The Backrooms 1998

The Backrooms 1998 jest utrzymaną w estetyce horroru psychologicznego grą przygodową, za której opracowaniem stoi niezależne, jednoosobowe Steelkrill Studio, mające w portfolio m.in. pokrewny stylistycznie i gatunkowo projekt Trenches.

Produkcja została zainspirowana nie tylko przez tytułową creepypastę (rozpowszechnianą w Internecie opowieść z dreszczykiem), lecz również przez escape roomy. Całość utrzymano natomiast w stylistyce found footage; za sprawą tak zwanych szumów i ziarna oprawa audiowizualna tej pozycji przypomina amatorskie nagranie kamerą VHS.

Fabuła

W The Backrooms 1998 wcielamy się w nastolatka, który przypadkowo trafia na tytułowe Zaplecza. Mowa o pozornie nieskończonej przestrzeni złożonej z nienaturalnie pustych pomieszczeń o ścianach wyłożonych pożółkłą tapetą. Szukając wyjścia z tego miejsca, protagonista musi nieustannie mieć się na baczności, gdyż po piętach depczą mu przerażające stworzenia żyjące na Zapleczach.

Gameplay

W The Backrooms 1998 akcję oglądamy z perspektywy pierwszej osoby (FPP). Nadrzędne elementy rozgrywki to eksploracja i rozwiązywanie zagadek. W miarę jak przemierzamy Zaplecza i zaglądamy w każdy ich kąt, stopniowo rośnie nasza szansa na znalezienie drogi ucieczki. Sprawę komplikuje fakt, że stan rozgrywki można tu zapisać ograniczoną liczbę razy; ponadto funkcja ta jest dostępna jedynie w specjalnych, „bezpiecznych” pokojach.

Przydatne przedmioty

W miarę postępów gromadzimy przedmioty, które albo odblokowują dostęp do kolejnych pomieszczeń, albo na rozmaite sposoby ułatwiają przeprawę. Wśród nich znajdziemy między innymi pistolet natryskowy, dzięki któremu możemy zostawiać sobie na ścianach wskazówki bądź oznaczać już odwiedzone pomieszczenia.

Poza tym często przychodzi nam sięgać po strzykawki pozwalające zregenerować nadwątlone zdrowie, a także łom umożliwiający otwieranie zabarykadowanych drzwi. Ciemności panujące na Zapleczach rozświetlamy przy pomocy latarki, która do działania potrzebuje baterii.

Przeciwnicy

O tym, że Zaplecza nie są bezpiecznym miejscem, świadczy nie tylko ich wygląd, lecz także znajdowane po drodze ciała ofiar zamordowanych przez istoty zamieszkujące tę przestrzeń. Rzecz jasna nasza obecność nie uchodzi uwadze tych stworzeń, a jako że nie możemy walczyć, musimy nieustannie ukrywać się przed nimi.

Wymaga to od nas rozważnego stawiania kolejnych kroków, omijania potłuczonego szkła leżącego na podłodze (nadepnięcie na nie generuje hałas) oraz zaglądania za każdy róg. Produkcja pozwala również wykorzystywać napotykane obiekty w charakterze kryjówek; w sytuacji zagrożenia schowanie się w szafie lub pod stołem może uratować nam życie.

Ponadto sami musimy być cicho, starając się nie oddychać zbyt głośno i nie wydawać innych dźwięków, gdyż gra podsłuchuje nas przez mikrofon. Ucieczka natomiast zazwyczaj nie zdaje się tu na zbyt wiele, bo przeciwnicy biegają szybciej od nas, przez co prędzej czy później nas dopadną… chyba że uda nam się skutecznie ich spowolnić, na przykład zamykając za sobą drzwi.

Zdrowie psychiczne

Groza, której świadkami jesteśmy, nie pozostaje bez wpływu na zdrowie psychiczne protagonisty. Słabnąca kondycja jego umysłu znajduje odzwierciedlenie w zmieniającym się otoczeniu. Można ją poprawić, korzystając ze specjalnych lekarstw.

Ostatnia modyfikacja 19 lutego 2025