Opinia Polski Splinter Cell. Gorky Zero był tanią i zaskakująco dobrą produkcją znad Wisły

Do jasnej cholery przestańcie z tym polski Battlefield, polski splintercell polski brad pit. Na Boga brad pit to amerykański brad pit a zakościelny to polski zakościelny. Ja nie wiem kto wymyślił to "polski....."

Nigdy w to nie grałem, a potrafię tolerować retro gierki jezeli nie są przesadnie toporne. Jestem fanem Splinter Cella, ogólnie skradanek. Warto dziś w tego Gorkiego zagrać? Fabuła daje radę?
No i jeszcze jedno pytanie, czy warto pierwsze ograć częśc pierwszą żeby znać lepiej fabułę kontynuacji? Bo widzę, że jedynka to chyba całkiem inny gatunek, już mniej mi odpowiadający.

Przypomnieliście mi, że muszę w końcu nadrobić Gorky 17.

Pominąłem tę pozycję, bo została zjechana w CD-Action 12/99. Konkretniej, autor recenzji:
- narzekał że drużyna po rozpoczęciu gry ma mało sprzętu. Tak, dobrze czytacie. W każdej chyba grze zaczynamy od zera albo przynajmniej szybko jesteśmy do tego poziomu sprowadzani, zawsze na początku gracz biega na golasa albo z minimalnym zestawem przedmiotów i musi wszystkiego się dorabiać - ale tylko w TEJ pozycji było to jest złe xD
- nie podobało mu się, że zraniona postać walczy tak samo dobrze jak zdrowa. Co ciekawe: w innych grach jakoś to nikomu nie przeszkadza, ale akurat TUTAJ to było niedobre.
- zachciało mu się więcej elementów RPG i więcej statystyk
- zaszokowało go, gdy postać schowała deskę do plecaka, bo w rzeczywistości tak się nie da xD
- narzekał na poziom trudności xD

I tak dalej. Ogólnie - recenzent (Yasiu) czepiał się tej gry w stopniu po prostu absurdalnym. Tak jakby otrzymał odgórny nakaz żeby maksymalnie dowalić. W efekcie - mimo że i tak miałem chrapkę spróbować - w obliczu ograniczonego budżetu postanowiłem sobie grę odpuścić (kto znał zarobki i ceny gier w 1999, ten świetnie rozumie o co chodzi), a potem już nie trafiła się okazja powrotu.

Młody byłem i głupi, a opinie z Wielkiej Znanej GAZETY (pdk) traktowałem jak świętość. Po latach dopiero dostrzegłem, jaka z nich była zakłamana banda hipokrytów, jak wiele ich ocen i opinii drastycznie rozjeżdżało się z rzeczywistą jakością i doświadczeniami z gry. Rozdawali wysokie noty (z "dziesiątkami" włącznie) pozycjom, które zupełnie na to nie zasługiwały, natomiast cała masa wybitnych gier nie została przez nich należycie doceniona, a niektóre wręcz zmieszano z błotem.

To, co uderza przy lekturze starych numerów to fakt, że korupcję ze strony wielkich wydawców traktowali jak coś normalnego i fajnego. Np. CDA 10/99 - mamy recenzję C&C: Tiberian Sun, a dosłownie w ramce w połowie recenzji, na totalnego bezczela - mamy opis jak to dystrybutor zaprosił ich na wyjazd do Czech gdzie dobrze bawili się w Hiltonie, restauracjach, na meczach paintballowych razem z dziennikarzami z całego świata, po czym wzięli udział w oficjalnej premierze gry (po czym impreza trwała dalej). I jeszcze podsumowali to, że było bardzo fajnie, są wdzięczni, dobry pomysł, tak trzeba więcej xD
Co ciekawe: gra dostała 8/10 mimo "braku innowacji" (gra nie wyróżniała się zbytnio wśród ówczesnego zalewu RTSów), a pół roku później w CDA 05/2000 przyznali że sukces Tiberian Sun bazował na "kampanii reklamowej" i wyrobionej marce poprzedników, a sama gra miała bardzo dużo bolączek i niedopracowań - kiepski engine, przestarzałą grafikę, głupie zachowanie jednostek własnych i wroga, kulejące wyszukiwanie ścieżek i wiele innych. To i dodatek (Firestorm) oceniono już na 5/10 - widocznie tym razem nie zrobiono imprezy.

Ale gdy w 2010 niejaki EGM (Andrzej Sawicki - jeden z ich najlepszych redaktorów i jeden z niewielu, którego recenzje nawet po latach pozostają niezwykle wartościowe) zaczął pisać na temat "wpływu wydawców na oceny gier" i o takich właśnie "imprezach wydawniczych" - to go redakcja CDA niemal zlinczowała.

###

Ech, miałem napisać tylko jedno zdanie, a uruchomiło mnie na całego. No cóż, musiałem to z siebie wyrzucić.