Gra Final Fantasy VIII

A ja myślę, ze zle myślisz.

Ja też myślę że źle myślisz. Z japońszczyzny fajniejsze są chronotrigger, ff7 czy - najlepszy chyba - 5. Ale japońskie gry są dla japońców, ja jako europejczyk (khe, khe) odpowiem tak jak zawsze - ARCANUM!!!!! no i fallouty :-) ale to tylko z rpg bo najlepszą grą świata jest moon patrol :P

Luke --> nie ważne do czego służy boost, animacje GF-ów SĄ za długie. Pierwsze parę razy nawet fajne, ale po stu ja przynajmniej zaczynam potępieńczo wyć.

Snake --> nie, nie walczę TYLKO GF-ami, chociaż zdobyłem w 8-ce wszystkie :-). Ale tak czy owak każdą animację widziałem już tysiąc razy, więc... sam rozumiesz... ja jestem fanem gier Square'a, ale animacje, GF-ów szczególnie po prostu mi się przejadły :-(

Snake --> przyznam... a finala 8-kę (tak jak chronitriggera, uncharted waters i masę innych 'japońszczyzn') przeszedłem do końca... w Lufię, 1 i 2, też grałem ale nie skończyłem :-((( Chronotriggera polecam wyjątkowo - nawet final fantasy V jest (niewiele) gorsze.

Piotrek to mam następującą propozycję. Gdybys przypomniał sobie blisko jakiego bossa mialeś swoją najdalej zapisaną grę w FF VIII to moglabym ci pliczek podeslać. Ja od FF VII przyjęłąm strategie save'owania przed bossami ,ponieważ lubie walki z godnymi siebie przeciwnikami ,a część bossów taka jest.I imho walki z bossami powinny być dlugie -przynajmniej ja delektuje się dobrą walka ,kiedy przeciwnik pokaże wszystko na co go stać. A co do FF 8 ,to moim zdaniem szkoda by było gdybyś nieukończył gry tylko dlatego ,że animacje Guardianów ci się przejadły. Podobnie jak reszta chłopaków ja także lubie niektóre GF ,np.: slodziutki Moomba , Shiva która nie raz mi pomogła ,Diablos ,Doomtrain oraz oczywiście Bahamut ,Odin i Phoenix. Przykładowo zarith -złowieszczy uśmieszek Diablosa na moment przed rzuceniem Graviballa ( Graviball to mój patent zaznaczam :P) -zawsze z prawdziwą przyjemnościa go przywoluje.
Zastrzeżenia mam co do animacji Edena - i wcale nie chodzi mi o to ,że za długa - przeciez na ten boost 250 trzeba troche czasu :) , a nikt 50 000 damage nie pogardzi. W mojej opinii Eden to troche takie niewiadomo co - odnosze wrażenie ,że twórcy nie bardzo mogli się zgodzić co do tego jak miał wyglądać ten NAJ GF. Tak właśnie powstało to dziwadełko czyli nasz Eden.

W kwestii FF VII czy FF VIII powiem tak: FF 7 ma moim zdaniem lepsza fabułę ,ale FF 8 nadrabia daniem graczowi większego wpływu na GFy ,wprowadzeniem Junction oraz także za zróżnicowanie postaci nadając im wyjątkowe tylko dla nich właściwości. Chodzi mi tutaj na przykład o Enemy Skill u Quistis itd. Poza tym ma sie wrażenie ,że w FF 8 bardziej interreagujemy z otoczeniem ( np. Devour i kilka innych komend) , mamy więcej różnych sposobów oddzialywania na siebie na wrogów itd. Suma Sumarum obie gry są świetne ,ALE zupełnie ODMIENNE i dlatego nigdy tak naprawde nie dojdziemy która gra jest lepsza.

A co do Arcanum i innych Rolplejków to też bardzo cenie sobie: Baldur's Gate'y ( w Icewind Dale nie grałam) Summonera (Summoner 2 juz tuż tuż - hip hip hurra). Arcanum zalyczlam tylko demo ale odczucia jak najbardziej pozytywne.

A nie wiecie gdzie (poza Allegro) możnaby nabyć ffVII i VIII - grałem w poprzednie części i w chrono trigger na emulatorze snes i przyznaję że są naprawde super.
Grałem w demo FFVIII i animacje GF swojego czasu bardzo mi sie podobały.

W tej seri jest najlepszy ostatni boss z całego final fantasy:) a sama gra jest tez super

http://butryk.wordpress.com/ zapraszam na krótką recenzję tej gry :)

Najgorsza z generacji pierwszego PlayStation. Fabuła dobra, ale zdecydowanie nie podoba mi się wysunięcie wątku miłosnego na pierwszy plan. Po wielu latach przerwy z tym tytułem dochodzę do wniosku, że najlepsze momenty w grze to flashbacki z Laguną i jego dwoma kumplami. Muzyka - bardzo dobra, bo to jak zwykle Pan Uematsu. Lepsza od VII, na równi z IX (motyw walki z bossami po dziś dzień wywołuje u mnie ciarki na plecach).

Każdy z Finali na psx miał coś w sobie wspaniałego. Nie inaczej jest tym razem. Po prostu klasyk.

Ta gra jest cudowna i moim zdaniem ma lepszą fabułę niż powszechnie wychwalana 7, ale za to 7 ma lepszy system walki.

Final Fantasy 8 to po prostu arcydzieło gier wideo oraz kultury jako takiej. Jest całkiem sporo wkurzających albo nudnych momentów, ale nie wyobrażam sobie dać niższej oceny od 10/10, ponieważ nie ma gier idealnych, a FF8 jest niesamowite - ma wzruszający i złożony scenariusz, świetne walki z bossami (pomimo nienajlepszego systemu walki!), liczne urozmaicenia rozgrywki, aż 2 ,,gry w grze'' [karciankę i Chocobo World], wspaniałą muzykę i magiczny klimat.

Był to mój pierwszy Final Fantasy w 3d i niestety nie mam o nim dobrego zdania. Fabuła jest kiepska i tylko ma swoje ciekawe momenty. O postaciach nawet nie wspomnę, bo zwyczajnie są głupio napisane i naiwne. Świat gry jest pusty i słabo zaludniony, a postacie które w nim żyją często nie mają nic ciekawego do opowiedzenia. Do systemu rozwoju postaci da się przyzwyczaić, ale trzeba poświęcić te kilka godzin na łażeniu po lokacjach i ssaniu wybranej magii. Magię w grze można rzucać na przeciwników i na siebie też. Tylko, że to się kompletnie nie opłaca, bo bez niej nie ulepszy się statystyk postaci. Wyszło na to, że przeszedłem grę nie używając magii na przeciwnikach. No może parę razy pod koniec... Animacje summonów wyglądają fajnie, ale trzeba je oglądać non stop za każdym razem. Spędziłem w grze chyba 80 godzin i rzygałem już tymi cutscenkami. Mimo wkurzania się przy grze trzymały mnie fajne walki z bossami i syndrom łapania/rozwijania pokemonów sorry summonów.

Nie pamiętam kiedy ostatnio miałem styczność z grą na którą narzekałbym tak dużo pomimo tego, że grało mi się w nią bardzo dobrze... ale po kolei, dzieląc przemyślenia na związane z rozgrywką i na te odnoszące się do opowiadanej historii.

Dyskusja odnośnie rozgrywki w przypadku FF8 w głównej mierze sprowadza się do budzącego skrajne opinie systemu Junction. Osobiście jestem gdzieś pośrodku sporu i tak jak w wielu aspektach tej gry system ten składa się z elementów które irytują i takich które sprawiają że mechanika ta daje dużo frajdy.

Zirytowany lub nawet zniechęcony w pierwszych godzinach gry może czuć się dosłownie każdy, zaczynając od beznadziejnie zaplanowanych tutoriali których częstotliwość może przytłoczyć i które mogą dawać wrażenie, że mechaniki w tej grze są dużo bardziej skomplikowane niż ma to miejsce w rzeczywistości. Kolejnym mankamentem jest fakt, że od samego początku jeśli chcemy mieć odpowiednio wysoko podbite statystyki i/lub zaklęcia do wielokrotnego użytku to długimi momentami będziemy zdani na stanie w miejscu i przeklikiwanie komendy Draw (tyczy się to pierwszych godzin gry, później gracz zyskuje więcej sposobów na pozyskiwanie magii i kwestią pozostaje to czy nauczy się z nich korzystać). Wspomniane podwyższanie statystyk rodzi kolejny problem, gdyż jeśli chcemy mieć je na jak najwyższym poziomie to musimy przypisać do nich często najlepsze zaklęcia jakie mamy, a gryzie się to z używaniem tychże zaklęć podczas walki ponieważ robiąc to zmniejszamy ich liczbę co osłabia statystyki przypisane pod dane zaklęcie (w dużym skrócie, np. używanie zaklęcia Fire której jednocześnie jest przypisane do atrybutu SIŁA sprawia że wartość SIŁY będzie nam spadać). Oczywiście po każdej walce możemy uzupełnić ubytek w zaklęciach które używaliśmy podczas potyczki tym samym przywracając statystykom ich poprzednie wartości, jednakże zmusza to gracza do przeklikania kilku dodatkowych okienek lub pozyskania materiałów/zaklęć przy pomocy dostępnych metod. Czy to komuś bardzo przeszkadza to pewnie kwestia indywidualna, w moim przypadku zwyczajnie zniechęcało mnie to do używania wielu mocniejszych zaklęć które wolałem utrzymywać w najwyższych ilościach.

Od strony mechaniki kilka pierwszych godzin potrafi być odpychające, nie wszystkie problemy znikają w dalszych etapach jednak gdy już zrozumie się jak ta gra działa można zacząć czerpać przyjemność z tej jasnej strony rozgrywki. Przede wszystkim uwielbiam customizację i elastyczność jaką gra oferuje w ramach zabawy z Guardian Forces. Możemy każdego GF-a rozwinąć w takiej kolejności i tempie jakim chcemy, podpinać ich w dowolnej ilości i konfiguracji pod każdego bohatera. Można by zarzucić takiemu rozwiązaniu, że to sprowadza walczące postacie do roli skinów różniących się jedynie Limit Breakiem (zresztą podobne zależności były w FF6 czy też FF7), jednak to co przypisaliśmy do grywalnych postaci wpływa na rozwój ich statystyk, więc nieustanna żonglerka GF-ami będzie mieć gorszy dalekosiężny skutek niż zaplanowanie i dostosowanie połączeń. Przypisywanie zmiany statusu, żywiołów do ataku/obrony to również świetne narzędzie bawiąc się którym możemy wykorzystywać słabości i mocne strony rywali. Do tego nawet z pozoru prostej karcianki która wydawać by się mogło jest tylko stratą czasu twórcy gry uczynili bardzo wynagradzające zajęcie. Triple Triad to oryginalna alternatywa dla pozyskiwania zasobów która przez całą grę potrafi przynosić korzyści, a poświęcenie jej odpowiednio dużo czasu może nawet sprawić, że gra przestanie być jakimkolwiek wyzwaniem... wszystko w rękach gracza.

Z warstwą fabularną i wszystkim dookoła wcale nie jest prościej. Przede wszystkim Final Fantasy 8 miało być wielką historią miłosną i jest to motyw przewodni całej gry. Osobiście kompletnie nie czuję chemii między Squallem i Rinoą. Wręcz przez pierwsze 2 płyty odniosłem wrażenie że Squall zwyczajnie nie jest zainteresowany na poziomie uczuciowym, bo to że Rinoa ma wpływ na rozwój jego osobowości nie ulega wątpliwości, jednak relacja ta długo wydaje się jednostronna i nieodwzajemniana TYM BARDZIEJ że gracz wie co myśli Squall, więc nie można tego wytłumaczyć tym że ma introwertyczny charakter. Przez to niesamowicie nieautentyczna jest ta nagła zmiana w podejściu Squalla wraz ze startem trzeciej płyty, zwyczajnie przez połowę gry nic nie zwiastowało takiego zwrotu w jego podejściu i wszystko wygląda bardzo nienaturalnie.

Kolejnym mankamentem są stereotypowi, do bólu tekturowi bohaterowie: Zell, Selphie, Irvine, Quistis, Seifer... pierwszą trójkę można opisać jednym krótkim zdaniem, nikt z nich nie przechodzi żadnej drogi, kończą dokładnie tak bezbarwnie jak zaczynali. Qusistis i Seifera nie wrzuciłem do tego samego worka ponieważ tutaj sytuacja jest minimalnie lepsza - Qustis nieźle zaczyna, wydawać by się mogło że pojawi się chociaż jakiś mały osobisty wątek poświęcony jej osobie, natomiast Seifer mimo że przez niemal całą grę jest jaki jest, to chociaż na końcu w krótkiej cutscence(wspominałem, że sytuacja jest MINIMALNIE korzystniejsza...) widzimy że odnalazł spokój. Niestety, ale przez to oni wszyscy stają się mało znaczącym tłem i funkcjonują bardziej jak pojemniki na GF-y niż pełnoprawne postacie. Dla porównania w takim FF7 również większość postaci po czasie usuwała się w cień i pełniła marginalną rolę, jednak chyba każda (może poza Vincentem) miała swój osobisty wątek i problemy do rozwiązania w konkretnych etapach lub lokacjach, każdy miał chociaż krótki moment dla siebie. Wracając do ósemki, co do reszty - Rinoę siłą rzeczy poznajemy trochę lepiej, Laguna to postać z krwi i kości o ciekawej historii z którą zapoznajemy się w dużej mierze z retrospekcji i to chyba pierwsza postać którą dobrze wspominam, a drugą jest oczywiście Squall - najbardziej złożony charakter który faktycznie ewoluuje pod wpływem wydarzeń i spoczywającej na jego barkach odpowiedzialności.

Narracyjnie bywa dość...zawile, jak to bywa w Final Fantasy. Zaczyna się dość "przyziemnie", odnosiłem wrażenie, że z każdą kolejną płytą robi się coraz większym bałagan, cały zarys fabularny nie kłuł mnie w oczy jako całość jednak gra miewa tak absurdalne, infantylne momenty że nie sposób nie wspomnieć chociaż o kilku:

Tyle jeśli chodzi o marudzenie, pora na kilka aspektów w których ósmy Final Fantasy błyszczy:

-Tempo, tempo i jeszcze raz tempo. Coś fantastycznego, cały czas dużo się dzieje i przez to nawet nie ma potrzeby na zastanawianie się co dalej robić, oczywiście można zatrzymać się gdzieś na dłużej, ale jeśli ktoś nie czuje takiej potrzeby to wątek główny płynnie przechodzi od wydarzenia do wydarzenia
-Od strony wizualnej - piękne lokacje, realistyczne i dopracowane modele, świetne designy postaci(Edea, mój faworyt), jak na 1999 rok czapki z głów
-Świetne cutscenki, praca kamery, płynne przejścia między przerywnikami i rozgrywką, taka parada, od realizacji po muzykę, zrobiła na mnie duże wrażenie i to chyba mój ulubiony, najbardziej ikoniczny moment w Final Fantasy 8.