Back to Bed

Minirecenzja Back to Bed – surrealizm w cenie…

Back to Bed to kolejna gra udowadniająca, że prostymi środkami popartymi niebanalnym pomysłem, można przyciągnąć prawdziwe rzesze graczy. I o ile podobną produkcją zapewne nie „splamiłby” się żaden z dużych wydawców, to na szczęście mamy jeszcze twórców niezależnych, którzy bardzo często mimo mocno ograniczonych funduszy, dysponują jednak niezwykłą inwencją twórczą. Samo w sobie stanowi to już zaś argument wystarczający, aby ze wzmożoną uwagą śledzić kolejno pojawiające się produkcje z tego segmentu rynku.

Na pierwszy rzut oka gra studia Bedtime Gaming przypomina nieco inny mobilny hit Monument Valley. Odznacza ją bowiem podobny styl graficzny i konstrukcja poziomów, które mają postać zawieszonych w przestrzeni platform. Obie gry czerpią też dość wyraźne inspiracje z twórczości malarzy surrealistycznych, choć w przeciwieństwie do Monument Valley, czerpiącej głównie z malarstwa japońskiego i twórczości Mauritsa Eschera, w Back to Bed znajdziemy raczej elementy charakterystyczne dla stylu Salvadora Dali czy René Magritte’a.

Pod względem tematyki mamy tu jednak do czynienia z zupełnie innymi grami. W wypadku Back to Bed cała historia obraca się bowiem wokół koszmaru lunatyka, podróżującego poprzez surrealistyczną krainę ze snu. Pomysł może niespecjalnie odkrywczy, jednak nie przypominam sobie żadnej produkcji, czyniącej użytek z identycznych założeń. Tym bardziej, że podczas zabawy nie kontrolujemy bezpośrednio samego głównego bohatera, a raczej jego alter-ego, mające postać dziwnego czworonoga z ludzką twarzą. Jako swoisty anioł stróż bohatera, musimy tak kierować jego poczynaniami, aby ten nie zrobił sobie krzywdy i bezpiecznie dotarł do łóżka. Zadanie to sprowadza się z reguły do ustawiania na jego drodze, rozmaitych przeszkód sprawiających, że lunatyk wykona zwrot o 90 stopni i zacznie podążać w innym kierunku. To z pozoru proste zadanie w połączeniu z surrealizmem gry i elementami plansz, na których tradycyjna fizyka wydaje się nie istnieć, daje całkiem sporo frajdy i potrafi wciągnąć na długie godziny.

Całości rozgrywki towarzyszą dźwięki, idealnie wpasowująca się w senną koncepcję rozgrywki. Są one równie senne, monotonne, żeby nie powiedzieć nudne – choć w tym wypadku jest to efekt jak najbardziej zamierzony i trudno poczytywać go za minus. W zasadzie jedyną poważniejszą wadą mobilnej wersji gry jest mocno niedopracowany model sterowania. Wymaga on od gracza przeciągania palcem po ekranie i wyznaczania w ten sposób drogi dla alter-ego bohatera. Jednak nie dość, że jego opanowanie jest dosyć żmudne i czasochłonne, to jeszcze nasz podopieczny potrafi ni stąd ni zowąd zaciąć się na pierwszej lepszej ścianie, co jak łatwo się domyśleć kończy się tragicznie dla nieświadomego zagrożeń lunatyka.

Mimo niedoskonałości sterowania, która w skrajnych przypadkach prowadzić może do sporej frustracji, Back to Bed jako całość stanowi wciąż znakomitą propozycję dla graczy, którzy bardziej od oprawy i graficznych wodotrysków cenią sobie sam pomysł i niezwykłą grywalność. Gra należy do kategorii premium i nie rozprasza nas absolutnie żadnymi reklamami, czy mikropłatnościami, choć ma to oczywiście swoją – niemałą w tym wypadku – cenę.