Gra Condemned Criminal Origins

Naprawdę dobry horror/thriller, należy w to grać tylko samemu w nocy, super klimat, no i gra straszy. Miejscówki świetnie urządzone, grafika słaba, muzyki praktycznie nie ma. Walczy się tutaj głównie bronią białą, co jest jakąś odskocznią od fpsów. Polecam, szczególnie dobra jak na pierwszy horror, bo straszy, ale nie jest bardzo trudna.

Jestem świeżo po ukończeniu gry. Momentami bardzo klimatyczny tytuł. Głównie za sprawą dobrej dark ambientowej ścieżki dźwiękowej i opuszczonym lokacjom. Niestety gdzieś w połowie gry pojawia się nuda. Szukanie toporka lub łomu do otworzenia danego typu drzwi lub szukanie śladów, które początkowo wydaje się czymś nowatorskim. Fabularnie gra jest w tym stylu: jestem prosta, ale staram się być ambitna. Na końcu gry nie do końca jest wszystko wyjaśnione. Nawet te mary, które ma główny bohater i te całe zamieszki w mieście nie są do końca wiarygodne. Po prostu tego nie kupuję. Momentami miałem to uczucie jakbym grał w Outlasta. Początek jest mroczny i klimatyczny. Wszystko się zaczyna jakoś kleić, a na końcu pomieszanie z poplątaniem, konspiracja itp. Moim zdaniem gra z mocno z nie wykorzystanym potencjałem. W dwójkę pewnie nie zagram, bo wyszła tylko na konsole... chyba, że jakiś remaster wypuszczą. No i te wolne poruszanie się głównego bohatera. Miałem wrażenie jakbym czołgiem sterował. Bieganie w tej grze to jakiś dar niebios. Pobiegniesz kawałek... koniec... czekasz... biegniesz... koniec... i tak w kółko.

Dla osób zamierzających sięgnąć po ten tytuł - uprasza się, żeby grali w niego w nocy, bo tylko wtedy jest w stanie przestraszyć, a odpowiedzialny za to jest przede wszystkim klimat. Wcielamy się w niej w agenta FBI tropiącego seryjnego zabójcę odpowiedzialnego za wiele brutalnych morderstw. Wszystkie etapy jakie przyjdzie nam zmierzyć spowite są mrokiem i wszechobecną ciemnością, a należą do nich między innymi: opuszczona szkoła, stacja metra, posterunek policji czy biblioteka. Do walki ze spotykanymi na drodze przeciwnikami będzie nam służyć przede wszystkim broń biała, czyli na przykład: zardzewiała rura, siekiera, młot, deska z wystającymi gwoździami, a nawet paralizator. Broń palna jest tutaj rzadkością, ale z często braku amunicji jest też mało praktyczna. Akcję obserwujemy z perspektywy pierwszej osoby, a do kroczenia pośród ciemności użyteczna będzie też nasza latarka. Postęp fabuły odbywa się poprzez zbieranie kolejnych dowodów, a te odkrywamy za pomocą detektywistycznych urządzeń takich jak: detektor zapachów, laser, światło UV czy aparat. Rozczarowujące dla co niektórych może wydawać się to, że ich użycie dostępne jest tylko w określonych miejscach w grze i za każdym razem jesteśmy o tym informowani, ale przynajmniej nie tracimy minut na szukaniu czegoś czego i tak nie znajdziemy. Grafika zdążyła się zestarzeć i nie robi już takiego wrażenia jak kiedyś, no ale w końcu gra ma już 14 lat. Do większych zarzutów należy ciągła powtarzalność, bo przez 7 godzin potrzebnych do ukończenia tej gry jesteśmy skazani na ciągłe robienie tego samego na nieróżniących się zbytnio etapach. Walki od czasu do czasu przerywane są prostymi zagadkami polegającymi na odnalezieniu określonego przedmiotu służącego nam poradzeniu sobie ze stojącą na naszej drodze przeszkodzie, przykładowo: znajdź siekierę którą zrąbiesz drewniane drzwi, co umożliwi nam przejście przez nie. Najlepszy i najstraszniejszy jest przedostatni rozdział, zaś najbardziej rozczarowujący ostatni. Gra pomimo upływu lat wciąż potrafi przysporzyć o szybsze bicie serca, tylko jak jak napisałem na samym początku - tylko przy odpowiednich warunkach.