gameplay.pl Czy warto grać w stare gry?

Oczywiście, że tak.

Max Payne i GTA III nie smakują dzisiaj wybornie?
Bzdura...

Nie dalej jak w niedzielę przeszedłem pierwszą część Lands of Lore (rocznik 1993, więc aż taki staroć to nie jest). Nigdy wcześniej nie brałem się za żadnego dungeon crawlera, więc o sentymencie nie ma mowy. Mechanika jest archaiczna, ale jednocześnie definiuje ten gatunek, więc czepianie się jej byłoby co najmniej nie na miejscu. Właściwie jedyne, do czego mam spore zastrzeżenie to ekwipunek (1 slot = 1 przedmiot, bez stackowania) i czasem nie do końca logiczne zagadki. Cała reszta naprawdę mi się spodobała i w najbliższym czasie zamierzam przejść część drugą (trzecia jest ponoć słaba). Później może jeszcze Beholdery albo nawet starsze tytuły.

To tylko jeden przykład. Zawsze staram się wybierać gry z epok odmiennych niż tytuły, które przechodziłem poprzednio. Dlatego nigdy nie zrozumiem ludzi, dla których coś może być "za nowe" lub "za stare".

Obok zachowany na pamiątkę screen z zakończenia LoL.

[edit]
W sumie przypomniał mi się jeden tytuł, który odpuściłem sobie podczas próby przypomnienia dawnych czasów. Pierwszy AvP od Rebellionu niestety okazał się być dużo słabszym, niż go zapamiętałem. Architektura wnętrz (nie chodzi o design) raczej słaba, Alieny ustawione w zupełnie przypadkowych miejscach (np. stado wybiegające nagle z zamkniętego ze wszystkich stron pomieszczenia), szukanie przełączników dużo bardziej frustrujące niż być powinno, a ten owiany legendą klimat sprowadza się do bardzo prymitywnie (choć skutecznie) przedstawionego naskoku ryjokleja na twarz przy nagłym wzmocnieniu warstwy dźwiękowej. Z kolei w starszego o parę lat Blooda czy Duke'a 3D albo nawet w niektóre FPSy z ery Dooma mogę grać z przyjemnością nawet teraz.

Ja chętnie wracam do Half-Life, Hitman, Project I.G.I. czy Max Payne.

Osobiście uważam, że nie powinno się wracać do starych gier. Kiedyś były czasy wyobraźni i postrzegało się klasyki zupełnie inaczej niż teraz... Co innego to klasyki z którymi wcześniej się nie spotkałem, takie to potrafią klimatem odciągnąć od grafiki i naprawdę miło się przy nich spędza czas. A co do starych długich gier to SE zapowiedziało rimejk Dragon Quest VII na 3dsa!!!!

[12]
Nie powinno wracać się do starych gier? Masa ludzi zakrzyknie w tym momencie „herezja", nie mówiąc o dosadniejszych zwrotach.

Co w przypadku ludzi takich jak ja, który nie mogą znaleźć w nowo wydawanych grach nic ciekawego (kupują najwyżej 3 nowości rocznie), jedynie w starszych grach znajdują ciekawe tytuły do grania?
Wyobraźnia to jedno ale istnieją gry, które i bez posługiwania się wyobraźnią dają masę frajdy.
Z powodu mechaniki gry, zasad czy innych czynników które przyciągają.

Sam wracam np. do Arcanum, do gier w D&D jak Icewind Dale. Czemu? Bo dają masę możliwości.

Dzisiaj? Dzisiaj marketing sprzeda każde g*no.
Hype się rozpędzi i ludzie łykną. Kto się nie zgadza tego się obrzuci błotem, jak małpy.

[7]
miesiąc temu przechodziłem LoL, naprawdę przyjemna gra. Z LoL2 się próbowałem ale zanudziła mnie, wróciłem wtedy do M&M VI.

Nie ma mowy, żebym odpuścił część drugą. Ta gra prześladuje mnie od 15 lat, kiedy widziałem jej recenzję w ś.p. Escape, a Tomasz Knapik opowiadał o losach pół człowieka - pół potwora - pół jaszczurki. Przez długi czas nie pamiętałem nawet poprawnego tytułu (w myślach nazywałem tę grę "Land of Lords 2"). Choćbym miał przy tym wysrać kaktus, to i tak ją ukończę.

A w Stonekeep już się zaopatrzyłem. Do działania zachęciło mnie pójście do piachu programu lojalnościowego CD Projektu.

Jakiś czas temu przeszedłem to gówno obok, tylko dlatego, że chciałem mieć ukończone wszystkie gry z "Dune" w tytule.

Tak, dobrze widzicie. Ekran tytułowy wita nas literówką w imieniu autora powieści, która stanowi zaledwie zapowiedź prawdziwego potoku szamba. Zmuszenie gry do działania na nowym sprzęcie i systemie (mam tu na myśli pięcioletni laptop z Win XP) zajęło mi godzinę. Następne pół godziny straciłem na szperanie w plikach konfiguracyjnych, żeby zmienić klawiszologię na zdatną do użytku przez normalnego człowieka (w grze nie ma takiej opcji). Od nocnych koszmarów próbuję bezskutecznie uwolnić się od prawie dwóch lat. Na szczęście bardzo mało sypiam, więc to w sumie wszystko jedno.

Po zaliczeniu tego gówna stwierdziłem oficjalnie, że już żadna gra nie jest mi straszna. LoL 2, jaki by nie był, na pewno nie okaże się gorszy. W końcu, po piętnastu latach, będę mógł stanąć przed Tomaszem Knapikiem, spojrzeć mu w oczy i wykrzyczeć: "Tak, zrobiłem to! Przeszedłem Land of Lords 2! A teraz wyłaź z mojej głowy, skurwysynu!"

Twoje przeboje techniczne z tą Diuną przypominają moje z inną grą - Pyłem.
Ile się namęczyłem to moje ale i tak super płynnie nie jest, do tego pod koniec pierwszego poziomu gra się wywala, na szczęście zanim Imperium Gier na WP padło (tzn. wyewoluowało, nie wyszło jej na dobre) to zdążyłem znaleźć tam w komentarzach rozszerzoną listę kodów do niej, m.in. uruchomienie gry od wybranego poziomu.
Gra daje popalić oj daje.
Życzę powodzenia z LoL2, ja próbuję swych sił w Ultima IX Ascension. Kiedy pierwszy raz ją zobaczyłem wydawała mi się fajną grą akcji w 3D.
Dopiero po latach, przypieczętowanych materiałem Spoony'ego ujrzałem ją jako potworna abominację, zarówno dla fanów serii jak i co bardziej rozgarniętych graczy.
Może jednak porzucić Ultima IX i zagrać w Ultima V i VI na silniku Dungeon Siege? Podobno jest tak dobre, że gdyby była grą pełną (nie modem) to byłaby uznana za jedną z najlepszych części Ultimy.

Skoro tak psioczymy na LoL2 to co dopiero powiedzieć o LoL3?

Anvil of Dawn? Przejrzałem Let's Play'e dwóch użytkowników, nie dla mnie to to.

Stonekeep też grałem, doszedłem do kopalni, kanały nie były złe tak swoją drogą. Im dalej w las tym gorzej. Trochę przereklamowana była w czasie premiery podobno, w praniu sprawia się nieźle.

Polecam grę ONI. Po wpisaniu odpowiedniego kodu jest dostępnych około 25 postaci którymi można grać.

Czy warto? Początek lat 90 i 80 przesyłam filmik czy to nie jest piękne? Współczesne dzieci raczej nie zrozumieją klimatu ale czy to jest dziwne?

[link]

Skoro wątek i tak został odkopany, to równie dobrze mogę przykleić swojego posta sprzed dwóch lat, żeby dokończyć historię.

Chciałem tylko napisać, że w tym roku dokończyłem Lands of Lore 2. Przechodzenie zajęło mi jakieś półtora roku, z czego większość czasu spędziłem na unikaniu ikony na pulpicie, która spoglądała na mnie złowieszczo, przypominając o dawnym postanowieniu. Zbyt duże ilości LoL2 naraz okazały się niebezpiecznie toksyczne dla ludzkiego organizmu. Poza tym raz miałem błąd, przez który musiałem zacząć ją od początku.

Gra jest do dupy. Zestarzała się po stokroć bardziej niż część pierwsza. Sterowanie jest okropne, grafika koszmarna (na screenach tego nie widać, bo to efekt dziwnego połączenia obiektów 3D i 2D), zasady wymyślają się same w trakcie rozgrywki, kolejne zadania polegają na czytaniu twórcom w myślach, dialogi są beznadziejne, a gra aktorska (w niektórych filmikach występują renderowani "aktorzy" z łapanki) stoi na poziomie szkolnych teatrzyków.

Ale to wszystko jest nieważne, bo liczy się tylko fakt, że w końcu, po siedemnastu latach, przestałem słyszeć w myślach głos Knapika. Wprawdzie nie spotkałem pana Tomasza na żywo, więc nie jestem w stanie wywiązać się do końca z postanowienia, o którym pisałem w wątku, ale może przynajmniej kiedyś odnajdzie ten temat w czeluściach internetu i to przeczyta.

Tak, zrobiłem to! Przeszedłem Land of Lords 2! A teraz wyłaź z mojej głowy, skurwysynu!

Oczywiście, że tak!