Gra System Shock | PC

I to sie nazywa Remake gry sprzed prawie 30 lat, a nie gra która ma 5 lat robią jej remake.

Nareszcie wyszło. Jestem po 50 godzinach rozgrywki i dwóch przejściach. I uważam że ten remake jest genialny. Ojciec immersive sim'ów powrócił w wielkim stylu dzięki Nightdive Studios. Grafika stylizowana na retro ma fajny styl. Muzyka zwłaszcza na poziomie menadżerskim jest zacna i nutka pod koniec i w napisach rządzi. Shodan jest nadal przerażająca i wspaniała. Haker to nadal haker, puste naczynie któremu to gracz nada charakteru. Feeling broni jest przyzwoity. Rozwineli postać Edwarda Diego który w oryginale był zwyczajnym tchórzem i korposzczurem tak tutaj jest szalonym koporacyjnym dyrektorem i wysłannikiem Shodan. Różnorodni przeciwnicy którzy zostali jakby wyciągnięci prosto z gry. Mam jednak parę uwag. Jest kilka błędów. Przy wracaniu do starych już odwiedzonych miejscówek modele przeciwników przy skierowaniu na nich kamery podskakują. Nie raz dostałem prawie zawału bo pomyślałem że przeciwnicy się zrespili. Jest też poważny błąd przy drugim podejściu do gry który blokuje dalszy postęp (Nightdive pewno za niedługo to załata). Przeciwnik mutant płaszczka została wycięta z gry (był to przeciwnik na poziomie technicznym zastąpiony teraz czymś na wzór wirusa). Więcej uwag nie mam. Jak napisałem gra jest genialna. 10/10.

Dawno nie widziałem takich labiryntów.

Gra jest niesamowita! Choć jednocześnie prosta w swej koncepcji. W oryginał nie dane było mi zagrać, ale System Shock Remake wydaje się na pierwszy rzut oka skrojony pod współczesnego gracza. Należy jednak pamiętać, iż to jednak remake produkcji z zupełnie innej epoki, co może odrzucić wielu niedzielnych zawodników, a potwierdzają to starsi ode mnie weterani i sami twórcy. Klimat dawnych lat wylewa się z ekranu (nie tylko graficznie, ale i zozrgywkowo), ale to w żaden sposób nie ujmuje "Systemowi", a wręcz dodaje mu splendoru w dobie dzisiejszych realiów. Brawo!
Teraz miejmy nadzieję, że studio Nightdive ma już gotowe plany na remake legendy z gatunku pogranicza scifi, akcji i rpg, czyli gry, która zmieniła rynek - System Shock 2, bo jedynka to tylko wstępniak.

Gra jest KAPITALNA. Długa, kliamtyczna, bez otwartego świata.
Struktura świata/leveli jak w Doom 3 + zarządzanie ekwipunkiem który do samego końca jest rozbudowywany.
Można również powiedzieć, że rozgrywka podobna do Bioshocka pierwszego.
Generalnie sporo punktów wspólnych, ale żadna z powyższych nie wciągneła mnie tak bardzo jak System Shock.

Wady? Jest 1,5 wady.
Jeden bo fatalnie zestarzały się poziomy przechodzenia w cyberprzestrzeni. No po prostu nie. Musiałem je zmodować żeby się nie męczyć.
Pół wady? To sterowanie na padzie. Gra jest przystosowana do PC na myszcze i klawiaturze. Na padzie sterowanie jest uboższe i bardziej upierdliwe (ukończyłem grę na padzie).

Dawno żadna gra mnie tak nie wciągnęła. Stare gry mają "to coś" i nie idą na łatwiznę.
Polecam gorąco.

System Shock Remake vs Original
https://www.youtube.com/watch?v=3o3ihkK5MXc&ab_channel=Nick930

System Shock zawsze był bardziej wyrafinowany narracyjnie niż Doom. Zabicie większości postaci przed przybyciem gracza i pozostawienie nas do zbadania zasadniczo opuszczonej stacji kosmicznej było decyzją projektową podjętą w celu uniknięcia interakcji z postaciami niezależnymi za pośrednictwem rodzaju podstawowych rozgałęzionych drzew dialogowych stosowanych w grach RPG tamtych czasów. Zamiast tego mamy notatki i nagrania głosowe pozostawione przez personel stacji na pendrive'ach i terminalach komputerowych. Tak narodził się dziennik audio w grach fabularnych jako koncepcja. Walka nigdy nie polegała na zdolności do ostrzeliwania wroga z kręgu, wchodzenia i wychodzenia z jego wzorców ataków jak w większości gier FPS, ale raczej na wyborze odpowiedniego narzędzia do zadania. Dotyczy to również remake'u. Celowanie we wroga nie jest wyzwaniem. Ich zachowanie jest ograniczone i przewidywalne. Zamiast tego skupiamy się na wyborze broni, która będzie skuteczna przeciwko obecnemu wrogowi, jednocześnie rozważając, który z kilku rzadkich rodzajów amunicji najbardziej chcemy wydać, aby go pokonać. Przestrzeń magazynowa jest ograniczona, a zasobami trzeba stale zarządzać. Wybory, których dokonujemy dotyczące tego jaki sprzęt zabieramy ze sobą i co przechowujemy w windzie towarowej na każdym poziomie mają konsekwencje, które kształtują nasze wrażenia. Wydaje się, że to pierwszy szkic rodzaju improwizowanych starć bojowych, które później można zobaczyć w serii Deus Ex lub Bioshock. Być może szorstkie, ale prześwituje ten sam rodzaj blasku. Co najlepsze antagonista gry czyli sztuczna inteligencja znana jako SHODAN jest w pełni udźwiękowiona. Pojawiając się na pobliskich ekranach komputerów kpi i drwi z bohatera na każdym kroku bądź wygłasza gniewne tyrady, gdy eliminujemy jeden z aspektów jej wielkiego planu. Jej urywane, jąkające się wypowiedzi przywołują zarówno bezduszność beznamiętnego programu komputerowego i narastającą histerię coraz bardziej szalonego despoty. Poprzez desperackie wiadomości głosowe i logi od skazanych na zagładę pracowników stacji musimy poskładać w całość to co się stało, ale także to co musimy zrobić, aby to cofnąć. Gra nie ma znaczników misji wskazujących na następną odpowiednią sekcję złożonej, oszałamiającej, wielopiętrowej stacji. Zamiast tego przeglądamy e-maile w poszukiwaniu odniesień do obszarów, które widzieliśmy i ślęczymy nad mapą, aby znaleźć niezbadany zakątek, który może zawierać rozwiązanie. Bardzo satysfakcjonujące jest myszkowanie każdego piętra stacji, stopniowe odkrywanie jej tajemnic, zapisywanie w pamięci obszarów do których można wrócić później i stopniowe składanie tego wszystkiego w ciągłe środowisko. Obszary, które poprawiło studio Nightdive są mile widzianymi dodatkami. Graficznie jest to prawie tak doskonała aktualizacja na jaką można było mieć nadzieję. Zachowano estetykę oryginału, a nowoczesne efekty świetlne oraz bardziej szczegółowe i kolorowe tekstury nadają pokojom i korytarzom stacji większą spójność. Krótkie sekcje w cyberprzestrzeni również zostały przebudowane nie tylko wizualnie, ale także po to, by nadać im bardziej charakter strzelanki. Wycieczki w cyberprzestrzeń są naprawdę inne i oferują mile widzianą odmianę zanim wracamy do zwiedzania reszty statku. Granie w System Shock dzisiaj to w pewnym sensie granie w ostatnie 30 lat gier wideo. Rozwijając swoją napiętą cyberpunkową opowieść o przetrwaniu na pokładzie stacji kosmicznej w niewoli szalejącej, pogardliwej sztucznej inteligencji Looking Glass w 1994 roku położyło podwaliny pod wiele najbardziej szanowanych gier ostatnich trzech dekad od Deus Ex po Bioshock, Dishonored, Dead Space i Portal. Remake System Shock wydaje się być zarówno osobliwym produktem z wcześniejszej ery jak i nowocześniejszy dobrze dostosowany do obecnego gracza. Postawy wobec jego cech definiujących zatoczyły koło. W swojej gotowości do objęcia immersji opartej na systemach i niechęci do surowego kierowania graczem. To co kiedyś było chwalone jako złożone i szczegółowe, a następnie wyśmiewane jako zbyt zawiłe teraz ponownie spotyka się z uznaniem. Pierwowzór wyprzedzał swoje czasy. Remake oddaje oryginałowi z 1994 roku najwyższy szacunek zachowując podstawowe systemy, dziwactwa i wszystko inne, a jednocześnie całkowicie zmieniając aspekty peryferyjne na unowocześnione przekształcając klasyczną grę w coś lepszego.
https://www.youtube.com/watch?v=M7x_UC8qG6w&ab_channel=TheGameArchivist

Demko ograne. Czekam na jakąś fajną promocję na GOG, żeby zakupić pełniaczka :D Jak oceniam demo? Fantastyczne. Ale powiem jedno- gdybym nie grał i nie ukończył przed dwoma laty pierwszego, oryginalnego System Shocka, to bym się zraził do remake. Oryginał z 1994 r. ograny przeze mnie w 2021 r. wywarł na mnie ogromny podziw dla świetności produkcji, dla jej nieszablonowości, dla jej złożoności. Klimat, atmosfera grozy, fabuła, wielozadaniowość w tej grze i oczywiście Shodan, a także przez wielu krytykowana muzyka wciągnęły mnie na parę dobrych wieczorów. Pomimo, że w 1994 r. w tej produkcji nikt nie prowadził gracza za rączkę, co zrobić dalej, gdzie dalej iść itd. Tutaj trzeba było myśleć logicznie, wczytywać się w elementy fabularne i konsekwentnie przeczesywać ogromne poziomy Cytadeli. Z demkiem remake jest podobnie, tyle że graficznie wszystko śmiga i hula :D Najnowszy SS także nie poprowadzi gracza za rączkę, nie wskaże co dalej, co nie jest normą w dzisiejszych produkcjach. I to chyba się wielu graczom nie podoba :D Ale poza tym, moim zdaniem, jest wszystko ulepszone. I bardziej mroczne. immersive sim/ survival horror? System Shock Remake znajduje się na pograniczu tych określeń. Polecam! Ja czekam żeby zakupić pełną wersję :)

Właśnie jestem po debiucie z System Shock 1 z 1994 i cholera jasna, ta gra mnie wgniotła w krzesło!!! Wymiata!!! Czekam na remaster!

Ja dzisiaj pobrałem z GOG wersję alfa i bardzo mi się podobało. Gra wymaga jeszcze wielu zmian i dopracowań, ale ogólnie jestem dobrej myśli. Podoba mi się ten zabieg że niby nowoczesna grafika, a zarazem pikseloza jak w oryginale. No chyba że tak ostatecznie nie będzie, bo to w końcu alfa. No i optymalizacja jak na początek bardzo dobra, bo odpalam to na maksymalnych detalach na laptopie do grania (wiem wiem, one nie istnieją).

I niestety ale premiera została już dawno przeniesiona z marca na 30 maja. Mam tym razem przynajmniej nadzieje że wyrobią się z tym terminem.

Jak bym miał tą grę opisać w jednym zdaniu, to brzmiało by ono tak. "System Shock to stara, nowa gra z masą archaizmów"

Nigdy nie grałem w klasyczną wersje z 1994 roku. Widziałem kilka filmików na YT i tyle. Nie miałem potrzeby w to grać. Nie boję się retro gier, ale klasyczny System Shock jakoś mnie nie zachęcił. Ale doczekaliśmy się odnowienia w postaci remaku i jak zobaczyłem na YT gameplay to przyznam że chciałem spróbować w to zagrać heh.

Nie chcę opisywać tutaj fabuły, w skrócie musimy pokonać złe IA na stacji i tyle. Historia nie jest jakaś oryginalna, ani zaskakująca. Całym "mięsem" System Shock jest eksploracja stacji która jest ogromna. Sama stacja ma kilka pięter, a na każdym piętrze jest wielka labiryntowa lokacja. Można się w tym pogubić na początku ale po jakimś czasie zaczynamy odnajdywać na tej stacji. Samo zwiedzanie stacji jest przyjemne twórcy postarali się aby piętra nie były monotematyczne i za to duży plus. Po stacji panoszą się wrogowe od cyborgów po roboty a skoczywszy na mutantach. Sama różnorodność przeciwników jest okej. Niektórzy są silniejsi a niektórzy słabsi, jest to dobrze zbalansowane. W grze są zagadki, polegające na przełączaniu kabelków. Ale są też zagadki "fabularne" i tutaj zaczyna się pierwszy problem i nie jedyny.

Gra za bardzo nie mówi nam co mamy zrobić i tak jest to gra która nie prowadzi nas za rączkę. Nie ma punktu na mapie gdzie mamy się udać. Musimy sami czytać notatki, słuchać audiologów aby dowiedzieć się to trzeba zrobić. Twórcy mogli by chociaż dać jakieś małe menu, coś w stylu notatnika, aby postać nasza zapisywała sobie co musi zrobić. A tak musimy szukać po tych audiologach co musimy zrobić. Wiem że podbija to imersje ale po jakimś czasie zaczynamy błąkać się bez celu. Nie mam nic do gier które nie prowadzą nas za "rączkę" ale przydało by się tutaj jakieś tego typu menu z rozpisanymi zadaniami. Fallout 1 i 2 miał takie coś heh.

Kolejny zarzut mam do naszego EQ a dokładnie zarządzania nim oraz skrzynki na przedmioty. Może dam przykład z innej gry. W grach z serii Resident Evil też mamy ograniczone miejsce na przedmioty, ale tam mamy skrzynkę do której możemy wkładać wszystko co znajdziemy. W System Shock też jest taka skrzynka ale problem z nią jest taki że wchodzi do niej bardzo mało przedmiotów. W Resident Evil jest ona duża, tutaj jest ona bardzo mała. A po drodze będziemy znajdywać dużo przedmiotów i już na początku gry będziemy załadowani na full. Samo sortowanie przedmiotów w naszym EQ też jest zepsute. Najlepiej ustawiać rzeczy ręcznie, więcej przedmiotów weźmiemy. Automatyczne sortowanie sprawia że przedmioty zawsze układają się od lewej do prawej. Przez co zbieranie przedmiotów które mają wysokość na 2 kratki staje się utrudnione.

Kolejną głupotą jest sterowanie, grałem na XSX. Nie wiem kto wpadł na taki kretyński pomysł żeby zrobić sprint na trzymanie przycisku a nie kliknięcie. Należy trzymać cały czas L3 a nie kliknąć raz aby biec sprintem. Dobrze że chociaż można wyłączyć przycisk który odpowiada tylko za używanie baterii. To też frustruje kiedy chcemy coś zebrać a uruchamiamy baterie.

Ostatni zarzut mam do cyberprzestrzeni. Jesteśmy tam jakąś kulką która strzela do kryształków. Średnie to i nie ciekawe. Są to najnudniejsze etapy w grze. Trochę ich jest, tak z 1-2 na piętro. Nie są one trudne ale irytują już za 2-3 razem.

Trochę pomarudziłem ale gra ma jeszcze kilka fajnych elementów. Jest dużo broni, a każda z nich ma alternatywę strzały. Ulepszanie naszego bohatera też jest kej. Nie zbieramy żadnych XP tylko znajdujemy sobie ulepszenia. Klimat stacji cytadela jest fajny, czuć takie zaszczucie z każdej strony. Sama Shodan też dobrze wypada jako szalona SI. Faje jest to że przeciwnicy to nie gąbki na pociski i szybko się ich rozwala, ale tyczy się to również nas. W grze są fajne interakcje z otoczeniem np.: musimy ręcznie wrzucić monetę do automatu i kliknąć przycisk na klawiaturze aby coś sobie kupić. Grafika w grze jest fajna, to taki Pixel art w 3D. Naprawdę fajnie to wygląda. Muzyka też jest fajna szczególnie ta z windy xD. Jest tu również chyba "ikoniczny" poziom trudności wybieramy sobie od 1 do 3 jak ma wyglądać nasza rozgrywka. Ja miałem wszytko na 2 oprócz zagadek. Jest to kolejna gra która ma fajne ustawienia dostępności. Możemy sobie zmieniać kolor menu itd...

Podsumowując "System Shock to stara, nowa gra z masą archaizmów”. Na pewno nie dla każdego, ale warto dać szanse bo jest to unikatowa gra na dzisiejsze czasy. Ja dobrze się bawiłem i na pewno wrócę jeszcze do cytadeli. Grałem na XSX i gra działa w 60 FPS. Gra nie posiada błędów i to mi się podoba :)

W roku 1994 świat ujrzała gra o tajemniczym tytule System Shock. W momencie premiery nie był to tytuł wybitny- rynek gier był pochłonięty dynamiczną akcją Dooma 1 i 2, w związku z tym czekał na kolejne tego typu rewolucje w świecie elektronicznej rozrywki. System Shock "zgadzał się" z Doomem tylko pod jednym względem- widoku FPP i eksterminacji wrogów. SS oferował o wiele więcej niż Doom, ale odkrycie wartości tamtej produkcji wymagało od gracza wyjątkowo dużo cierpliwości, a przecież sięgnął po Dooma i wsiąknął w niego od pierwszego napotkanego potwora.

Należy stwierdzić, że System Shock wydany w 1994 r. był mega niedoceniony w momencie premiery. Niniejszy remake wydany 29 lat po premierze oryginału stanowi, wg mnie, flagowy przykład tego, jak należy odświeżać klasyki. Umówmy się- pierwszy SS to już ciekawostka historyczna, archaizm, nawet w wersji Enhanced Edition jest mocno podstarzały pod kątem mechaniki i interfejsu, przez co tylko naprawdę cierpliwi gracze wezmą się ten tytuł, reszta zaś ominie temat szerokim łukiem lub zrezygnuje już po pierwszych minutach gry. I tutaj wyłania się niniejszy System Shock Remake, który chce zachęcić weteranów oryginału do powrotu na stację Cytadela, a nowych graczy przyciągnąć do ekranu, aby poznać legendarnego protaginistę w historii elektronicznej rozgrywki- sztuczną inteligencję SHODAN.

Czym jej w ogóle System Shock? W dużym skrócie- grą akcji z widokiem FPP z elementami RPG, w klimacie horroru/immersive sim. Fabuła jest osadzona w przyszłości roku 2072, kiedy to nasz bohater, jako haker, próbuje wykraść tajne dane międzygalaktycznej korporacji, jednakże zostaje przyłapany na gorącym uczynku. Otrzymuje mimo to szansę na rehabilitację, jeśli tylko usunie bariery etyczne SI SHODAN na stacji badawczej na Jowiszu. Gdy tak się staje, haker otrzymuje w zamian wszczepy, na których mu zależało, ale musi przejść okres 6- miesięcznej hibernacji, aby się zaimplementowały. Po przebudzeniu okazuje się, że stacja badawcza została przejęta przez SHODAN, a jej personel to krwiożercze bestie i zabójcze roboty, które chcą zabić naszego bohatera. Walka o przetrwanie właśnie się zaczyna...

System Shock Remake to produkcja przeniesiona fabułą i lokacjami niemalże w stosunku 1:1 w porównaniu do oryginału. Taki zabieg wyszedł grze na dobre, gdyż fabuła to jeden z najmocniejszych punktów tytułu, a poziomy zawarte w oryginale były bardzo rozbudowane, więc i tutaj jest co eksplorować. To także niejako hołd oddany produkcji z 1994 roku. Hołd ten został oddany także w dwóch innych elementach- grafika (zalatuje pikselozą lat 90., jednakże robi to w tak dobrym smaku, że jest jak najbardziej na plus) i poziom trudności rozgrywki (od 1 do 3, elementy: walka, cyberprzestrzeń, zagadki i wskazówki). Remake to eksploracja kolejnych poziomów stacji badawczej Cytadela w celu unieszkodliwienia SHODAN i całej armii, którą sobie tutaj "wyhodował". Kolorowa, wynikająca z ograniczeń technologicznych roku 1994 stylizacja poziomów została zastąpiona ciemną, szarą i mroczną kolorystyką, która w połączeniu z cichą muzyką przygrywającą w tle tworzy niezwykły, unikalny klimat horroru, niepewności gracza, ciagłego napięcia i niepokoju. Dodajmy do tego czające się tu i tam zombiaki, śmiertelne maszyny i roboty ochronne oraz biologiczne hybrydy, a także konieczność oszczędzania amunicji, gdyż jest jej w grze po prostu mało- efekt wszechobecnego zagrożenia gwarantowany. System Shock Remake, podobnie jak oryginał, wciągnął mnie swoim gęstym, przytłaczającym klimatem w stopniu, że po prostu musiałem ukończyć grę.

Żeby nie było tak kolorowo, teraz nieco dziedźciu. Przeniesienie 1:1 formuły rozgrywki z oryginału do remake okazało się dobrym posunięciem, ale pozostały "stare" błędy, które odrzucą graczy. Największym z nich jest brak wskazówek, co zrobić dalej i gdzie się udać. Niczym w 1994 roku, także i teraz wszystkiego musimy się dowiedzieć z audiologów i notatek znalezionych na stacji, i to też czytając między wierszami. Efekt jest taki, że kilka godzin możemy kręcić się bez celu, co niezwykle irytuje. I nawet jak ukończyłem parę lat temu oryginalną grę, tutaj też miałem problem z posunięciem akcji do przodu i musiałem sięgnąć po poradnik... Druga sprawa- wprowadzono tutaj ekwipunek, który niestety jest mały i nieźle trzeba kombinować, aby zabrać naprawdę potrzebne pukawki i przedmioty, a nie daj Boże żeby zgubić kluczowe dla fabuły rzeczy (gra nie podpowiada tego niestety...). Słowem- przechodzenie gry, posuwanie jej do przodu jest niemalże tak samo toporne, jak 29 lat temu. To zdecydowanie błąd twórców, gdyż najnowsze pokolenie graczy może się odbić od SS Remake...

Piszę niniejszą opinię jako gracz, który ukończył oryginalnego SS (w 2021 r., wersja Enhanced Edition). Gra mega mnie wciągnęła i oceniłem ją jako absolutny hit 10/10 (a kocham odkrywać po latach takie perełki!) Ta informacja jest ważna, gdyż Remake inaczej oceni ktoś taki jak ja, a inaczej ktoś kto pierwszy raz ever zasiądzie do System Shock i tej historii. Ja oceniam Remake 10/10- być może ocena lekko przesadzona, ale summa summarum produkt wciągnął mnie na parę intensywnych wieczorów, a jak byłem w pracy to myślałem, gdzie muszę teraz iść i co wykonać, lub skąd wziąć amunicję, albo jak pokonać tego czy innego stwora- tak więc SS Remake mnie pochłonął i mimo swoich toporności wynikających z wierności oryginałowi nie odpuściłem tytułu, dopóki nie unicestwiłem SHODAN. Nowi gracze, którzy do tej pory w ogóle nie mięli do czynienia z SS, mogą odjąć od mojej oceny 2 oczka, a więc myślę, że "8" powinna wskoczyć.

Podsumowując, System Shock Remake to flagowy przykład tego, jak powinno odświeżać się klasyki. Wierni fani serii powrócą na Cytadelę i będą wniebiwzięci tym, że gra zachowała ducha oryginału w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Nowi gracze także wciągną się w tę historię i akcję, i jeśli tylko nie zrażą się brakiem wskazówek, znaczników, itp. i jakoś przebrną dalej, to też odkryją bardzo dobry produkt.

Będę go grał !

Ogram sobie wygodnie na padzie przed TV przez xCloud. Oczywiście o ile dodadzą do gamepassa.