Franko: The Crazy Revenge PC

Franko: The Crazy Revenge to polska odpowiedź na bijatyki pokroju Double Dragon czy Golden Axe, które niegdyś robiły zawrotną karierę w osiedlowych salonach gier. Naszego bohatera widzimy z boku, a cała filozofia polega na ciągłym chodzeniu w prawo i kasowaniu nadchodzących delikwentów. Mimo, że fabuła sugeruje coś zupełnie odmiennego, gracz może wcielić się nie tylko w postać Franko, ale także Alexa. Wybór jest wbrew pozorom dość istotny, jako że obaj panowie dysponują znanym tylko sobie zestawem ciosów. A wśród nich znajdziemy prawdziwy uliczny arsenał: wysoki, tradycyjne uderzenia pięścią, trzymania, ciosy z kolana, rzuty i tonę innych śmiercionośnych uderzeń.

Gra podzielona jest na kilka etapów. Pomiędzy głównymi poziomami, w których akcja ogranicza się do zabijania wrogów, mamy także etapy bonusowe, polegające na jeździe maluchem i nabijaniu na maskę przechodniów. Nasi bohaterowie dysponują trzema „życiami” i limitowaną energię, której aktualny stan odzwierciedla pasek znajdujący się w prawym, dolnym rogu ekranu. Obok znajduje się również licznik morderstw popełnionych przy naszym udziale. Nic istotnego, ale cieszy.

Franko charakteryzuje się bardzo specyficzną oprawą wizualną. Zarówno postacie bohaterów jak i wrogów to „delikatnie” przerośnięte mięśniaki, ubrane w ciuchy z minionej epoki. Otoczenie przypomina to co widzimy na co dzień w dużym mieście: odrapane kamienice i szare fasady bloków mieszkalnych. Animacja do rewelacyjnych nie należy, zwłaszcza tam gdzie najbardziej pożądana – podczas zadawania ciosów. Gra jest stosunkowo brutalna, chociaż krew wygląda bardziej jak kisiel niż cieknąca z obitych ciał wrogów posoka. Rozgrywce towarzyszy także muzyka oraz cały asortyment sampli (niestety, marnej jakości), pośród których możemy usłyszeć stwierdzenia pokroju „z buta” lub „spoko”...

Ostatnia modyfikacja 10 grudnia 2007