gameplay.pl #YOLO, czyli permadeath i gra, w którą zagrasz raz w życiu

Ja w Far Cry'u 2 natrafiłem na jakiegoś buga przez co nie mogłem ukończyć misji. Gdybym natrafił na takiego buga grając w permadeath to chyba lekko bym się wku*wił.

do mnie wpis ten calkowicie nie przemawia, juz pomijam to ze stworzenie takiej gry jaka opisuje autor pewnie jeszcze dlugo nie bedzie w ogole mozliwe, to jak dla mnie nie brzmi to ani troche rajcujaco, ale o gta v chcialbym dodac tylko ze faktycznie, swietna zabawa takie granie, strach wyjsc na ulice bo pierwszy lepszy gracz moze cie rozjechac, strach robic misje bo byle npc moze cie rozwalic... bez sensu

Ja próbowałem takiej gry (zwanej też "ironmanem" - człowiekiem z żelaza) w Fallouta 1.
Nie ukrywam, że grało się wybornie.

Sam wpis jak na próbę ugryzienia tematu wyszedł dobrze.

Ja juz dawno temu proponowalem pomysl zmultiplikowania immersji w grach :)

Trzebaby gre powiazac na stale z rzeczywistym kontem bankowym.

Powiedzmy - gra scigalka. Zarysujesz lakier - trach, -20$. Uderzysz w latarnie -50$. Itd itp.
RPG? Uszkodzisz bron? Naprawa 10$. Transport do innego miasta? Zalezy od odleglosci :)

Oczywiscie wszelkie oplaty z konta mozliwe do unikniecie dzieki rozwaznej i rozmyslnej grze.

Panowie, spokojnie. Nie chcę tego w każdej grze, nie mówię, że to będzie rewolucja, która przejdzie do mainstreamu. Wątek GTA to tylko nawiązanie do bliskiej premiery, chociaż z drobnymi modyfikacjami (po groźnym wypadku trafiasz do szpitala, nie da się zabić w walce na pięści czy broń białą, większa odporność postaci) mogłoby mieć to sens. GTA Online nigdy nie będzie bazowało na możliwości inwestowania w nieruchomości, po prostu podałem jeden z elementów spokojnej gry. Niech pierwszy rzuci kamieniem ten, co nigdy nie spróbował jazdy zgodnej z przepisami na ulicach w którejś z części. W takim trybie policja by reagowała na wykroczenia na ulicach, być może byłoby trzeba zdobyć prawo jazdy!

Taka gra musi być od początku zaprojektowana z myślą o permadeath. Do rpgów łatwo dokleić taki tryb bo pozwalają na przygotowanie się do konkretnych zdarzeń i działa to gdy znasz już grę i wiesz czego się spodziewać za rogiem. To nie zadziała dla gier z góry narzuconym pacingiem i za pierwszym razem. Jednym z podejść jest powtarzalność całej rozgrywki w rogalikach, mimo losowego charakteru w końcu nauczysz się reagować właściwie na pewne zdarzenia i zajdziesz dalej. Inaczej musisz dać możliwość graczom samodzielnego ustalenia stopnia trudności w trakcie rozgrywki. Równie ważne jest umożliwienie graczom poznania wyzwania, sprawdzenia przeciwnika i kolejności zdarzeń bez ryzyka nagłej śmierci, np potyczki, muszą chwilę trwać a gracz musi mieć kontrolę nad ich przebiegiem z ucieczką włącznie gdy robi się gorąco (przypomina mi się GW i robienie tytułu Legendary Survivor). Czy właściwie nie o to chodzi w takiej grze, żeby trzymać kontrolę nad sytuacją, czy raczej na ciągłym poczuciu zagrożenia? Oczywiście podejmowanie ryzyka musi być odpowiednio wynagrodzone ;), jakiś sposób karania za porażkę - ucieczkę, nie wypełnienie zadania - też by się przydał zamiast śmierci, choć wygląda na to, że się od karania odchodzi. Śmierć postaci jest właściwie tylko figurą retoryczną.
Zdaje mi się, że "Flow" ma mechanizm kontroli stopnia trudności na bieżąco w trakcie rozgrywki. Mechanizmy manipulacji trudnością ze strony samej gry też mogłyby się przydać.
Na marginesie: o tym nie wiedziałem (z Wikipedii):
"In the 1999 video game Homeworld, the number of ships that the AI begins with in each mission will be set depending on how powerful the game deems the player's fleet to be. Successful players have larger fleets because they take fewer losses. In this way, a player who is successful over a number of missions will begin to be challenged more and more as the game progresses."

Teraz na to yolo mówią? Za moich czasów to był ironman... świat schodzi na psy...

A swoja droga ni diabla nie pzypomne sobie tytulu gry (pojecia "indie games" wtedy jeszcze nie zdefiniowano, ale doskonale by sie wpisala w ten typ) w ktorej smierc bohatera powodowala dezinstalacje gry.

Dalo sie bez problemu ja zainstalowac ponownie, ale pomysl byl nowatorski.

Przebila to tylko inna gra swoim bugiem powodujacym ze odinstalowanie jej czyscilo partycje (a konkretnie uszladzalo tablice FAT) na ktorej byla zainstalowana (systemowa rowniez). Co jest kolejnym ewentualnym pomyslem godym rozwazenia dla konstekwencji permadeath :)

bugiem powodujacym ze odinstalowanie jej czyscilo partycje (a konkretnie uszladzalo tablice FAT)

Myth wersja demo? Tylko nie pamiętam, czy The Fallen Lords czy Soulblighter.

Swoją drogą ostatnio sprawiłem sobie Antologię Myth i zaaplikowałem projekt Magma. Gra jest świetna.

[8]
zapomniałeś o zrzędzeniu na polinglish,

Kiedys zawsze starszyzna mowila ze dzieciaki graja w te gry i potem wydaje im sie ze w prawdziwym swiecie tez po kilka zyc maja. Gdyby wtedy PD byloby bardziej popularne...

Kurcze, ale ja tam zawsze lubilem oldschoolowych FPSach typu serious sam czy wolfenstein albo w serii GTA ze nikt mnie nie ograniczal do broni glownej i side arma :D

Permadeath jest super i fajnie jest z nimi poeksperymentować. Akurat tak wyszło, że przed chwilą sobie obejrzałem Nuzlocke Pana Rysownika: http://www.youtube.com/watch?v=2dUXGKQfbQ8 i myślę, że jego odczucia idealnie pasują do tematu :P
Wracając do tematu, to uwielbiam takie rzeczy, nie za emocje, a za przywiązanie (po to powstał w końcu nuzzlocke, który jest inspiracją, dla takiego jednosejwowego przechodzenia), które wywołuje. Do dzisiaj pamiętam X-com Enemy Territory i rzeź w bazie kosmitów, cała historia nadaje się na opowiadanie i ten szok, jak w jednej chwili traci się kilka godzin pracy. Z drugiej strony takie coś musi się wiązać z odpowiednim poziomem trudności, bo choć próbowałem nie dałem rady skończyć Fire Emblem, gdy przez durnego crita tracę jedną z najlepszych postaci.
Słowem podsumowania: permadeath, tak, ale przy odpowiednim gameplayu.

Dla jednych może idiotyzm, dla mnie szalenie interesujący pomysł, dzięki któremu być może dałoby się tchnąć "nieco" więcej emocji w parę tytułów. Swoją drogą, całkiem inspirujący wpis.