Prune

Minirecenzja Prune – relaks i transcendencja na ekranie tabletu

Kiedy kilka lat temu rynek gier wideo odnotował niezwykle dynamiczny rozwój sceny indie, definicja dobrej gry i kierunki jej rozwoju zatoczyły swoiste koło, wracając do korzeni tej gałęzi rozrywki. Nagle okazało się, że do stworzenia dobrej gry nie potrzeba wielomilionowego budżetu, ani zapierającej dech w piersiach oprawy audiowizualnej, a liczy się tu przede wszystkim pomysł, który będzie w stanie przyciągnąć tysiące graczy. Gry niezależne mają dziś wciąż zarówno wielkie grono orędowników, jak i przeciwników. Ci jednak, którzy od czasu do czasu dają szansę „indykom”, zapewne nie jeden już raz przekonali się, że potrafią one dać ten specyficzny rodzaj przyjemności, jakiej nie są w stanie zapewnić największe światowe produkcje. Do takiej grupy należy z pewnością Prune, za którego powstanie odpowiada paradoksalnie były twórca gier AAA…

Przy pierwszym kontakcie z produkcją Joela McDonalda niejeden z Was zapewne zada sobie pytanie, czy może być coś emocjonującego w grze o przycinaniu drzewek? Okazuje się, że tak! W Prune nie jest to bowiem wyłącznie przysłowiowa „sztuka dla sztuki”. Co prawda każdy z etapów rozpoczyna się tak samo – od posadzenia niewielkiej sadzonki, jednak dalszy bieg wydarzeń zależy już tylko i wyłącznie od gracza. Cała trudność polega zaś na takim przycinaniu gałęzi, aby omijały one rozmaite przeszkody terenowe zmierzając w kierunku promieni słonecznych, które zapewnią roślinie dalszy wzrost. Nagrodą za te niełatwe wbrew pozorom zmagania są pojawiające się na gałęziach pąki kwiatów, których odpowiednia liczba pozwoli na ukończenie etapu.

Zgodnie z notką autora, zamieszczoną w opisie gry, Prune jest swoistym „listem miłosnym do drzew”, a rozgrywka służyć ma przede wszystkim celom relaksacyjnym i wprowadzać gracza w „elementarną cyfrową magię, która pokazuje, że zwyczajne pociągnięcie palcem łączy nas z długotrwałą tradycją uprawy drzew”. I trzeba przyznać, że rolę swą spełnia znakomicie. Twórca zadbał o odpowiedni poziom transcendentnego przeżywania towarzyszący zabawie, a udało mu się to osiągnąć zarówno przez sam niezwykły klimat gry, jak i unikanie zbyt częstej frustracji gracza (dobrze pomyślane checkpointy oraz możliwość pominięcia etapu, z którym nie możemy dać sobie rady). Całości towarzyszy świetnie współgrająca z koncepcją gry, nastrojowa ścieżka dźwiękowa, która mieści się idealnie w kanonie tzw. muzyki relaksacyjnej. Warto też dodać, że Prune należy do aplikacji kategorii Premium, tak więc podczas rozgrywki nie rozpraszają nas również absolutnie żadne reklamy, ani denerwujące mikropłatności.

Można więc utyskiwać na kolejne, wyrastające jak grzyby po deszczu produkcje niezależne. Można też narzekać na ich prostą mechanikę, czy ascetyczną oprawę audiowizualną. Większości z nich nie można jednak z całą pewnością odmówić oryginalności oraz sporej grywalności. A przecież tych właśnie elementów najczęściej brakuje nam we współczesnych grach wideo!