Najciekawsze materiały do: Druga Wojna Światowa: Eskadra Orłów

ta gra to żenada w dzisiejszych czasach, mam z play-a ale nie grałem bo szkoda niszczyć napęd na taki kał

a po co ci ta gra to łatwizna

może być tylko limit czasu denerwuje w drugiej wojnie światowej raczej go nie było

Bez sensu jest to, że gra pojawiła się mnie więcej miesiąc później niż Combat Wings, który również jest przedstawicielem tego samego gatunku. Ponadto obie gry toczą się w tych samych czasach i klimatach! Po co City Interactive robi klony? Oni mają również tendencję do tego aby klony były gorsze od protoplastów, więc pomimo niskiej ceny, odradzam. Jeśli ktoś lubi samoloty równie dobrze może zagrać w Combat Wings, który może mieć nieco inne misje (są powtarzalne, więc grając w tą grę poczulibyście deja vu). Ponadto druga odsłona Combat Wings jest znacznie ulepszona i szczerze ją polubiłem, czego o jedynce nie mogę niestety powiedzieć.

Zamierzacie w to zagrać? Wybierze lepiej Combat Wings, bo to niemal identyczna gra, albo pograjcie w coś lepszego od City Interactive w nieco innych czasach, czyli w Combat Wings: Battle of Britain.

Widzę również, że niektórym gra się sypie (znak rozpoznawczy wielu gier tego producenta). Jeśli chodzi o Combat Wings to takich problemów nie ma, więc wybór jest oczywisty.

Dziś kontynuacja przeglądu rodzimych budżetowych produkcji firmy City Interactive. II Wojna Światowa: Eskadra Orłów to jedna z pierwszych produkcji tego studia, z 2003 roku. Technologicznie program najpewniej bazuje na dwóch wcześniejszych grach firmy - Smash Up Derby oraz Wings of Honour. Były to tytuły wydane jeszcze przez Lemon Interactive, spółkę będącą swojego rodzaju prekursorem w wydawaniu budżetowych gier komputerowych na polskim rynek.

Bez dwóch zdań Eskadra Orłów to tytuł skierowany do miłośników prostej, zręcznościowej rozgrywki rodem z automatów. Próżno szukać tutaj realistycznego, skomplikowanego sterowania, rozbudowanej warstwy fabularnej czy mnogości trybów rozgrywki. Przed nami tylko klimat II Wojny Światowej na Oceanie Spokojnym, historia opowiedziana w zwięzłych, żołnierskich słowach i jeden tryb rozgrywki. Do pokonania zaś 20 misji dla jednego gracza przedstawiających starcia armii amerykańskiej z japońską.

Większość scenariuszy sadza nas za sterami dwóch bojowych maszyn lotniczych należących do marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych. Pierwszy to Grumman F6F Hellcat, niewielki zwrotny myśliwiec wyposażony w sześć karabinów maszynowych montowanych na skrzydłach, mający też podstawowe możliwości atakowania celów naziemnych i nawodnych. Drugim z nich jest Douglas SBD Dauntless, bombowiec nurkujący potrafiący też skutecznie bronić się przed wrogimi samolotami za pomocą pary karabinów maszynowych zestrojonych ze śmigłem. Obie konstrukcje wyraźnie różnią się między sobą i wymagają nieco innej taktyki, która zależeć będzie również od celu misji.

Głównymi celami jest zwykle wrogie lotnictwo, lecz wiele misji wymaga od nas również zatopienia nieprzyjaznych okrętów, niszczenia czołgów i artylerii, czy osłony przyjaznych statków przed atakami. Model lotu jest całkowicie zręcznościowy, pozwala na nawet najbardziej szalone ewolucje, chroni nas też przed rozbiciem o taflę wody, także możemy bez skrępowania kręcić najbardziej wymyślne powietrzne ewolucje. Sama walka wymaga jednak podstawowych umiejętności strzeleckich, nie ma żadnego kierowanego uzbrojenia i każdy strzał musimy oddać biorąc poprawkę na odległość i szybkość poruszania się celu.

Oprócz tego, i wbrew podtytułowi jaki nosi gra, na kilku etapach musimy wykazać się także umiejętnościami artyleryjskimi. Czasem musimy zniszczyć japońskie wodne transportery korzystając z działa przybrzeżnego, przyda się wtedy podstawowa wiedza balistyczna i umiejętność korygowania ustawień armaty w oparciu to gdzie wylądowały wcześniejsze pociski. Innym razem jesteśmy operatorem karabinu maszynowego czy działka przeciwlotniczego.

Pomimo uproszczonego sterowania trudno więc zarzucić grze brak różnorodności. Owszem, dostępnych lokacji i rodzajów uzbrojenia nie ma zbyt wiele. Z drugiej jednak strony poziomy w grze są bardzo krótkie i treściwe, większość ukończymy w kilka minut. Nie czułem więc znużenia, jak na pozycję inspirowaną grami z automatów przystało bez przerwy coś się dzieje.

Niestety, pewnym minusem był dla mnie brak możliwości wyboru poziomu trudności, przez co zdecydowaną większość misji zaliczałem za pierwszym podejściem. W efekcie po ok. 1,5 godziny gry miałem za sobą prawie wszystkie misje. Dopiero ostatnia, dwudziesta potyczka tak naprawdę rzuciła mi prawdziwe wyzwanie, która wymagała ode mnie solidnego główkowania i przynajmniej kilku-kilkunastu podejść - i muszę przyznać że ostateczne pokonanie jej dało mi sporo satysfakcji. Brakowało mi też jakiegoś mechanizmu oceniającego nasze dokonania, program nie zlicza nam żadnych punktów, nie ma żadnej listy wyników czy innej motywacji do poprawiania swoich umiejętności.

Szata graficzna i udźwiękowienie prezentują całkiem solidny poziom, biorąc oczywiście pod uwagę fakt iż gra ma już prawie 15 lat. Bez problemu działa na kilkuletniej maszynie z Windowsem XP. Sztuczna inteligencja wrogów nie należy do najmocniejszych, ale nie są to też zupełni nowicjusze.

Podsumowując, II Wojna Światowa: Eskadra Orłów to ciekawa pozycja dla miłośników wojennych klimatów i gier zręcznościowych. Trzeba jednak pamiętać o bardzo skromnej zawartości i słabo zestopniowanym poziomem trudności, który automatowych wyjadaczy może zanudzić przez pierwsze kilkanaście misji, zaś niedzielni gracze prawdopodobnie odbiją się od ostatniego etapu. Na szczęście obecnie grę można nabyć w zestawach z innymi produkcjami budżetowymi, w cenie od 2 do 6 PLN, a to pozwala mi wystawić zupełnie pozytywną notę - 6 punktów na 9.