The White Door

The White Door jest dość oryginalną grą przygodową typu point-and-click, w której staramy się pomóc pewnemu mężczyźnie w odzyskaniu utraconych wspomnień. Za opracowanie tego tytułu odpowiada niezależne studio Rusty Lake (znane z takich produkcji, jak Rusty Lake Paradise oraz Cube Escape: Paradox). Wydawcą jest firma Second Maze Studios.

Fabuła

Robert Hill budzi się w szpitalu psychiatrycznym w miejscowości Rusty Lake, nie pamiętając niemal nic ze swojego dotychczasowego życia. Gracz spróbuje mu pomóc w odzyskaniu pamięci poprzez odtwarzanie codziennych zachowań (w nadziei, że znajoma rutyna pobudzi umysł i pozwoli mężczyźnie coś sobie przypomnieć). Czy bohaterowi uda się poznać tajemnicę, którą skrywa jego przeszłość?

Mechanika

The White Door to dość klasyczna dwuwymiarowa gra przygodowa typu point-and-click, w której akcję najczęściej obserwujemy z góry - z tzw. perspektywy top-down. Zabawa polega na eksplorowaniu przygotowanych przez twórców lokacji, używaniu przedmiotów, rozwiązywaniu łamigłówek i odnajdywaniu wskazówek, które umożliwiają poznanie głównego wątku fabularnego (warto przy tym odnotować, że opowieść jest interaktywna).

Głównym zadaniem gracza jest odtwarzanie codziennych rytuałów głównego bohatera - mowa tutaj o dość typowych czynnościach, takich jak mycie zębów czy przygotowywanie posiłków. W zależności od tego, co robimy, protagonista może przypominać sobie różne rzeczy ze swojego życia, które przybierają postać swoistych wizji. Następnie musimy zinterpretować to, co widzimy na ekranie, starając się zrozumieć przeszłość postaci.

W grze zastosowano nietypowy interfejs użytkownika. Ekran jest podzielony na dwie części - po jednej stronie widzimy świat gry, zaś po drugiej umieszczono okno, w którym prezentowane są animowane zbliżenia, przestawiające konkretne obiekty, osoby lub sytuacje ważne w danym momencie.

Tryby gry

W The White Door możemy grać wyłącznie samotnie. Podstawą rozgrywki jest kampania fabularna.

Kwestie techniczne

The White Door posiada oryginalną, dwuwymiarową oprawę graficzną, którą cechuje duży minimalizm. Wygląd postaci i obiektów jest bardzo uproszczony, co w połączeniu z podzieleniem ekranu na dwie części sprawia, że pod względem wizualnym produkcja przypomina nieco surrealistyczny, amatorski komiks. Wrażenie to jest potęgowane przez charakterystyczne podejście do wykorzystywania kolorów - przez większość czasu to, co widzimy na ekranie jest czarno-białe, ale w niektórych momentach (w szczególności w scenach, w których obserwujemy wspomnienia bohatera), pojawiają się barwy.

Oryginalna atmosfera The White Door jest kształtowana również przez klimatyczna ścieżkę dźwiękową, za którą odpowiada holenderski kompozytor Victor Butzelaar.

Ostatnia modyfikacja 20 stycznia 2020