W co gracie w weekend? #237
Naprawdę podziwiam Cię za to przechodzenie gier po kilka razy - ja przy Wiedźminie 3 po jednym przejściu miałem dość i nawet za dodatki jeszcze się nie zabrałem, a Ty już dwa kolejne podejścia planujesz :O
Ja powoli zaczynam ograniczać bijatykowe szaleństwo i w ten weekend już zamierzam się ograniczyć tylko do zrobienia tygodniowych misji w Street Fighterze V oraz nie więcej niż kilkunastu walk w FighterZ... może się uda, choć syndrom jeszcze jednej walki w tym drugim tytule jest strasznie silny.
Zaoszczędzony czas chciałem zainwestować w Rock of Ages 2 niecnie wykorzystując to że na Steamie trwa darmowy weekend, ale twórcy przewidzieli to i przyblokowali tryb singleplayer do dwóch misji, które przeszedłem w moment. Zamiast tego wrócę więc ponownie do Deus Ex: Mankind Divided, wszystkie mieszkania Pragi same się nie splądrują ;)
Z tym szybszym zaliczeniem kolejny raz Dzikiego Gonu to nie będzie taka prosta sprawa. Też miałem taki plan jak robiłem platynę w ubiegłym roku, ale chociaż planowałem za trzecim razem przelecieć przez grę najszybciej jak się da, to na planach się skończyło. Nawet jak nie będziesz chciał robić questów pobocznych to i tak będziesz większość musiał zrobić, ponieważ w innym przypadku nie będziesz miał odpowiedniego lvl do wielu zadań. Zakładając oczywiście, że teraz będziesz grał na poziomie "Droga ku zagładzie". Nie jest to jednak zmartwienie, ta gra się nie nudzi nawet przy trzecim przejściu. Warto zobaczyć trzy zakończenia. Sam planuję wrócić po raz kolejny do tej gry żeby zdobyć brakujące dzbanki w dodatkach.
Ze Skyrim było podobnie. Kiedy po pierwszym przejściu nie wpadł mi jeden pucharek za questy deadryczne i musiałem grę zacząć od nowa w celu zdobycia tego jednego trofeum do platyny. Chciałem jak najszybciej a łapałem się na tym że buduje domy, zakładam rodziny, zwiedzam... Jednak w obu powyższych przypadkach nie żałuję ani jednej godziny spędzonej z tymi grami.
Gratuluję pierwszej platyny na Witoldzie ;-) Wiem, że pisząc te słowa jeszcze nie wpadła ale wiem też, że jest to kwestia kilku godzin, jak nie kilkudziesięciu minut.
Tydzień temu myślałem, że jestem bliski skończenia Mafii 3, okazało się jednak, że źle myślałem ;-) Spędziłem z grą w tygodniu około dwudziestu godzin i teraz mogę dopiero powiedzieć, że jestem bliski skończenia tej gry. Na plus jest to, że im dalej w las tym lepiej. Fabuła się rozkręciła, sporo się dzieje i gdyby nie mega powtarzalne misje to grało by się naprawdę fajnie. Może uda mi się zakończyć ten tytuł w ten weekend bo naprawdę nie mogę się doczekać uruchomienia Mass Effect: Andromeda.
W weekend nie zabraknie oczywiście planszówek. W rolach głównych Bloodborne Gra Karciana i uzależniający Catan.
Udanego weekendu wszystkim!
Platyna już tuż tuż. Łatwo nie jest, ale idę jak burza i jest to tylko kwestią czasu.
Podłączam się pod opinię Czarnego Wilka - podziwiam Cię za to przechodzenie gier po kilka razy. Kiedyś miałem podobne ambicje, ale potem rzeczywistość wszystko zweryfikowała. Teraz trzymam się maksymy, którą zaczerpnąłem od Kosa - "nie te lata, nie ta beztroska, nie ta kupka wstydu". ;)
W ten weekend gry będą musiały rywalizować o moją uwagę z wieloma innymi pasjami i atrakcjami, więc nawet nie robię sobie ambitnych planów. Będę zadowolony, jeśli przez te kilkanaście godzin znajdę chwilę, by kontynuować swoje kariery w Football Manager 2016 i PES 2017 (ta druga zbliża się do wielkiego finału, nadal z szansami na potrójną koronę, a więc cel ostateczny każdej Master League!).
Zamierzam też nadal odkrywać sekrety pewnej doskonale znanej wszystkim posiadłości opodal miasta Racoon City. Funduję sobie podróż w przeszłość i na PSP ogrywam klasyczne Resident Evil Director's Cut. Bardzo ciekawe doświadczenie, zwłaszcza z perspektywy osoby, która gra już w sumie całkiem długo. Jest klimatycznie, nawet po latach, to mogę napisać na pewno. No i śmiesznie, gdy postacie otwierają usta. ;) Jeśli chcecie o RE1 podyskutować, to zapraszam na Twittera Gralingradu, gdzie regularnie wrzucam przemyślenia z kolejnych godzin spędzonych z grą.
O Residentach, szczególnie tych pierwszych, mogę gadać całymi dniami.
Dokończę Horizon Zero Dawn. A czy wezmę się za misje poboczne i eksplorację? Raczej wątpię. Ciężko żeby gra utrzymała mnie dłużej niż główny wątek. Jak skończę Horizon ogram nowe mapy do BF1 a w przyszłym tygodniu planuję kupić uncharted zaginione dziedzictwo, bo jakoś po uncharted 4 mam dalej niedosyt :P
Witam wszystkich :). Jak tam zdrowie? Już lepiej?
Nie mogę się doczekać dnia, w którym odpalę Wiedźmina 3. Jakiś czas temu kupiłam sobie edycję GOTY w steelbooku. Co do The Last of Us, to mam zamiar przejść Left Behind na 100%, ale to jeszcze nie teraz. Przyjdzie na to czas.
W tamtą niedzielę zaczęłam Personę 5 i grałam w nią co wieczór przez cały tydzień. Sobota bez grania, a więc usiądę przy niej dzisiaj i w niedzielę, a od poniedziałku robię przerwę. To jest tak cholernie długa gra, a że mam sporo innych gier do przejścia, to po prostu nie mogę się skupiać tylko i wyłącznie na jednym tytule. Wrócę do Persony po ukończeniu Halo 2. P5 to dziwna gra. Pewnie mam takie zdanie, bo po raz pierwszy mam styczność z tego typu grą i gatunkiem. Nie wszystko mi się w niej podoba, nie wszystko mi w niej pasuje, ale mimo tego przymykam oko. Fabuła to najmocniejsza strona gry. Jest niesamowicie wciągająca i ciekawa. Pomaga jej fakt, że poruszane są bardzo ciężkie tematy. Gdyby nie ta fabuła, to raczej porzuciłabym Personę po kilku godzinach grania. Graficznie jest ok, ten jej specyficzny wygląd nie zawsze robi wrażenie (zależy od lokacji). Muzyka jest często nużąca. Sterowanie mogłoby być lepsze, ale ogólnie w żaden sposób mi nie przeszkadza, a walka turowa... raz jest lepiej, a raz gorzej. Ogólnie bardzo szybko się przyzwyczaiłam i walka sprawia mi przyjemność, ale irytuje mnie animacja, która pojawia się po każdej wygranej walce. Co za dużo, to niezdrowo. Postacie są bardzo dobrze napisane, oprócz protagonisty. To taki symulator życia nastolatka i to jest w tej grze chyba najfajniejsze. Nie ważne gdzie jestem i co robię, bo przyjdzie taki moment, w którym pomyślę 'z kim ja się w danym dniu spotkam? gdzie pójdę albo co zrobię?'. Bardziej mnie to rajcuje niż infiltracja pałaców. P5 nie jest idealną grą, ale jednak ma coś w sobie, coś co przyciąga. Dawałam jej kilka godzin na przekonanie mnie do siebie i udało jej się. Dzisiaj ukończę czerwiec, wejdę w lipiec i pewnie zbliżę się do 30 godzin.
Życzę wszystkim udanego weekendu :).
Poza kaszlem, który mi czasem dokucza, czuję się już dobrze.
Fajnie, że Persona 5 Cię wciągnęła.
Co do Left Behind to pamiętaj o tym, żeby rozmowy robić na jednym sejwie. Większość z nich, jeśli nie wszystkie, są w jednym fragmencie dodatku. Znajdziek do zebrania jest raptem 25, więc powinnaś sobie z nimi poradzić.
Listonosz mi dzisiaj pozmieniał plany :)
Wiedźmina 3 przechodziłem z półtorej roku. Do premiery Cyberpunka pewnie zdążę.
P.S. Gratuluję nowego nabytku.
DQ Builders mnie tak porwało, że gram poprzedni i ten weekend :D Świetna jest, niby prosty builder, ale wciąga jak bagno.
Dla mnie liczy się teraz tylko Far Cry 4. Lubię postrzelać, lubię mieć wybór: czy rozwalić bazę czy po cichu ją przejąć, uwielbiam górskie tereny, no i jest masa rzeczy do roboty. Czego chcieć więcej? Fabularnie spoko, Pagan Min to słabszy typ od Vaasa, tym niemniej również posiada niesamowicie nakreślony charakter.
Inne gry na razie poszły w odstawkę, ale na pewno do nich wrócę;)
Miałem grać w Dooma, ale gram sobie w Burnouta Paradise.
Po wywaleniu Path of Exile z dysku (bogowie, jak ta gra pożera czas, można grać poważnie i lajtowo/każualowo np. farmić) gdzie przeszedłem najważniejszy kontent obecnie odkurzam zaniedbane wcześniej gry.
Na ten moment - Dungeon Keeper 2. Po prawie 15 latach od ostatniej gry... właściwie uczę się grać od nowa, wcześniej tylko męczyłem Loszka Pieszczoszka w trybie nieskończonym, niestety to nie przechodzi w kampanii (i to już od 3 misji na 20 możliwych). Teraz muszę np. zaganiać moje potwory do swoich prac a nie czekać aż sami się za to wezmą.
A i gra jest w pełni po polsku (Loszek Pieszczoszek pieści uszy) dzięki Archonowi za instrukcję.
Poza tym - Diablo: The Hell mod, autor rozpoczął prace nad TH2
(więc mogę spokojnie grać bez obawy o większe aktualizacje wymagające gry od nowa), który podobnie jak projekt Belzebub/Tchernobog (robionych przez naszych rodaków) podnosi rodzielczość i daje 60FPS ALE nie przerabia go na Diablo2 z odradzającymi się kreaturami przy każdym odpaleniu gry czy teleportami, i całe szczęście.
Wiedźmin 3? Poprzednie dwie gry przeszedłem dwa razy ale W3 tylko jeden raz a i tak w bólach, gra jest tak rozciągnięta i wypchana zawartością (często dobrą na szczęście) na wielkiej mapie a wątek główny ciągnie się jak guma z majtek. Za stary na to jestem...
Ja jestem świeżo po skończeniu Professor Layton and the Miracle Mask. O kurde! Genialna gra! Ma nieodparty urok i ciekawą, przyjemną historię. Każdy człowiek którego napotkamy, od sprzedawcy w warzywniaku, poprzez ulicznego zbira, po wysoko postawionego milorda, KAŻDY uwielbia zagadki. Każdy się nimi dzieli lub wymaga rozwiązania jednej za udzielenie informacji. Zagadki są tu miarą człowieczeństwa. Nikt nie zniża się do pieniądza. Samych zagadek jest multum i są świetnie opracowane. Z jednymi radziłem sobie lepiej z innymi gorzej. Na niektórych się zacinałem na godzinę, inne robiłem w parę sekund, ale wszystkie dawały niesamowitą satysfakcję i rozruszały mój od dawna skostniały mózg. Strasznie pozytywne uczucie gdy nagle odkrywa się jakąś nową perełkę wśród gier, a zaraz okazuje się, że to część pokaźnej serii i na allegro czeka jeszcze 5 kolejnych części :) Zostało mi na weekend jeszcze parę zagadek do znalezienia i wyczyszczenia, więc trochę się jeszcze będę rozkoszować, wspólnie z profesorem, gorącym Earl Grayem i tańcem szarych komórek.
Oprócz tego w promocji kupiłem Larę Croft and the Temple of Osiris, Jako, że podobał mi się Guardian of Light tu również chętnie poprowadzę losami pani archeolog.
Pozdrawiam.
Pad, którego kupiłem 3 tygodnie już się zepsuł dlatego bałem się, że na "posesyjne" ferie zostanę bez możliwości ogrywania czegokolwiek na PS4...
...na szczęście miła Pani uwzględniła gwarancję i tego samego dnia dostałem świeżutki kontroler. Co prawda taki brzydki bo niebieski (mogłem sobie wybierać między żółtymi, złotymi, szarymi, białymi, czerwonymi, kamuflowanymi... ale akurat tradycyjnego czarnego nie mieli), ale wolę już tak niż w ogóle ;) A to oznacza, że jeszcze dzisiaj zacznę --->
Nie mam pojęcia o tej serii, ale słyszałem o niej dużo dobrego dlatego gdy dostałem możliwość wymiany nudnego Destiny 2 na Yakuzę 0, długo się nie zastanawiałem.
Poza tym sam złapałem manię... a dokładnie to Sonic Manie (ha? you see what i did there? ha?). Ależ ta gra jest cudooownaaaa - kolorowa, ze świetną sega-mega-drajwową muzyką no i z bardzo przyjemnym gameplayem i sterowaniem, które wracają do podstawy serii - żadnych boostów, a jedyne co się liczy to pęd, umiejętność szybkiego decydowania i orientacja na planszy.
Zacząłem sobie też Batmana Arkham City, ale jakoś mnie na razie nie porywa - liniowe Asylum wciągało mnie od samego początku, a tutaj... ten otwarty świat strasznie psuje konstrukcję rozrywki (przy Arkham Knight jakoś tego nie czułem - tutaj sam się łapałem na tym, że często zamiast fabuły skupiałem się na zadaniach pobocznych).
Miłego weekendu wszystkim!
Witam :)
Została mi ostatnia walka w The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel II (PS3) i miałbym ochotę "powiesić psy" na Nihon Falcom. Trafiłem na to bydle(!):
http://legendofheroes.wikia.com/wiki/Loa_Luciferia
I nie ma siły by go zwycieżyć. :( Nic dziwnego gdy przeciwnik ma ponad 700 000 pkt. życia a żaden członek mojej drużyny nie ma ponad 20k. Jeden wieczór stracony, zbiorę siły i nie ustąpię aż dam mu radę! ;)
Ale to był tylko jeden wieczór bo dalej w centrum uwagi jest Persona 5 (PS3). W drugim podejściu, za punkt honoru no i dla tatusia ;) córa chce wbić rangę 10 w relacji z Makoto. Jedni lubią Futabę i Takemi (pani doktor zresztą całkiem, całkiem jak usiądzie na swoim lekarskim stołku) a inni... przewodniczącą samorządu szkolnego. :D Żarty żartami ale wykorzystujemy to drugie podejście - znaczy się córcia - do budowanie lepszych relacji z postaciami z którymi sie nie udało przy pierwszym przejściu. Hifumi...
Gusta oczywiście są różne, dlatego tu się nie godzę z Martą, i choć jazzu nie lubię, OST z Persona 5 bardzo przypadł mi do gustu. Zresztą, na moim etapie obsesji grami które lubię, raczej nie jestem już w stanie ujrzeć w tej grze jakiejkolwiek wady! :D
Pozdrawiam :)
A pisząc o OST z Persona 5...
Ja gram w Dishonored 2 i mam koszmary. Śni mi się ta pieprzona Pustka i krzyczę. Nigdy do tej pory niczego podobnego nie doznałem po żadnych filmach i grach horroropodobnych.
