gameplay.pl Cztery gry, które zdefiniowały nas jako gracza - blogerzy gameplay.pl i #GameStruck4

Świetnie nam wyszło. Bardzo dziękuję za te wszystkie screeny z naszych gier życia. Jakby na to nie patrzeć wspomnieliśmy razem o prawie pięćdziesięciu grach i jestem niezmiernie rad, że mogłem uczestniczyć w tym przedsięwzięciu.

Zgadzam się ze swoim przedmówcą. Ciesze się, że mogłem dołożyć swoje trzy grosze do tak wielkiego i jednocześnie wspaniałego zestawienia "klasyków" naszej ekipy. ;-)

Jeśli chodzi o mnie to miałbym problem. Musiałbym oddzielić gry z NES-a od gier z PC. Można rzec, że zmiana platformy w ogromnym stopniu wpłynęła na moje spojrzenie elektronicznej rozrywki. Szczególnie, że rozmach był zdecydowanie zbyt duży.

Przygodę z NES-em rozpocząłem jako dzieciak w połowie lat 90. Prawdopodobnie był to rok 1994 lub 1995. Na tej platformie grałem do 2002 roku, choć pod koniec z małym zainteresowaniem.

Zazdrościłem znajomym SNES-a, PSX, PS2, a także PC. Te platformy widywałem u znajomych i samemu chciałem je mieć. W 2002 roku dostałem komputer od kuzyna z 1994. Znacznego skoku nie ujrzałem, ale grałem na nim. Prawdziwa rewolucja nastąpiła w roku następnym, kiedy w końcu kupilem zupełnie nowy komputer pozwalający na granie we wszystkie nowe produkcje. Wtedy zaczęła się jazda na całego, która trwała przez wiele lat. Przynajmniej do 2006 roku. Kolejny bum na gry nastąpił u mnie w 2008 roku przy zakupie nowego peceta, którego mam do dnia dzisiejszego.

Jednak od kilku lat gry już mnie nie rajcują. Czasem nie mam na nie czasu, a częściej nawet ochoty. Nowy komputer też by nic w tym temacie nie zmienił. Nowe gry nie są dla mnie atrakcyjne.

Mam podobnie. Dzięki lekturze Ready Player One przypomniałem sobie, że za dzieciaka przepuściłem fortunę na automatach w klony Space Invaders, Asteroids i Pitfall, ale wtedy po prostu nie było nic innego. Nie wiedziało się, że to są jakieś gatunki, że gry mogą też być inne od tych wymagających wrzucenia 5zł, joysticka i dwóch przycisków :)
Dopiero na swoim komputerze zacząłem świadomie wybierać poszczególne tytuły i gatunki

Choć nie jestem autorem na gameplay.p to moje zastawienie #GameStruck4 postanowiłem podzielić na dwa starsze klaski i dwa nieco nowsze ale nie aż tak nowe.

-Kunio Kun no Nekketsu Soccer League
Ogólnie cała seria z Kuniem jest niezła ale każdy polski fan docenił ten tytuł a zarazem i ja :) Na co mnie PESy czy inne FIFY to jest najlepsza gra kopana w jaką grałem w życiu.

-Cannon Fodder
Już sama muzyka tytułowa mówi za siebie "Wojna nigdy nie była tak zabawna" Gra nie była do łatwych bo wróg był liczniejszy. A strata doświadczonego żołnierza może zaboleć zwłaszcza że z każdym zgonem naszych ci zostają pochowani na pagórku gdzie odbywa się rekrutacja nowych żołnierzy.

-Gothic
Z początku nie lubiłem tej gry ale dałem tą JEDNĄ szansę i nie zawiodłem się, sterownie nieco dziwne ale idzie przyzwyczaić ale fabuła i rozgrywka i ta była moją siłą napędową do grania w tą produkcję.

-Midnight Club 3: Dub Edition Remix
Spadkobierca serii Midtown Madness. I muszę przyznać wypada całkiem dobrze. Prócz tuningowania wozów można też nieco podłubać w motocyklach...ech szkoda że nie wyszła na PCty.

Legacy of Kain: Soul Reaver - oczywiście nie mogło zabraknąć mojej ulubionej gry o Razielu. Do dziś czasem śnię o kolejnej odsłonie, która zakończyłaby wszystkie wątki. Śnię o The Dark Prophecy, a nie o koszmarku jakim byłby Dead Sun. To można nazwać już obsesją, ale nic na to nie poradzę, że ten cykl wywarł na mnie tak duże emocje. Głównie pod względem fabularnym.

Grand Theft Auto III - ogromny zachwyt grą, jak i samym gatunkiem, które Rockstar opanował z czasem do perfekcji. Do dziś uwielbiam strzelaniny z otwartym światem, a przygoda rozpoczęła się z marką GTA. Co prawda pierwszy kontakt miałem z drugą odsłoną, ale to trzecia część wpłynęła na mnie z taką mocą.

Wiedźmin - nie mogło również zabraknąć tutaj przygód Geralta. Pierwszą styczność z tym uniwersum miałem w przypadku serialu telewizyjnego jako nastolatek. Bez szału, ale jakoś się go obejrzało. Drugi kontakt był już z grą, która pochłonęła mnie w takim stopniu, że zapragnąłem przeczytać wszystkie książki o Wiedźminie. I od tamtego czasu stale zacząłem czytać książki.

Assassin's Creed II - jedynka wywarła na mnie duże wrażenie, ale monotonna rozgrywka spowodowała, że miałem mieszane uczucia. Uniwersum mnie wciągnęło, ale powtarzalne misje odpychały. Druga część powaliła mnie doszczętnie na kolana. Poczułem dokładnie to, co w przypadku serii Legacy of Kain. Niestety Ubisoft w szybki sposób wszystko zniweczył, niszcząc markę fabularnie w najgorszy możliwy sposób.

To tyle odnośnie gier, które mnie ukierunkowały na stałe.

Zacnie wyszło. Taki powrót myślami jest całkiem przyjemny, ale ja tam nie miałem problemu z wyborem mojej czwórki :P

Super sprawa :D Strasznie w tej całej akcji spodobało mi się to, że gdyby nie ona, to sam z siebie raczej nigdy bym się nigdy nie zastanowił na poważnie, które tytuły tak właściwie kształtowały mnie jako gracza.
A poza tym to świetna okazja, żeby poznać preferencje - czy może raczej growy background? - innych graczy, ulubionych twórców gier, redaktorów, youtuberów, etc.. Przeglądając wpisy ze wspomnianym hashtagiem na twitterze bardzo przyjemnie marnuje się czas ;)

Widać spore różnice w wieku :) Coż ja też już niestety zaliczam się do tego starszego pokolenia graczy zaczynających jako dziecko od N&S, Sokobana, Scorcha i pierwszego hitu przyszłego Blizzarda, The Lost Vikings :P

A tak na poważnie, największy wpływ na mnie później miały jednak ogrywane już jako nastolatek klasyczne cRPG, jak Baldur, Fallout, Unreal Tournament (trochę też Quake 2 ogrywane na Voodo, jaka to była wtedy rewolucja graficzna!), Heroes M&M, zwłaszcza pierwsza część, klasyczne RTS czyli Warcraft 2 i Red Alert oraz wcześniej pierwsza cywilizacja.