Robiący wrażenie nastolatek. Recenzja System Shock 2.
Grafika mnie nie przeraża i jest znośna na 1280x1024. Też popieram opinia fsm i polecam tego produktu wszystkich. :) Moja ocena dla System Shock 2 - 9.5/10.
Grałem, po podkręceniu grafiki i jest naprawdę dobrze. Problem tylko w tym, ze liniowość rozgrywki jest za drugim nieco zbyt nużąca.
Rozgrywka jest przy tym przyjemnie trudna
Przyjemnie?! Chyba masochistycznie ;) - przyzwyczajonym do "czyszczenia poziomów i eksploracji" proponuje od razu poszukać poprawki zwiększającej czas, po którym mili mieszkańcy statku odżywają (choć to chyba nie jest najtrafniejsze określenie ;) lub wyłączyć to całkowicie (da się edytując plik konfiguracyjny - zapomniałem jak, ale pewnie informacja jest ciągle do znalezienia). Polecam to szczególnie graczom lubiącym szperać po zakamarkach - ilość znalezionego sprzętu/amunicji może nie starczyć na ponowne czyszczenie drogi powrotnej z owych zakamarków ;)
Ugr-Hub [2]
liniowość rozgrywki jest za drugim nieco zbyt nużąca
Fabuła i klimat w pełni to rekompensują i wynagradzają.
Gra wiecznie żywa. 9/10. Nawet dziś, po blisko 15 latach od premiery (a w zasadzie 14 bo ostatni raz grałem w niego jakiś rok temu :P), co w przypadku FPSa (fakt, że z RPGowymi aspiracjami) wcale nie jest takie oczywiste.
Może to dlatego, że większość gry rozgrywa się w mroku i dzięki temu techniczna szpetota tak bardzo nie rzuca się w oczy, ale tak czy siak przestarzała grafika nigdy mi w tej grze nie przeszkadzała i zawsze grałem bez "upiększającego" moda, ale fakt - dzięki temu modowi SS 2 wygląda całkiem... ładnie (?) a na pewno znośnie.
Dla nerwowo słabszych również polecam mod na usunięcie pająków. W żadnej grze nie przerażały mnie jak w tej. To ich syczenie z oddali doprowadzało u mnie do palpitacji serca. Poza tym gra absolutnie fenomenalna pod każdym względem.
Polecam jedynke, jest jeszcze lepsza. Jesli kogos nie przeraza Dosbox.
O ile nie lubię respiacych się przeciwników to SySo2 jest wyjątkiem.
Porównajmy sobie Dead Space do niego - w DS straszenie polega na wyskakiwaniu potworków w tym samym miejscu (skrypt skrypta skryptem pogania) a w SySo2 przeciwnik może się pojawić wszędzie i w każdym momencie. To jest większy strach a nie takie g*wniane horrorki.
Trochę mało doceniana wydaje mi się klasa psionika, być może jakieś poprawki by mu pomogły.
PS. podobnie jak do Thiefa i do SySo2 są fanowskie misje. Polecam w wolnym czasie zbadać.
Co jakiś czas próbuję się też z SySo1, toporniejszego gdzie sterowanie jest dziwne a interfejs pokręcony. Na szczęście doświadczenie z Ultimą Underworld zaprocentowało :]
SySo1, jak ktoś nie chce się bawić w DOSBoxie, może znaleźć wersję o nazwie SystemShock Portable. Gotowe do grania, tylko rozpakować.
Jak na niemal 15 letnią grę grafika jest świetna! Aż dziw, że udało się wycisnąć ją z ówczesnych pecetów.
O ile nie lubię respiacych się przeciwników to SySo2 jest wyjątkiem.
Zgadzam się - moja uwaga dotyczyła np. osób chcących znaleźć większość/wszystkie drobiazgi i preferujących elementy RPG ponad zręcznościówki. Pełno różnych ciekawostek wala się po zakamarkach. Trudno się skupić na obmyślaniu sposobu dostania się do jakiegoś elementu z białą małpiatką zatłuczoną 10. raz za plecami ;)
Balans elementy zręcznościowe/elementy RPG (moim zdaniem) był perfekcyjny w DeusEx - można było zrobić co trzeba na kilka sposobów, a (poza kilkoma przypadkami) dało się bez waleriany spenetrować całą dostępną przestrzeń.
[6] +1, kiedyś trudno mi było dać temu stwierdzeniu wiarę, biorąc pod uwagę jak świetną grą jest SS2, ale ostatnio się przekonałem do jedynki i naprawdę jest to jeszcze lepsza gra, która nie wiem jakim cudem została pominięta przez historię.
Polecam tylko trzymać się z dala od multiplayera w SS2. Pełno bugów w stylu powielające się przedmioty, disconnecty przy przechodzeniu do innego poziomu, lagi. Grałem z kolegą, którego to było pierwsza styczność z tą grą i teraz żałuję, że dałem się na to namówić, bo totalnie sobie zepsuł zdanie o tej grze.
Chudy The Barbarian -> pewnie zlozylo sie na to kilka przyczyn. Po pierwsze - gra ukazala sie mniej wiecej w czasie natloku innych gier FPS i zostala automatycznie jako taka zaszufladkowana. Ludzie, w tym czesc slabych recenzentow spodziewala sie pogromcy Doom'a albo czegos w tym rodzaju a dostali tak naprawde innowacyjnego cRPG'a, ktory wyprzedzal swoja epoke... Po drugie gra zostala najpierw wydana w wersji na dyskietkach, z ograniczona rozdzielczoscia do VGA i bez podlozonych pod e-logami glosow (SVGA i dubbing sa obecne w wersji CD) przez co pewnie troche tracil klimat gry. Poza tym samo sterowanie bylo dosc skomplikowane (mimo, ze dawalo _MNOSTWO_ mozliwosci).
Pierwszy raz gralem w SSa w jakiejs beta wersji, pozniej od razu polecialem do sklepu po pelna wersje PL na dyskietkach, wydalem na niego gore kasy (jak na tamte czasy) i wielbie po dzis dzien :) Pozniej tez dokupilem wersje na CD. System Shock jest po prostu absolutnie genialna gra.
ZŁ--> Albo masz jakieś zniekształcone wspomnienia, albo w tych wersjach dostosowanych do nowych systemów, które wyszły w zeszłym roku i w które ostatnio grałem, zaszły jakieś zmiany w tej kwestii. Nigdy nie zdarzyło mi się żeby przeciwnicy respawnowali się kiedy byłem na tym samym pokładzie. Po przejściu z jednego pokładu na inny, który już wcześniej wyczyściłem, owszem, ale to też w ilościach minimalnych (1-2 „zombiaki” czy inne małpki) akurat żeby nie czuć się zupełnie bezpiecznie, ale też żeby nie było irytująco. Bo o to, że ciągle nieświadomie włączałeś alarmy cię nie posądzam :)
Gra mimo całego swojego geniuszu nie jest pozbawiona wad. Balans broni zdecydowanie ssie po całości. Na poziomach trudności wyższych niż medium, gdzie cybermodułów jest mało i trzeba je wydawać rozsądnie, opłaca się rozwijać tylko bronie standardowe i w minimalnym stopniu ciężkie tak aby móc używać granatnika. Bronie standardowe to jedyna klasa broni, w której wszystkie zabawki są bardzo przydatne, a karabin maszynowy, niby niepozorny dosyć, ale to zdecydowanie najbardziej imba broń w całej grze. Z ciężkich przydaje się jedynie wspomniany granatnik – za to jest to jedna z najlepszych broni w grze, potężny a do tego amunicji wszelakiej wala się wszędzie pełno. W energetyczne można pobawić się na niższych poziomach trudności, kiedy cybermodułów i tak jest nadto. Pistolecik, chociaż cienki jak sik pająka, pozwala zaoszczędzić amunicję to lepszych broni, szabla świetlna pojawia się imo za późno żeby komuś chciało się jeszcze walczyć w zwarciu, a karabin EMP może i jest dobry na maszyny, ale właśnie, działa wyłącznie na maszyny. Bronie egzotyczne to już po prostu śmiech na sali. Nie dość, że trzeba wpakować mnóstwo punktów w research to w zamian dostaje się jedno wielkie śmierdzące gówno. Najlepszy z tej całej grupy jest ten badyl do walki wręcz, ale na etapie gry na którym się go dostaje to już tylko ciekawostka. Pozostałych dwóch pukawek nawet nie chce się komentować.
Ze skillami też jest różnie, niektóre są zupełnie nieprzydatne. Np. repair – znacznie lepiej ładować w maintenance i używać modułów konserwujących (mi się tak grając nigdy broń nie zepsuła). W research od biedy można dać jeden punkt żeby zwiększyć obrażenia na niektórych przeciwników, więcej nie warto, chyba że ktoś koniecznie chce używać broni exotic. Podobnie modify – góra 1-2 punkty, więcej nie warto.
No i liniowość. Tak naprawdę nieważne kim się gra, zawsze wygląda to podobnie. Zarówno moce PSI jak i hackowanie są tylko dodatkiem, a większość problemów rozwiązuje się siłowo. Zresztą w hackowanie inwestuje się i tak każdą postacią. Szkoda, że np. nie można grając typowym hakerem przejść gry po cichu, omijając większość starć.
Nikt jeszcze nie wspomniał o soundtracku? Jest świetny i szalenie oryginalny jak na typ gry. Zamiast jakichś ponurych horrorzastych pomruków (choć i takie się zdarzają) elektroniczne drum'n'bassowe nutki? Czemu nie.
http://www.youtube.com/watch?v=mtdQ5roMuEA
http://www.youtube.com/watch?v=0bL7I_eWryI
http://www.youtube.com/watch?v=5MHavPjRQ5E
ZŁ--> Albo masz jakieś zniekształcone wspomnienia
Grałem zaraz po premierze, przed pierwszą łatką, która (chyba dobrze pamiętam) wprowadziła możliwość "regulowania" czasu, po którym następowało odrodzenie. Nie wiem jak jest z nowymi wersjami i to było dawno, ale jestem skłonny zaryzykować twierdzenie, że w nowszych wersjach/łatkach ustawili co najmniej domyślnie rzadsze odrodzenia.
Zdarzają się chamskie respawny dosłownie na oczach gracza, ale to rzadkość. A poza magazynami na poziomie inżynieryjnym respawn jest w pgóle mocno ograniczony. Jak dla mnie było go zawsze w sam raz - nie był męczący, a le było go akurat na tyle, żeby nigdy nie mieć poczucia "wyczyszczenia" poziomu. Ile to razy na pełnej wyluzce szedłem sobie na zakupy do jakiegoś automatu, otwierałem drzwi, a tam po drugiej stronie - centralnie twarzą w twarz wybuchający robot, albo hybryda z rurką. Coś pięknego :)
A co do jedynki - też zaczynałem od dyskietkowej wersji i bardzo długo byłem przekonany, że SHODAN to męskie AI. A potem było wielkie zdziwko, gdy po raz pierwszy zagadała do mnie z CD :)
Jedynka natomiast pojawiła się chyba za wcześnie. Ja ją pokochałem z miejsca, ale zawsze lubiłem gry, gdzie trzeba dużo grzebać, kombinować i najlepiej, żeby był pierdyliard statystyk, sprzętu i w ogóle wszystkiego. Pamiętam jednak, że o SS1 nie mówiło się inaczej, niż jako o konkurencji dla Dooma, tak jak ktoś już wyżej wspomniał. W magazynach o grach, w rozmowach z kumplami zawsze się pojawiał motyw braku "radosnej rozpierduchy", w której Doom jest faktycznie mistrzem. A w SS1 nie o rozpierduchę chodzi, nie ten rodzaj gry. Bliżej jej do RPGa niż czegokolwiek innego. Wtedy jednak Doom-RPG był nie do pomyślenia.
Co tu kryć - gra na wypasie. Grałem kilka lat po premierze, podobnie jak w Thief i byłem oszołomiony tym, jak dobre są te gry. Na podobnym poziomie jest mniej znany, a równie udany Anachronox.
Gram obecnie po raz pierwszy i oprawa nic a nic nie przeszkadza by wczuwać się w klimat System Shocka 2. Tak jak pisałem wcześniej, jak na 1999 oprawa robi wrażenie. Co prawda wgrałem moda z lepszymi teksturami, ale to raczej kosmetyka. Niedostatki technologiczne przykrywa wyobraźnia, aż współczuję wszystkim tym, którzy muszą mieć 60 fps, 4K, HairWorks i inne uber bajery przy dobrze się bawić podczas grania.
Jakiś czas temu zacząłem grać w BioShocka, pograłem godzinkę i póki co jakoś mnie nie ciągnie. Ale już teraz widzę, że SS2 jest protoplastą nie tylko serii BioShock, ale także całego gatunku survival horrorów (Dead Space, Obcy: Izolacja). System Shock 2 wciągnął mnie jak magnes. Stare gry mają to do siebie, że potrafią przykuć graczy do monitora bowiem nie traktują ich jak imbecyli tylko pokazują miejsce w szeregu a to tylko motywuje by nie dać się pokonać "głupiej" grze. :) Do tego głębia rozgrywki w postaci systemu RPG. Rozwój postaci jest dużo lepszy niż w takim Deus Ex: HR, opiera się bowiem na modułach, które znajdujemy, a nie na punktach doświadczenia. A to zachęca do eksploracji i lepiej wpasowuje się w cyberpunkowy klimat.
Spolszczenie jest łatwo znaleźć i jest ok a przydaje się bo tekstu w logach jest sporo. Może kiedyś wrócę do niej z modami HD.
Tytuł recenzji trąci nieco pedofilią, ale gra rzeczywiście bardzo się nie postarzała. Wciąż daje radę i wymaga myślenia.
