Ostatnimi czasy pojawia się wiele wątków, w których ludzie dzielą się swoją niezbyt ciekawą sytuacją. Zauważyłem, iż wielu z was daje takim osobom rady w stylu weź się za siebie, inni mają gorzej, wstydem jest takie użalanie się nad sobą.
Proszę nie róbcie tego.
Jest to jedna z najgorszych rzeczy, jakie możecie powiedzieć osobie, która prawdopodobnie ma depresje (a w większości przypadków, już po samym jednym poście można do tego dojść). Często takim zachowaniem można doprowadzić do pogorszenia stanu chorego. Taka osoba będzie obwiniać siebie za całe zło, które ją spotkało, będzie nakręcała się na to iż jest "wadliwym" elementem, szkodzi sobie i innym - takie myśli doprowadzają do tego, iż prędzej czy później pojawiają się myśli samobójcze. Obarczanie winą i wstydem, doprowadzi wręcz do czegoś odwrotnego, niż pomoc, będzie tylko gorzej. Podjęcie jakiejkolwiek dużej i ważnej decyzji w trakcie choroby jest utrudnione - Dla chorej osoby, często wyjście do sklepu jest jak zdobycie Mount Everest, więc rady odnośnie zrobienia czegoś w swoim życiu ważnego, są jak zdobycie innej galaktyki.
Jak już wspomniałem, depresja to choroba - nie jest to żadne widzimisię. Jest to choroba spowodowana nieprawidłową wrażliwością receptorów w synapsach pomiędzy komórkami nerwowymi (zakłóca to sposób przekazywania impulsów informacyjnych pomiędzy neuronami). Neuroprzekaźnictwo nie działa, tak jak u zdrowej osoby. Teorie te są potwierdzane licznymi badaniami i tym, że stosowanie leków wzmagających przekaźnictwo serotoniny (selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny), noradrenaliny (trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych, blokerów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny), oraz w mniejszym stopniu dopaminy (blokery wychwytu zwrotnego dopaminy i noradrenaliny) polepsza sytuację osób chorych. Depresja znajduje się w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10.
Proszę zatem, aby nie wykazywać się ignorancją i silnie przekonywać innych wraz z chorym, że to tylko jego lenistwo, czy jakaś wymyślona niedola. Tak prawdopodobnie nie jest. Nie znasz pełnego obrazu określonego przypadku, nie znasz historii jego życia, nie przeprowadzałeś z nią wywiadu. Każdy reaguje na różne bodźce inaczej, nie każdy postrzega rzeczywistość, tak jak wy sami i wpływ na to ma głównie dzieciństwo, to w jakiej relacji żyli z rodziną, rówieśnikami, nauczycielami itd. Wszystkie te rzeczy wpływają na potencjalne problemy psychiczne danej osoby.
Także proszę o odrobinę powagi, jeśli macie czas to poczytajcie o tej chorobie, chociażby tutaj:
https://forumprzeciwdepresji.pl/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zaburzenia_depresyjne
A do osób z potencjalną depresją - idźcie do psychiatry. Tę chorobę da się leczyć, są na nią leki, psychiatrzy są odpowiednio (przynajmniej w większości) przygotowani do obcowania z jednostką chorą i nie będą was osądzać. Jeśli tak się stanie - zmieńcie psychiatrę. Starajcie się nie podejmować żadnych poważnych decyzji. Procesy w waszym organizmie powodują, że taki wybór nie jest przeprowadzany w racjonalny i prawidłowy sposób. Pierwszą rzeczą, jaką powinniście zrobić jest wizyta u psychiatry. Jeśli macie za co, to idźcie prywatnie. Jest to od 120-200 zł za wizytę i około 15-20 zł za opakowanie leków, które zazwyczaj starczają na jakiś miesiąc. Leki nie działają od razu, samopoczucie polepsza się dopiero po drugim/trzecim tygodniu. Jeśli dalej nic się nie zmienia, możliwym jest, że leki zostały źle dobrany - wtedy po konsultacji z lekarzem je zmieniacie.
Proszę nie bagatelizujcie tego, nie ignorujcie problemu i poczytajcie trochę. Parę waszych minut, może kosztować życie dyskretnej jednostki, która pogrążona waszymi radami, w końcu, nie wytrzymała napięcia.
Dla wielu osób w depresji zwrócenie się o pomoc jest cholernie trudne, takie osoby są w większości samotne, niezależnie od tego czy mają rodzinę, przyjaciół, znajomych etc. Człowiek w depresji boi i wstydzi się o tym opowiadać, niestety, ale żyjemy w popapranym kraju i takie osoby są stygmatyzowane przez osobników z wiadomego wątku.
Jeżeli się słyszy "weź się w garść" albo "skocz z mostu, ale najpierw spróbuj z dywanu" to odechciewa się wszystkiego, traci resztki nadziei.
Dodam, że często depresji nie widać, wasz kolega i koleżanka może być "wesoły" i towarzyski, a po powrocie do domu zagłębia się w niekończący się mrok. Nie otrzymanie pomocy na czas może się tragicznie skończyć, bo jak to? Ten wesołek popełnił samobójstwo? Ale jak? Taki wesoły był i nic nie widziałem :o
Jakby ludzie mieli choć trochę empatii, to wielu tragedii można by uniknąć.
"proszę nie róbcie tego"- okej. To niech jeden z drugim idzie ze swoją chorobą do lekarza a nie na forum o grach, pełne domorosłych ekspertów od wszystkiego.
Nie rozumiem takiego toku myślenia. Ktoś może jest samotny i szuka jakiegokolwiek aktu społecznego i minimum wsparcia, może ktoś się wstydzi rozmawiać o tym z bliskimi, może ktoś odczuwa potrzebę wyrzucenia z siebie złych myśli i emocji...jeśli komuś to przeszkadza bądź go irytuje, to po jaką cholerę wchodzi w takie wątki i jeszcze na domiar złego sypie aroganckimi tekstami? Mamy społeczeństwo cierpiące na elementarne braki w empatii
Najgorsze dla osób z chorobą depresyjną są wszelakie durne, atencyjne osoby, którę pie....lą o tym jaką to mają depresję, chyba się zabija itp. bo się nasłuchali Billie Ellish, czy chłopak wybrał inna dziewczynę na studniówkę, więc niech mnie ktoś pogłaska po główce, bo "ChbA mAm dEpResję omG". Niestety, ogół społeczeństwa przez takie ameby widzą prawdziwie chore osoby jako kogoś z wyimaginowanymi problemami, dlatego pojawiają się złote rady pokroju pobiegania w lesie czy wzięcia się w garść. Ludzi edukować, a durnym julkom czy oskarkom z "depresją" zaorać Twittera.
No właśnie... a może ponieważ jest coraz więcej osób na forum chcących się podzielić choroba psychiczną lub szuka porady czas założyć osobną kategorię? Nie robię sobie jaj - najbliższa mi osoba miała głęboką depresję. Po prostu nie będą tam wchodziły osoby robiące sobie jaja i proponujące pobieganie.
Bywam na forum od 2003 roku - widać po wysypie wątków, że problem zdecydowanie narasta.
Ja dodam jeszcze coś od siebie - jeśli macie depresję i lekarz przepisał Wam na nią leki, to nastawcie się na branie leków do końca życia. To nie jest tak, że po poprawie samopoczucia nagle odstawicie leki, bo wtedy pojawią się skutki uboczne, a depresja powróci z nasilonymi objawami.
po prostu się tam trzymajcie LUDZIE
Autor wątku pisze, aby osoby potencjalnie chore lub z depresją najlepiej poszukały pomocy u specjalisty i tak takim osobom pisać a powyżej osoba mająca depresję pisze, aby tego absolutnie nie robić... Błędne koło.
to to
Niestety, ale w Polszy wiedza na temat depresji stoi niemal na poziomie kałuży. Ludzie boją się o tym mówić "bo co jeśli Grażynka z biurka obok się dowie i wszystkim rozpowie, uznają mnie za wariata". Niestety takie osoby często czują się, że są niemalże wykluczone społecznie więc wolą anonimowo poszukać wsparcia chociażby na forach bo często nie wierzą w magiczne właściwości lekarzy czy leków i po prostu do obu podchodzą niezwykle sceptycznie
Sam obserwowałem kilka podobnych wątków na przestrzeni ostatniego roku i z uznaniem patrzyłem na wsparcie, porady i wyrozumiałość Golowiczów. Naprawdę nie uznałbym tego forum jako ostatnie miejsce gdzie szukać pomocy.
Oczywiście nóż się w kieszeni otwierał gdy czytało się pojedyncze wypociny jakichś boomerów, którzy kompletnie nie mają pojęcia o depresji i sadzili złote rady poziomie "życie jest piękne, idź pobiegać na łonie natury" albo "kup se nową kartę graficzną to będziesz szczęśliwy".
Jedyna sensowna porada to polecenie zwrócenia się do specjalisty. Inne rady nie za bardzo pomogą, mogą co najwyżej zaszkodzić. Takie pisanie o depresji zupełnie obcym ludziom to jest wołanie o pomoc i uświadomienie takiej osobie, że o pomoc trzeba zwrócić się do lekarza to jedyna forma pomocy która da jakiś efekt. Gadki motywacyjne, jakkolwiek rozsądnie by nie brzmiały, niewiele wniosą.
Propsy za watek.
Do osób z depresja, albo chociaż z podejrzeniem - zgłoście się do specjalisty. Naprawdę może pomoc.
Czuję że zaraz kilka osób spróbuje sprowadzić mnie do roli Hannibala Lectera który w dupie ma życie ludzkie - Słuchajcie, to naprawdę nie tak. Sam na zakprapianej wódą imprezie odcinałem ze sznura po pijaku bliskiego kumpla-zawsze-wesołka, który w trakcie imprezy oddalił się od ogniska, zostawiając na jachcie list pożegnalny. Wiem czym jest depresja, zdaję sobie sprawę jak wielkie żniwo zbiera w tym popieprzonym cybernetycznym wręcz, nastawionym na wydumane przez milionerów ideały świecie. Ale nie znaczy to, że powinniście szukać pomocy na forum dla nastolatków (pisze to 32-latek, który z powodu prawie dwudziestoletniego przywiązania do GOLa odwiedza to miejsce) - Jakkolwiek poważne i decydujące o bycie według Was są Wasze problemy, nie rozwiążą się przez to, że kilka obcych literek w internecie napisze Wam "Spoko koleżko, dasz radę, trzymam kciuki", bo ŻADNA opinia obcych Wam ludzi nie zastąpi wizyty u specjalisty, a jeśli trzeba, terapii lekami. Musicie niestety zdać sobie sprawę, że jesteście napędzanym biochemią mięsem, które w pewnym momencie swojego trwania się zepsuło, a że akurat uderzyło to w szarą masę za czołem, to trudno, trzeba to naprawić konsultacją ze specjalistą, który Was w jakiś sposób spróbuje naprawić. Prawda niestety jest taka że nie jesteśmy płatkami śniegu, cudownymi i wyjątkowymi, tylko napędzanymi biologią organizmami jakie też się psują, czasem fizycznie, a czasem psychicznie. Oba stany się naprawia - Jedne szwami i przetoczeniem krwi, a jedne konsultacją ze specjalistą oraz odpowiednimi farmaceutykami. Żaden szary ludek z neta Cię nie naprawi.
Sorry za pierdolety, ale jestem lekarzem weterynarii, który dopiero co skończył amputację przedniej łapy owczarka niemieckiego, któremu kosiarka łąkowa zamieniła ją w drzazgi. W takich momentach naprawdę widzi się jak miękkie, kruche i czerwone jest życie wokół. Nie próbujcie proszę więc nie traktować go poważnie - Zamiast wyżalać się na forum dla nastolatków, idźcie do specjalisty. Dla samego siebie.
Depresja jest chorobą ---> bo jest, i od tego jest lekarz ...
Zauważyłem, iż wielu z was daje takim osobom rady w stylu weź się za siebie, inni mają gorzej, wstydem jest takie użalanie się nad sobą.
Proszę nie róbcie tego.
takie wątki powinny być zamykane ..
ekhm, ktoś wzywał?
ech, po prostu już się nawet nie wypowiadam, jestem w przedostatnim stadium...
Jak zawsze miałeś w życiu pod górkę, łyknij se tabsy, od razu zostaniesz hybrydą Krzysztofa Ibisza i Kuby Wojewódzkiego.
źle śpisz, widzę to z twych źrenic
kodeina zamiast protein
edit: pomyliłem wątki, ale też pasuje
Jeżeli się słyszy "weź się w garść" albo "skocz z mostu, ale najpierw spróbuj z dywanu" to odechciewa się wszystkiego, traci resztki nadziei.
No dobrze, ale co mówić ludziom z depresją? Bo ja słyszę, że ktoś z otoczenia ma depresję tak średnio 2-3 razy w roku i ja nie wiem jak się zachować. A oni ewidentnie mówią mi to oczekując jakiegoś rezultatu z mojej strony.
Ziomek przyszedł i powiedział, że ma depresję, to mu kazałem zainstalować Todoist. Nie jestem pewien czy takiej pomocy oczekiwał.
"proszę nie róbcie tego"- okej. To niech jeden z drugim idzie ze swoją chorobą do lekarza a nie na forum o grach, pełne domorosłych ekspertów od wszystkiego.
