Najciekawsze materiały do: Kingpin: Life of Crime

Właśnie ją sobie znów wygrzebałem, przy okazji rewizji pełnych gierek z CDA. Bardzo, bardzo dobra gra. Ze starej szkoły. Świetny klimat betonu, no i te teksty :) Maksymalnie dopieszczony dx 7 (chyba). Jeśli ktoś nie wierzy, to proszę sobie odpalić i podziwiać... dynamiczne cienie! Tak, kiedy oświetlasz postać latarką ona rzuca cień, który przesuwa się w razem z kątem z którego pada światło. Nie chce się wierzyć, że ma 9 lat.. Pomijam, że teraz brak porządnego tytuły, w którym naprawdę możesz rozsmarować komuś głowę shotgunem, na niedalekiej ścianie. Jedyne co mierzi, to oszustwo ze sklepem (i tak nie możesz kupić pewnych rzeczy, na niższych etapach, nawet jeśli srasz forsą).

Wspominam z sentymentem, chyba dlatego, że w ogóle rok 1999 był dla mnie w pewnym sensie przełomowy :-)
Standartem dla kompów było wówczas 64MB RAM, ale Kingpin dostawał przy takiej ilości czkawki. Przy 128 fruwał :-)

tez wspaniale wspominam te gre... ahhh... pamietam jak kupilem sobie CD-Action a wraz zgazeta byla dolaczona ta gra... super, polecam nawet na te czasy! niektore gry w tych czasach niedorastaja do pięt tej grze... Pozdr!

Wow, dobrze mistrzu. Przepraszam, że komentując klimatyczny FPS, nie narzekam na słabe dialogi z NPC.
Seria Fallout, choć pewnie się mylę, to cRPG. Sam jestem rozczarowany F3, ponieważ po grze cRPG, szczególnie tej serii, nie tego się spodziewałem. Ale co mają do tego wymagania w stosunku do gry FPS? Wytłumacz mi to o strelnikov'ie, bo nie dysponuję tak wytrenowanym umysłem jak Twój.

Skoro odkopujemy temat to cholernie mi się ta gierka przypomniała :D

Mam sentyment do tej gry. Byłem w gimnazjum gdy w to grałem. Przeszedłem dwa razy i zawsze z wielką przyjemnością. Gra ma wyjątkowy, ponury klimat który podsyca bardzo dobra ścieżka dzwiękowa od Cypress Hill :) Kto nie grał - polecam. Chociaż wiem że teraz młodzież nei docenia starych dobrych produkcji bo liczy się grafika nie grywalność...

Tak sobie ale nie mój gust. (moje opinie)

Kingpin wydany w 1999 roku lubuje się w brutalnej przemocy, niespotykanym przeklinaniu i odkrywczym sabotowaniu wszystkiego co legalne z entuzjazmem i zapałem. Nawet z fajnie wyglądającą grafiką, groteskowym stylem komiksowym, lawinowymi przekleństwami i niezłym projektem poziomów gra może niektórym osobom wydawać się taka sobie choć nigdy nie jest nudna. Gra dostała kategorię M za bardzo wulgarny język, przemoc graficzną oraz krew i brutalność. Produkcja opowiada o nieszczęsnym bandycie, który od samego początku zostaje wrzucony na głęboką wodę piekła miejskiego opanowanego przez przestępców, gangsterów i niemal każdy inny rodzaj degeneratów jaki można sobie wyobrazić. Głównym celem jest zostanie odnoszącym sukcesy władcą przestępczości poprzez wykonywanie określonych zadań z innymi przestępcami i pomaganie lordom gangów w różnych misjach. Autorzy gry inspirowali się filmem "Pulp Fiction".
Gameplay. Czerpiąc inspirację z zagraconego stylu post-retro stworzono oszałamiająco ponury pejzaż miejski. Mamy tu stocznie, fabrykę metali czy tereny stacji kolejowej. Miasto podzielone jest na sześć części, gdzie każda z nich składa się przeważnie z centralnego HUBa, gdzie dookoła niego znajduje się z 4-5 sub-leveli. W centralnych HUBach znajdziemy bary, gdzie można pogadać i sklepy, gdzie można uzupełnić zapasy broni, amunicji i innego gangsterskiego wyposażenia. Twórcy dodali do gry elementy przygodowe polegające na interakcjach z NPC i małych zadaniach co jest bardzo innowacyjną funkcją dla gry FPS. Możemy komunikować się z NPC-ami i w zależności od tego jakiego klawisza użyjemy do zainicjowania interakcji nasze podejście może być pasywne lub agresywne w celu wyciągnięcia informacji. W grze nie zawsze musimy sami mierzyć się z wrogami, ale także możemy wynająć za kasę zbirów do pomocy, którym dodatkowo można wydawać rozkazy. Wynajętym mięśniakom można wydać rozkaz, aby podążali za sami, pozostali na miejscu lub namierzali określony obiekt. Ten prosty interfejs dodaje grze zabawnego aspektu, bo rozmieszczenie zbirów pozwala na organizowanie taktycznych odwrotów i krwawych zasadzek. Niektórzy mogą nawet otwierać bądź wysadzać sejfy i robić inne rzeczy. Strzelanie do wrogów w większości jest satysfakcjonujące, ale finałowe spotkanie z władcą przestępczości Kingpinem jest skromne i mało klimatyczne. Do dyspozycji mamy imponujący arsenał łącznie z granatnikami, bazookami, ciężkimi karabinami maszynowumi i miotaczami ognia. Przejście gry zajmuje w przybliżeniu ok 10 godzin na średnich poziomach trudności.
Grafika i udźwiękowienie. Kingpin powstał na zmodyfikowanym silniku Quake'a II. Szczegóły otoczenia, tekstur i postaci są jednak na nieco wyższym poziomie niż w słynnej grze ID Software. Ściany pełne są plakatów i grafitti, a nawet trafiamy na reklamy filmów "Blade Runner" i "Scarface". W grze widać poranienia skóry chemikaliami, a rany zadane różnymi rodzajami amunicji inaczej się prezentują. Każda z sześciu lokacji gry to pięknie przedstawiony metropolitalny koszmar. Zaśmiecone mieszkania w slumsach, parujące kraty, grzechoczące pociągi pokryte graffiti, monolityczne kominy i brudna cegła skąpana w półmroku. Wszystko to zwiększa gęstą atmosferę. W grze rozbrzmiewa muzyka rap kapeli Cypress Hill. Jednakże mając do dyspozycji zaledwie trzy utwory z których jeden jest ciągle odtwarzany każdy utwór szybko traci swój urok.
Podsumowanie. Lista irytujących słabości i niedostatecznie wykorzystywanych funkcji tej produkcji jest długa, ale nie rujnuje to Kingpina. Jest tu sporo frajdy, a gra oferuje więcej niż brutalna strzelanina w dusznym klimacie. Ogólna prezentacja Kingpina dosłownie rozwala głowę. Całkowite zanurzenie się w ten mroczny i cyniczny świat Kingpina nie zajmuje dużo czasu. Kingpin to dość wadliwa perełka, mały relikt z lat 90', który ma mocny klimat, ale ma kilka problemów z rozgrywką, które utrudniają jej bycie arcydziełem gatunku. Nierealny poziom krwi, brutalności i wulgaryzmów jest czasami nie do uwierzenia. Miłym akcentem jest możliwość zadawania pytań postaciom w grze, a czasem nawet zastraszania ich groźbami brutalnej przemocy. Nadal warto się temu przyjrzeć ze względu na oryginalność gameplayu i styl, bo z pewnnością jest to o wiele ciekawsze niż wiele nijakich bzdur bez duszy, które pojawia się dzisiaj i nasycają rynek gier wideo, a nic nie wnoszą. Z tym, że jest to przeznaczone tylko dla tych, którzy mają silną tolerancję, jeśli chodzi o przemoc i wulgarny język, a nie dla ludzi wrażliwych i o słabym sercu. Gra trochę przeszła bez echa w 1999 roku, ale dlatego, bo to najmocniejszy rok dla branży gier, gdy wyszło mocne kilkadziesiąt rewelacyjnych produkcji, a wiele z nich ma status kultowych i wybitnych dzieł. Stąd Kingpin był w ich dużym cieniu, a później został zapomniany. Z FPSów z 1999 roku największą popularność zdobyły Quake III i Unreal Tournament, ale to gry przeznaczone głównie dla multi. Innowacyjne FPSy pod single player z tego pamiętnego roku to Kingpin i Aliens vs Predator. Niedawno wyszła zremasterowana wersja Kingpin, gdzie narzekano na zbyt długie czasy ładowania na dyskach SSD i glicze, ale część problemów twórcy załatali. Niestety wizualnie dużo nie różni się od oryginalnej wersji na modach graficznych odpalonej w wysokich rozdzielczościach. Przechodziłem obie wersje. Szkoda, że nie pokusili się o pełnoprawny remake, bo ten remaster generalnie przejdzie raczej bez echa. Główny jego plus taki, że ten 25-letni ex z blaszaka dostanie przy okazji remastera również porty konsolowe.
https://www.youtube.com/watch?v=7-le-CtHaMY&ab_channel=ErmacgerdLongplays

O ile dobrze pamiętam to nie był jakiś mega hajpowany tytuł, choć na to w pełni zasługiwał.