The Room Two

Minirecenzja The Room Two – świetna kontynuacja niezwykłej gry

Wydany pierwotnie w 2012 roku The Room zyskał bardzo pochlebne opinie graczy, zdobywając uznanie niezwykłym klimatem, ciekawym modelem sterowania oraz doskonałą grafiką. W jego kontynuacji twórcy ze studia Fireproof Games poszli o krok dalej, wprowadzając kilka ulepszeń i poprawek, które uczyniły z niej wyjątkowo godną kontynuację bestsellerowego pierwowzoru.

Mechanika zabawy pozostała praktycznie niezmieniona, a rozgrywka w dalszym ciągu łączy elementy klasycznych przygodówek point-and-click z produkcjami z gatunku „hidden object” i opiera się przede wszystkim na rozwiązywaniu zagadek. Całości towarzyszy balansująca na pograniczu horroru warstwa fabularna, którą w miarę postępów w grze poznajemy z odnajdywanych stopniowo zapisków tajemniczego Asa. Mimo, że stanowi ona jedynie uzupełnienie części logicznej, to jednak tworzy niezwykle frapującą historię, która sprawia, że podczas rozgrywki zadajemy sobie całą masę pytań. Niestety po przejściu gry trudno oprzeć się wrażeniu, że sporo z nich pozostawione zostało bez odpowiedzi, a całość ukazana została w niezbyt jasny sposób. Być może jednak był to celowy zabieg twórców, a historia fabularna znajdzie swoje godziwe zwieńczenie w kolejnej części gry.

Największą różnicą w porównaniu z pierwszą częścią The Room jest znacznie większe zróżnicowanie oraz kompleksowość przygotowanych zagadek. W pierwowzorze ograniczały się one w zasadzie do jednej scenerii. Tutaj rozsiane są w obrębie większej lokacji i połączone rozmaitymi zależnościami, tak więc rozwiązanie jednej z zagadek może wywołać reakcję mechanizmu, znajdującego się w zupełnie innej części pomieszczenia. Rozwiązanie to zmusza gracza do wytężenia uwagi i wymaga umiejętności łączenia faktów, co przekłada się na nieco większy poziom trudności rozgrywki. Zastosowany w grze system podpowiedzi (które aktywują się samoczynnie po dłuższym okresie bezczynności) sprawia jednak, że w ogólnym rozrachunku stoi on na podobnym poziomie, co w „jedynce”. A dzięki możliwości włączenia/wyłączenia „hintów” dobrze bawić mogą się zarówno weterani gatunku, jak i zupełnie początkujący gracze.

Całość odznacza się równie intrygującym klimatem co poprzedniczka, a zabawa przy zgaszonym świetle potrafi wywołać dreszcz na plecach gracza. Co ważne, z klimatem tym znakomicie komponuje się wysokiej jakości grafika oraz ścieżka dźwiękowa, która w kluczowych momentach ulega wyciszeniu, pozwalając usłyszeć każdy zgrzyt bądź trzask w innej części lokacji. W równie twórczy sposób, co w pierwowzorze wykorzystano też unikalne możliwości ekranu dotykowego. Jeśli mamy obrócić zamek sejfu, bądź otworzyć jakieś pudełko, wykonujemy gesty zbliżone do rzeczywistych, co sprawia wrażenie jeszcze większej interaktywności i zespolenia ze światem gry.

Miłym dodatkiem, którego zabrakło w części pierwszej serii jest możliwość stworzenia trzech niezależnych profili, a także opcja zapisu gry w chmurze, dzięki której zabawę rozpoczętą na jednym urządzeniu możemy kontynuować na innym, po zalogowaniu się na nasze konto Google. W zależności od umiejętności gracza, ukończenie gry powinno zająć nam ok. 3-4 godzin, co zważywszy na cenę może wydawać się czasem stosunkowo niewielkim. Długość gry to jednak w zasadzie jedyny poważniejszy zarzut, jaki można by wysunąć względem The Room Two.