Najciekawsze materiały do: Maluch Racer 2

Dobra gierka, czego chcecie ;)

ok... ta gierka to okropieństwo...no ale i tak wygląda lepiej niż Trucker tego samego Jeb..ego wydawcy...

Co wy chcecie od tej gry? Taka zła jeszcze nie jest. To była moja gra dzieciństwa. Teraz patrzę na to z innej strony m.in. na IQ komputera

Całkowicie grywalna zręcznościowa gra wyścigowa której bohaterem jest poczciwy Fiat 126p, najdzielniejszy z samochodów kojarzących się z polskimi ulicami epoki PRLu. Wydany wiosną 2004 roku Maluch Racer 2 był stworzoną na szybko kontynuacją pierwszego Maluch Racera, który niecały rok wcześniej okazał się szlagierem wśród polskiej młodzieży, osiągnął olbrzymi sukces i zarobił dla rodzimej firmy wydawniczej Play pokaźną górę gotówki, otwierając nową erę niskobudżetowego polskiego przemysłu growego.

Jeden tryb rozgrywki, jeden model samochodu w (aż!) dziesięciu wariantach różniących się wyglądem i osiągami, kilka zróżnicowanych scenerii których wspólną cechą jest nieodmiennie swojski wygląd (elektrownia, parking, miasto nocą itp.). Do pokonania zawsze trzy konkurencyjne maluchy. Każda lokacja zawiera po kilka wariantów tras, dając w sumie 30 etapów. Wyścigi są dość krótkie, pokonanie od 2 do 4 okrążeń zwykle trwa raptem kilka minut - czasem miałem ochotę na jakąś dłuższą potyczkę. Fizyka i model jazdy są poprawne, choć trzeba przyznać że moc i właściwości jezdne tytułowego modelu Fiata nie stawiają w tej kwestii poprzeczki przesadnie wysoko.

Chociaż samochody o tak małych mocach zwykle w wyścigach nie wybaczają zbyt wielu błędów (niełatwo przy tak niskich szybkościach jest nadgonić zgubione sekundy), to w przypadku Maluch Racera 2 poziom trudności pozostaje przystępny. Kierowcy sterowani przez komputer nie należą do przesadnie utalentowanych, choć zdarzyło mi się powtórzyć kilka tras z powodu jakiegoś prostego błędu czy zgubienia punktu kontrolnego. Wszystkie wyścigi bez trudu ukończymy w ciągu 1-2 godzin. Rozgrywki wieloosobowej brak (a szkoda!).

Wizualnie o dziwo gra nie wygląda źle, obsługuje wyższe rozdzielczości, zapewniając przy tym płynną i bezproblemową technicznie jazdę na współczesnych sprzętach - warto przy tym wspomnieć o całkiem fajnym, realistycznym widoku zza kierownicy malucha! Prawdziwym hitem jest legendarny elektroniczny soundtrack autorstwa DJ Seboo (szkoda tylko że składa się z raptem kilku kawałków, które potem do znudzenia przewijały się przez wiele innych gier Playa).

Chociaż Maluch Racer 2 był dużym sukcesem na rynku kioskowych tekturek, dziś używane egzemplarze nie są już tak powszechne jak parę lat temu (gdy wręcz zalewały serwisy aukcyjne). Cena za płytę w kopertce mieści się obecnie w zakresie 2-9 PLN, prawie zawsze przy tym zawierając jakąś inną grę z przebogatej biblioteki niskobudżetowych tytułów firmy Play (taka wówczas panowała reguła w tekturkach - humble bundle before it was cool!). Sam program jest zupełnie jak samochód z którego czerpie inspiracje - jeździ, jest kultowy i potrafi wzbudzić sympatię, ale już w momencie premiery był powolny, ograniczony i przestarzały, a to problemy które w żaden sposób nie mogły zostać naprawione przez płynący czas :)

@jajo1200 Troszeczkę się zapędziłeś :P
Grafika może nie należy do najlepszych, ale nie jest jakoś porażająco zła jak na standardy "amatorek" w Blitzie.
Audio nie jest skopiowane z poprzedniczki - w jedynce przygrywa jeden utwór a podczas wyścigu mamy grobową ciszę.
Natomiast tutaj mamy ciszę w menu, natomiast podczas wyścigów przygrywa nam losowo jedna z ośmiu kompozycji niejakiego DJ'a Seboo. I nic tak jak "Another Try" podczas zwiedzania Nocnego Miasta mi nie zapadło tak dobrze w ucho.
Gra zupełnie grywalna, fizyka jak najbardziej egzystuje w tym.
Nie ma tu żadnych porażających błędów. Jeśli w coś uderzymy to będziemy musieli wycofać - logiczne. Skoro jest to frustrujące i wręcz niedorzeczne to przypominam, że w prawdziwym życiu kolizja ze słupem przy chociażby 80km/h to dla nas Game Over.
Każdy maluch zachowuje się zupełnie normalnie, nie jeździ się żadnym jak po lodzie - po prostu przy każdym ostrym zakręcie musimy nadużywać ręcznego. Na kierownicy gra się wybornie.
Nie jest wcale aż taki badziewny, więc nie wiem skąd ten wywód. Nie warto kopiować opinii innych, tylko należy kierować się racjonalizmem.
Jak dla mnie nie jest to gra jakoś porażająco dobra, ale tragiczna też nie jest. Dlatego myślę, że należy jej się konsekwentna ocena, na którą w pełni zasługuje.

Chyba jedyna część Malucha Racera w której da się jako tako grać. Druga odsłona tej serii nie jest już jakąś spaloną kaszanką, ale nie ma co ukrywać, że jest to produkcja niskobudżetowa.

Nostalgiczna gra stanowiąca bazę dla siostrzanych produkcji (French Clascics GP,Ultimate Riders,3 części need for Russia itp.) Dziwny układ tras zaliczenie wszystkich checkpointów mimo to najlepsza część z trylogii malucha.