gameplay.pl Cztery dowody na to, dlaczego gry bywają frustrujące

Tyle, że erpegi mają to do siebie, że bez zadań "przynieś, wynieś, pozamiataj" się nie obejdzie. Jakoś postać podpakować trzeba stąd nawał takich samych zadań. A w Oblivionie główny wątek rzeczywiście był nudny, ale ścieżki fabularne gildii co innego. No i nie należy porównywać RPG do gier akcji, w których twórcy nie muszą się przejmować tym, żeby na danym etapie nasza postać miała dostatecznie wysoki poziom.
Co do trudności gier to na Weteranie CoD 4 jest o wiele trudniejszy niż "dwójka", a skoro teoria o uproszczeniu gier jest prawdziwa, to powinno być raczej na odwrót. Od Modern Warfare na Weteranie odbiłem się już w pierwszej misji, CoD 2 przeszedłem kilka razy na najwyższym poziomie trudności. Chyba, że duże znaczenie ma tu tempo rozgrywki. W "czwórce" cały czas jesteśmy pchani do przodu, więc może dlatego jest trudniejsza.
Najlepiej jak nie ma poziomów trudności wtedy twórcy skazani są na takie zbalansowanie gry, by nie było zbyt łatwo, ani zbyt trudno. Przykładem są oczywiście dwie pierwsze części Gothica.

Pomysł był trafiony, ale rozwiązanie co najmniej nieciekawe. Uważam, że lepszą ideą byłoby wciągnięcie wroga w oświetlony obszar niż stałe kierowanie słabej latareczki na nader upierdliwe upiory.

bez sensu, po co te upiory mialyby sie same pakowac w swiatlo?

@ adrem - przecież same się pakują, wystarczy podejść np. do latarni. ;]

@ sebagothic - co do tego "przynieś, podaj, pozamiataj" chodziło mi bardziej o typowe questy, w trakcie których nie dzieje się nic zaskakującego. Np. w Skyrimie (Obku też w sumie) mogliśmy podjąć różne ścieżki, inaczej rozwiązać daną sprawę. W przypadku Two Worlds II byliśmy po prostu pchani naprzód, brak mi było na początku tej wolności (nie wiem jak było później, bo odpuściłem sobie grę). Zresztą TWII ma paskudny interfejs i jakoś niespecjalnie mi się podobał.

"Cztery dowody na to, dlaczego gry bywają frustrujące" - "Dlaczego?" to jest pytanie. Na pytanie możesz udzielić odpowiedzi. Udowodnić możesz to, że gry bywają frustrujące. Twoje teksty trzymają poziom, ale chyba nie o ten poziom ci chodziło.

@ Persecuted - ja zawsze mam na to jedną odpowiedź: kwestia gustu. W HL2 wielką radochę daje fizyka, z gravity gunem i interakcją środowiska włącznie. W AW brnąłem naprzód, byleby tylko poznać resztę fabuły i grę ukończyć.

Kiepski model walki? Chyba większość modern shooterów gdzie dźwięki strzału to jakieś popierdywanie. Chyba tylko Bad Company 2 miał dobre dźwięki broni.

Niby poziom trudności Veteran w CoD jest zły bo np. przeciwnicy skupiają się tylko na tobie olewając naszą drużynę, obrzucają granatami (wisienką był CoD:WaW). Próbowałem przejść Veterana w CoD3 nie samemu ale prowadząc drużynę do boju, niech strzelają za mnie. Wyniki były dużo lepsze niż sam bym się za to zabrał.

Prometheus -> ee, nie? jak sie wejdzie pod latarnie to chowaja sie w mroku

Wzór do naśladowania: seria GTA, Batman: Arkham Asylum / City.

Patrzę na niegramatyczny tytuł, potem na pseudonim autora i wszystko jasne - pan od pamiętnego pierwszego akapitu :P

Co do zadań typu FEDEX czyli „przynieś, zanieś, pozamiataj" to szablonowym przykładem dla mnie jest Gothic 3, tam są tylko takie zadania i to naprawdę bije po oczach. Największą radość miałem jedynie z zadania kradzieży złotych pucharów w sklepie jakiegoś orka. Tyle. Zdobywanie miast na nowym poziomie trudności z Comunity Patch chyba 1.7 było do chrzanu, nie chciało mi się już więcej tej gry ruszać.