permadeath

Element mechaniki w grach wideo sprawiający, że śmierć kontrolowanej przez gracza postaci oznacza konieczność rozpoczęcia gry od nowa. Mechanizm permadeath jest najczęściej stosowany w produkcjach typu roguelike (w których zazwyczaj jest filarem rozgrywki), choć pojawia się między innymi w niektórych RPG-ach i MMORPG-ach, a także w grach akcji.

Dead Cells z 2017 roku to przykład tytułu łączącego elementy roguelike z metroidvanią. Po śmierci postaci gracze byli zmuszeni do rozpoczęcia zabawy od nowa.

Permadeath występuje w kilku odmianach, rzutując na poziom trudności danego tytułu. W wybranych przypadkach po śmierci prowadzonej postaci gracz może zachować zgromadzone przez nią przedmioty i złoto, podczas gdy w innych przepadają one bezpowrotnie. Znane są nawet pozycje, w których po śmierci bohatera gracz nie może nawet rozpocząć gry od nowa (jak miało to miejsce choćby w nastawionym na multiplayerową rozgrywkę The Castle Doctrine).

Don’t Starve opracowane przez studio Klei Entertainment to jedna z najpopularniejszych produkcji wykorzystujących mechanizm permadeath.

Permanentna śmierć może być również elementem najwyższego poziomu trudności, jak miało to miejsce między innymi w grach Wiedźmin 2: Zabójcy Królów, Diablo III lub Sacred 2: Fallen Angel; śmierć głównego bohatera wiązała się w nich z koniecznością ponownego rozpoczęcia zabawy. W produkcjach typu roguelike dodatkowe utrudnienie stanowi fakt, że odwiedzane w toku przygody poziomy są generowane proceduralnie, co wymusza na graczu stawienie czoła odmiennym wyzwaniom po każdorazowym rozpoczęciu zmagań.

Oryginalną wariację na temat mechanizmu permadeath zaoferowało wydane w 2017 roku Hellblade: Senua’s Sacrifice. Przed przystąpieniem do zmagań gracz był informowany o tym, że każda porażka głównej bohaterki będzie prowadzić do rozwoju zakażenia w jej ciele, które po dotarciu do mózgu zabije ją bezpowrotnie.