Forum: Eksperymenty na zwierzętach

Z tego, co widzę, to jest to prywatna korporacja/firma, która jest klientem innych firm/korporacji, które mogą zlecić jej przebadanie profilu bezpieczeństwa danego produktu.
Nie znam niemieckiego prawa i nie wiem, czy nad tą instytucją - podobnie jak w Polsce - nadzór sprawuje inspektorat weterynarii, czy też inny organ. Ale powinien i jeśli firma ta dokonała nadużyć i zaniedbań, a bardzo możliwe, że do tego doszło, to najpewniej OSTRO za to bekną. Skończyły się już czasy, gdzie każdą dowolną torturę można skwitować słowami, że "to dla dobra nauki". Takie rzeczy trzeba najpierw udowodnić, nim przeprowadzi się eksperyment, ale nawet wśród nas nie ma do końca konsensusu, co jest dobre, a co nie. Firma ta, zapewne chwali się tym, że ma podpisane protokoły i zasady prowadzenia doświadczeń na zwierzętach i ja uważam, że inspekcja i skrupulatna analiza tego, czy trzymano się tych protokołów jest czymś oczywistym.
Chcę też dodać, że nie każdy, kto założy biały fartuch, kupi sprzęt, klatki i wyrobi sobie certyfikat, staje się od razu naukowcem.

Instytucje akademickie podlegają komisjom bioetycznym. Jest to duże i dość zróżnicowane grono, które ocenia to, czy w danym projekcie wolno będzie naukowcowi wykorzystać zwierzęta, czy też nie. A przede wszystkim, by pracownicy, którzy pierwsze "wycinanie śledzion" mieli już za sobą i oswoili się z szokiem, nie popadli nagle w rutyniarstwo. Rutyniarstwo szkodzi zarówno zwierzętom, jak i eksperymentom. A "dobrobyt zwierząt" jest czynnikiem, który dość skrupulatnie się analizuje przy zatwierdzeniu eksperymentu.
Przez pewien czas, jeszcze na doktoracie, pracowałem w takiej komisji bioetycznej i odrzuciliśmy bardzo dużo podań "dla dobra nauki".
Tam wszystko było w miarę ustrukturyzowane:
1. Jeśli chcesz wykonać eksperyment na zwierzętach, musisz udowodnić, że to, co badasz, zachodzi w modelu komórkowym, in vitro, na szalkach. Jeśli nie zachodzi, to masz problem.
2. Musisz określić ilość zwierząt, jakie zostaną (jak to się ładnie mówi) - poświęcone - z wyliczeniem potrzebnej próby statystycznej.
3. Musisz uzasadnić, co konkretnie masz nadzieję zaobserwować i pokazać komisji swój protokół pracy. Może się okazać, że Twój sposób izolacji makrofagów z otrzewnej sprawi, że komórki z myszy padną, nim doniesiesz je na stanowisko.
4. Musisz zaakceptować narzucony przez komisję sposób uśmiercania zwierzęcia.

Wierzcie mi, zdarzali się już delikwenci, którzy potrzebowali 3000 myszy, bo "coś przeczytali". W takich wypadkach, komisja nawet nie czytała takiego wniosku do końca, tylko odrzucała.

Ale medal ma swoje dwie strony, bo tak...
Czy eksperymenty na zwierzętach są konieczne?
Czasami tak, dlatego że model zwierzęcy jest w stanie wykryć o wiele więcej potencjalnych zdarzeń niepożądanych, które są w stanie ukatrupić dany projekt, nim ten ukatrupi jakiegoś człowieka. A i to nie zawsze daje gwarancję i dopiero po testach klinicznych okazuje się, czy dany produkt jest bezpieczny. A i czasem to nawet nie wystarczy, bo wiele rzeczy wychodzi dopiero z RWE.

Czy eksperymenty na zwierzętach przyczyniają się do odkrywania nowych zjawisk, które mogą mieć potencjalnie ogromne znaczenie dla człowieka?
Tak i nie. Jest bardzo dużo projektów, ślepych uliczek, które nigdy nie otrzymają Nobla, nigdy nie zostaną skomercjalizowane, o których prawie nikt nie przeczyta i prawie nigdy się nimi nie zainteresuje. Ale na tym polega właśnie problem z naukami podstawowymi i eksploracyjnymi - nie wiesz, czy to, co odkryjesz będzie miało znaczenie, czy nie. Nie wiesz, czy te 20-30 myszy przyczynią się do poprawy jakości życia ludzi, a nawet wyleczenia śmiertelnej choroby. Z moich obserwacji wynika, że statystycznie, jakieś 99,99% projektów badawczych to projekty, które nie przyniosą żadnych praktycznych rozwiązań. Za to zdarza się, że ten niewielki promil będzie kamieniem milowym, ZWŁASZCZA, że prawie wszystkie większe odkrycia ostatnich lat dokonały się dziełem przypadku i przypadkowych obserwacji (odkrycie siRNA, CRISPR, itd. itp.).
Zatem widzicie, w czym jest problem i brak konsensusu wśród nas: czasami czujesz gdzieś w kościach, że prawie na pewno poświęcasz te biedne ssaki na darmo. Jednocześnie jednak, co jakiś czas widzisz, jak skutkuje to czymś dobrym.

Tym niemniej, to, że standardy traktowania zwierząt w instytucjach NAUKOWYCH zmieniły się, to wcale nie oznacza, że nie ma nic do poprawy. To, że nie możesz już obciąć psu głowy i sprawdzić, czy zamruga nie znaczy, że zwyczajna przemoc w stosunku do zwierząt nie ma miejsca, a odstępstwa od protokołów i zaniedbania, nie zdarzają się nawet w bardziej prestiżowych ośrodkach. To samo zresztą dotyczy traktowania zwierząt w rzeźniach (smacznego) i na fermach.

Zawsze można w takich sytuacjach głosować portfelem i kupować takie kosmetyki, które na zwierzętach testowane nie były. Duża nadzieja jest także w hodowlach tkankowych i sztucznych narządach, które w niektórych dziedzinach już powoli wypierają modele zwierzęce w prowadzeniu eksperymentów. Z czasem powinno być lepiej, ale sami widzicie - nie wolno do każdego eksperymentu i każdego testu podchodzić bezkrytycznie, mimo że sama idea to takie trochę zło konieczne, które niejednemu człowiekowi uratowało już życie.

Ciekawi mnie też co czują ludzie którzy pracują w takich miejscach. Czy te małpki nie prześladują ich po nocach? Wiem że to tylko praca i pewnie można się przyzwyczaić do wszystkiego ale ja bym tam nawet godziny nie wytrzymał. Gdzieś to chyba musi siadać na psychice.