ego, by potem się otrząsnąć. Serial może w tym momencie przedstawiać tę historię (jako adaptacja) inaczej. Właśnie jako uleganie lae nie w taki ordynarnie szybki sposób: bach Galadriela patrzy na pierścień, ulega, potem się otrząsa i vuala. Seiral pokazuje to jako abrdzo długotrwały i nieoczywisty proces.

Zauważcie, że jeśli spojrzeć na to z tej perspektywy, to cała ta historia nabiera sensu. Sauron chce zapanować nad światem, a mordowanie jest tylko ośrodkiem do celu. Nie chce rządzić sam, chce rządzić razem z Galadrielą jako tą, która jest najsilniejszym przedstawicielem swojej rasy, który przeszedł "na ciemną stronę mocy".

No więc Galadriela wyskakuje za burtę. Sauron nie może pokazać się jej od razu, bo przecież byłoby to podejrzane. Galadriela płynie. Nie wiadomo ile, na tyle by się zmęczyć. Wówczas pojawia się burza i spotyka Saurona na tratwie, który nie wykazuje żadnego nią zainteresowania. To ona interesuje się nim. Omamiona rządzą zemsty dostrzega kolejną zastawioną przez Saurona pułapkę. Symbol zaginionego króla, który daje jej poczucie, że oto spotkała kogoś kto zjednoczy narody i sprawi, że będzie miałą armię, której nie chciał jej dać jej własny król.

Zobaczcie jakie to jest sprytne. Król elfów nie chciał się poddać jej nienawiści, nie chciał dać jej kolejnej grupy Elfów do poszukiwania Saurona, więc ona w rozpaczliwej pogoni za zemstą ROZBUDZONĄ podszeptami Saurona dała się złapać jak ryba na dobrą przynętę. Dalej Sauron wzbudza jej zaufanie, MUSI walczyć z Orkami, bo celem nie jest uratowanie Orków, ale celem jest ostateczne skorumpowanie Galadrieli. To jest cel Saurona, to jest jego główne dążenie.

Zwróćcie uwagę na to, że w oryginalnej opowieści Król podarków mamił ludzi haryzmą. Dobierał słowa tak by jątrzyć już otwarte rany. On nie wkłądał ludziom do głów nie ich myśli, on żerował na zwątpieniu i waśniach. Ludzi mamił przemowami, mówił, że Elfy się zamknęły, że chciał z nimi współpracować, ale odwmówiły itd. Jego siłą nie było czyste zło samo w sobie, ale haryzma, przebiegłość i to że był swoistym psychoanalitykiem, który doskonale wiedział w jaką strunę zagrać, by osiągnąć określone efekty.

W tej materii oczywiście mocno naiwnie jawi się to jak omamił największego kowala Elfów, który już po paru zdaniach "wpuścił go" do swojej pracowni, ale choć to akurat jest szyte grubymi nićmi jeśli spojrzycie na to z tej perspektywy okazuje się, ze cała ta historia nabiera zupełnie innego wymiaru i co więcej to co wydawało się idiotycznymi zwrotam akcji i przypadkowymi spotkaniami w ogóle nie jest przypadkowymi spotkaniami.

Wydaje mi się, że scenarzystom umknęło po prostu, że współcześni widzowie są prości jak budowa cepa. Zło musi być złe, dobro musi być dobre, jeśli ktoś kogoś mami to msui to być jaskrawe, oczywiste jak w oryginalej ekranizacji Tolkiena, kiedy wężowy język był tak oczywistym przejawem czystego jadu żę wystarczyło mu spojrzeć w oczy by wiedzieć, że jest zły. Takich widzów nie da się przyciągnąć zaawulowaną fabułą i ukrytymi powiązaniami między bohaterami, bo dzisiaj widzowie w ogóle nie próbują szukać drugiego dna. Uznają, żę coś jest głupie, bo takim im się jawi i tyle, a tymczasem to widz okazuje się głupi, bo nie dostrzega oczywistej oczywistośći. Ten serial nie jest ekranizacją, on jest adaptacją i to adaptacją pełną bardzo głębokiej symboliki WYMYŚLONEJ przez scenarzystów.

Choćby sam tatuaż Saurona będący mapą, z którego tak ludzie się śmieją, a przecież nie była to MAPA w dosłownym tego słowa znaczeniu tylko ZARYS gór otaczających przyszły Mordor. Jeśli mieszkam w lesie nic dziwnego, żę w herbie chciałbym mieć wilka, drzewo, niedźwiedzia, czy inny element związany z tym miejscem. Rozumiecie o co mi chodzi?

Tak naprawdę to co ten serial pokazał w najbardziej jaskrawy sposób, to nie to że nie szanuje twórczości Tolkiena. On pokazał, że dziś widzowie nie próbują nawet udawać, żę traktują CZYJEŚ DZIEŁO jak CZYJEŚ DZIEŁO. Widzowie dziś mają sami pewne wizje, które jawią im sie jako jedyne słuszne i jedyne właściwe. Widz stał się egocentrykiem, który oczekuje spełniania jego oczekiwań.

Sauron nie zrobił nic złego? NO według mojej teorii nieomal udało mu się zrobić coś czego nie udało mu się zrobić w oryginalnej twórczości Tolkiena: skorumpować elfów. Był jak wirus, który wnikając im do głów sieje spustoszenie i zniszczenie i tego zniszczenia widz ogląać nie chce bo widz woli, by Elf był dobrym, zadufanym w sobie, pompatycznym, moralnym wzorcem do naśladowania :).

A orkowie? Orkowie zostali przedstawieni jako rasa szukająca swojej tożsamości, którą mroczny elf im zapewnił. Kto wie, czy jedną z części planu Saurona nie było to, by Galadriela go zabiła - jako jego rywala w kontekście wladzy nad Mordorem.

Wiecie o co mi chodzi? O to, że ta historia MA PRAWO SIĘ NIE PODOBAĆ, ale nie jest aż tak głupia i pozbawiona sensu jak ją przedstawiacie. I teraz owszem znajdzie się ktoś kto powie, że co ja tam wiem bo nie ma dowodów. No są :) Sauron potrafił wnikać do umysłu Galadrieli. Sauron był w pobliżu. Na końcu MÓWIŁ WPROST o władaniu nad światem razem z nią. Dążył do pokonania elfa przeowdzącego orkom (oczywiście pod postacią króla), co też pokrywa się z moją teorią chęci obalenia go. Sauron jest przede wszystkim mąciwodą. On nie musi walczyć sam, on wykorzystuje do tego innych. I według mnie drugi sezon powinien tę historię w tej materii znacznie lepiej naświetlić, bo skoro jest oczywistym że będzie drugi sezon to NIE MA POTRZEBY wyjaśniania WSZYSTKICH wątków już w pierwszym.