Desert Strike: Return to the Gulf PC

Małe, arabskie państewko zostaje zaanektowane przez armię generała Kilbaby, bezwzględnego terrorysty i szaleńca. Amerykańskie Ministerstwo Obrony decyduje się wysłać w rejon konfliktu eskadrę najlepszych śmigłowców Apache, z zadaniem wyeliminowania wojsk nieprzyjaciela i w rezultacie pozbawienia go środków, niezbędnych do dalszego prowadzenia działań militarnych. Nie muszę chyba dodawać, że to właśnie Ty wcielisz się w rolę pilota, którego nieprawdopodobne zdolności pomogą w unieszkodliwieniu wrednego terrorysty.

Głównym celem gry jest niszczenie rozmaitych obiektów militarnych: stacji radarowych, fabryk, lotnisk, czy też magazynów pełnych broni. Od czasu do czasu przyjdzie Ci także kogoś uratować, ale generalnie więcej tu totalnej destrukcji, niż bohaterskich rajdów po jednego człowieka, przy wtórze ognia nieprzyjaciela. Twój śmigłowiec wyposażony jest w trzy rodzaje broni: karabin maszynowy, rakiety Hellfire i pociski Hydra. Ten pierwszy znakomicie nadaje się do eliminowania wrogiej piechoty, cięższy asortyment warto wykorzystać dopiero przy kontaktach z czołgami, lub działami przeciwlotniczymi. Ilość amunicji jest ograniczona, podobnie zresztą jak paliwo, więc od czasu do czasu będziesz zmuszony dokonywać niezbędnych uzupełnień. Jako, że Desert Strike ma typowo zręcznościowy charakter, sterowanie śmigłowcem jest bardzo proste. Grę obsługuje się kursorami i klawiszami odpowiedzialnymi za strzał z wybranej broni. Pobieranie skrzyń z amunicją i beczek pełnych ropy wykonywane jest automatycznie, żeby to zrobić, należy po prostu zawisnąć nad przedmiotem - drugi pilot wciągnie je już sam na pokład. Desert Strike zawiera cztery duże misje, w trakcie których wykonywać będziemy kilka zadań w dowolnym porządku. Gra jest bardzo trudna i wymaga naprawdę wielkich zdolności manualnych - życia są co prawda trzy, ale wróg atakuje z taką częstotliwością, że często trudno unikać jednocześnie jego ognia i w międzyczasie skupiać się nad dokładnym trafieniem.

Akcja gry przedstawiona jest w rzucie izometrycznym. Początkowo taki widok może sprawić trudności w sterowaniu śmigłowcem, ale szybko można się do niego przyzwyczaić. Oprawa graficzna nie zachwyca, chociaż jest czytelna - w tego typu produkcjach, gdy na ekranie sporo się dzieje, to naprawdę olbrzymia zaleta. Udźwiękowienie jest również takie sobie, wersja Amigowa, która służyła za podstawę konwersji, prezentowała się w tym temacie zdecydowanie lepiej.

Ostatnia modyfikacja 10 grudnia 2007