Medal of Honor: Underground

Medal of Honor: Underground to osadzona w realiach II wojny światowej pierwszoosobowa strzelanina na platformę PS1 i GBA, stanowiąca kontynuację wydanej w roku 1999, wyłącznie na pierwszej konsoli PlayStation gry Medal of Honor. Oryginalna wersja gry, opracowana przez twórców pierwowzoru ze studia DreamWorks Interactive, ukazała się jesienią 2000 roku na platformie PlayStation. Dwa lata później gra doczekała się jednak konwersji na handhelda Game Boy Advance, za którego powstanie odpowiada studio Rebellion Developments. W obu przypadkach mamy do czynienia z tą samą grą, jednak ze względu na znaczące ograniczenia przenośnej konsolki Nintendo, wersja na tę platformę wyraźnie odstaje od pierwowzoru pod względem technicznym.

Fabuła

Fabuła gry stanowi swego rodzaju prequel do wydarzeń opisanych w pierwszej odsłonie cyklu, a jej akcja toczy się jeszcze przed otwarciem drugiego frontu. Podczas zabawy wcielamy się zaś w nietypowego dla gatunku bohatera, czyli Manon Batiste – członkinię francuskiego ruchu oporu, zwerbowaną przez amerykańskie Biuro Służb Strategicznych. Fani serii z pewnością zapamiętali tę postać z pierwowzoru, w którym doradzała ona głównemu bohaterowi gry, Jimmy’emu Pattersonowi. W trakcie gry Manon ma do wykonania szereg misji, rozgrywających się w takich krajach, jak Francja, Niemcy, Włochy, Grecja oraz Maroko i polegających np. na sabotowaniu działań wroga, ratowaniu jeńców wojennych lub po prostu wyeliminowaniu przeciwników.

Mechanika

Mechanika i konstrukcja rozgrywki w Medal of Honor: Underground nie odbiega w sposób znaczący od standardów wyznaczonych przez poprzedniczkę. Gracz ma do rozegrania osiem głównych misji, podzielonych na pomniejsze etapy, w których należy wykonać określone zadania. Podczas zabawy nie brak oczywiście okazji do otwartej wymiany ognia z przeciwnikami, jednak podobnie jak w pierwowzorze, część zadań wymaga tu skradania się lub działania pod przykrywką na terenie wroga. Do dyspozycji bohaterki oddano dwanaście zróżnicowanych broni, takich jak pistolety (Walther P38, Colt M1911), pistolety maszynowe (MP40, Sten), karabiny (G43, StG44, Browning M1918), a także strzelby, pancerfausta, granaty, koktajle mołotowa, a nawet kuszę. Każda z broni ma swoje unikalne właściwości i lepiej lub gorzej nadaje się do wykorzystania w określonych warunkach.

W porównaniu z pierwszym Medal of Honor odnotować warto usprawnione AI przeciwników, które dobrze sprawdzało się już w pierwowzorze. Największą wadą gry pozostała jednak jej liniowość. Do celu niemal zawsze prowadzi tylko jedna ścieżka, a czasem zdarza się, że możliwość poruszania się bohaterki ograniczana jest niewidzialnymi ścianami.

Tryby gry

Prócz kampanii fabularnej dla jednego gracza, którą możemy rozegrać na trzech poziomach trudności, wersje na obie platformy oferują także skromne opcje rozgrywki wieloosobowej. Na konsoli Sony jest to znany z pierwowzoru tryb rywalizacji na podzielonym ekranie. W wersji na handhelda Nintendo dzięki Game Boy link cable bawić może się równocześnie do czterech graczy.

Kwestie techniczne

Pod względem technicznym Medal of Honor: Underground na każdej z platform znacząco różni się od siebie. W przypadku konsoli PS1 podziwiać możemy ponownie znaną z pierwowzoru, efektowną szatę graficzną, a całość zrealizowana została z iście filmowym rozmachem. W warstwie muzycznej towarzyszy nam zaś epicka ścieżka dźwiękowa, za którą odpowiada ponownie Michael Giacchino. W przypadku handhelda firmy Nintendo mamy do czynienia z ubogimi w detale mapami, a we znaki dają się m.in. problemy z dostrzeganiem przeciwników oraz wywołane brakiem gałek analogowych trudności z ich namierzaniem. Znacznie słabiej wypada również oprawa dźwiękowa. Należy jednak odnotować, że Medal of Honor: Underground na konsolkę Game Boy Advance to jedna z nielicznych strzelanin na tę platformę, w której akcję obserwujemy z perspektywy pierwszej osoby.

Ostatnia modyfikacja 15 maja 2017