Operation Body Count PC

Gra przenosi nas do roku 2012 i pozwala wcielić się w rolę żołnierza elitarnej jednostki, który wraz z kilkoma kompanami został wysłany z misją unieszkodliwienia terrorystów okupujących siedzibę Organizacji Narodów Zjednoczonych. Dotarcie na miejsce akcji do łatwych nie należy – budynek jest znakomicie chroniony, dlatego najpierw musimy przedrzeć się przez rozległe kanały i skorzystać z zapomnianego przejścia technicznego. Kiedy wreszcie znajdziemy się w wieżowcu, czeka nas żmudne oczyszczanie pięter z sił wroga. Żmudne, bo operacja do krótkich nie należy – produkt zawiera aż czterdzieści rozbudowanych etapów.

Podobnie jak Corridor 7, Operation Body Count napędza technologia opracowana przez Johna Carmacka na potrzeby gry Wolfenstein 3D. Mimo wprowadzenia wielu interesujących usprawnień, podstarzały silnik nie był w stanie rywalizować ze znacznie nowocześniejszym technicznie Doomem i w tym należy upatrywać brak większego zainteresowania tą produkcją. Z ciekawostek warto wymienić, że kule zaznaczały tutaj swą obecność na ścianach, można było podpalać meble i obserwować jak ogień rozprzestrzenia się na kolejne elementy wystroju wnętrz, istniała także opcja kruszenia murów po detonacji wypluwanych z wyrzutni granatów. Operation Body Count to prawdopodobnie pierwszy FPS w historii elektronicznej rozrywki, który oferował całkowitą destrukcję otoczenia. Warto również nadmienić, że gra pozwalała wydawać rozkazy pozostałym członkom oddziału, a także obejmować nad nimi pełną kontrolę, o ile kompani nie zostali zabici przez wrogów.

Wszystkie te nowatorskie rozwiązania nie wystarczyły niestety, by gra odniosła sukces. Niezbyt płynna animacja, poruszanie się tylko w jednym poziomie, sufity umieszczone na stałej, tej samej wysokości, wreszcie powtarzalność tekstur i fatalny projekt poziomów – rzeczy, które w 1992 roku powodowały opad szczęki, w epoce pseudotrójwymiarowego Dooma nie były już w stanie zachwycić nikogo. Fanów strzelanin nie mógł też przekonać stosunkowo ubogi arsenał, składający się z zaledwie pięciu pukawek oraz kiepsko prezentujący się wrogowie. Autorom wyraźnie zabrakło pomysłów na rozwinięcie tego aspektu rozgrywki, dlatego w rozpoczynających zmagania kanałach rządziły przerośnięte szczury i mutanci, kojarzący się z zombie – biorąc pod uwagę fakt, że gra koncentrowała się na ataku terrorystów, obecność dziwacznych stworów sprawiała dziwne wrażenie.

Ostatnia modyfikacja 28 października 2011