Gra Mega lo Mania | PC

eh chyba żaden klon nie zastąpi starej dobrej Mego-LO-Mani, szkoda że do dziś nikt się nie pokusił o wskrzeszenie tego tytułu

Mega lo Mania to rewelacyjna strategia czasu rzeczywistego z 1991 roku wyprodukowana przez lubiane studio Sensible Software do której zawsze wraca się z dziką rozkoszą. Produkcja została wydana na komputerach Amiga, Atari ST i PC oraz konsolach Sega Mega Drive i SNES. Najwięcej czasu spędziłem przy tej grze w pierwszej połowie lat 90' na swojej Amidze, gdzie Mega-lo-Mania mieściła się na dwóch dyskietkach, a później również najczęściej wracałem do wersji z przyjaciółki odpalanej z WinUAE.
Fabuła. Gdzieś w kosmosie jest mityczna, ogromna szklana kula, która daje początek nowym światom. Oczywiście każdy świat potrzebuje boga, który nim rządzi. A my akurat jesteśmy w grze bogiem, który nie ma nic lepszego do roboty niż rządzić nowo powstałą planetą zmuszając jej mieszkańców do podporządkowania się naszym kaprysom. Istnieje jednak pewien problem. Nie jesteśmy w grze jedynym bogiem, który pragnie położyć swoje brudne łapy na planecie. Jest czterech bogów (wliczając nas), którzy rywalizują o dominację nad tym kawałkiem skały.
Rozgrywka. Gra posiada wiele cech wspólnych z RTS-ami więc po postawieniu bazy zajmujemy się badaniami i rozwojem, które zwiększają potencjał ofensywny i defensywny. Z czasem nasza cywilizacja staje się coraz bardziej nowoczesna zyskując dostęp do lepszych technologii. Kampania składa się z dziesięciu poziomów osadzonych w różnych ramach czasowych podczas których toczymy boje o dominację z pozostałymi trzema armiami rywali. Misje rozgrywają się na wielu wyspach o różnej wielkości. Poligonem doświadczalnym jest 28 wysp, które musimy zaludnić swoimi ludźmi eliminując wszelkie siły przeciwnika. I zawsze jest przynajmniej jeden irytujący stwórca ze swoim ludem na wyspie próbujący zepsuć nam udaną imprezę. W przeciwieństwie do niektórych bardziej współczesnych tytułów strategicznych czasu rzeczywistego wyspy w Mega-lo-Mania są podzielone na kwadraty. Kwadrat może być kontrolowany przez nas lub przez jednego z przeciwnych bogów lub przez nikogo. Ponieważ wyspa może mieć maksymalnie 4x4 kwadraty, a więcej zdobytych kwadratów oznacza więcej władzy dla ludu szybko robi się dość tłoczno. Wraz z podbijaniem kolejnych wysp awansujemy do kolejnej epoki czasowej, gdzie mamy dostęp do nowocześniejszych broni. Im dalej w grze to bardziej zaawansowane możliwości obronne i atakujące, które muszą być zaprojektowane w laboratorium i produkowane w fabryce. Oczywiście te budynki również muszą zostać najpierw zbudowane. Gra posiada kapitalny balans. Czuć rosnący poziom trudności z każdą kolejną epoką. Żeby jeszcze bardziej osłodzić sytuację na późniejszych poziomach niektóre obszary są oddzielone od głównej wyspy wodą i od nas zależy czy poddani odkryją coś takiego jak myśliwce. Gdy armia któregoś z bogów staje się zbyt potężna, aby zyskać na czasie możemy po prostu przekonać jedno z bóstw, aby sprzymierzył się z nami i zmusić go do zaatakowania niczego niepodejrzewającej najmocniejszej strony trzeciej. Oczywiście, gdy jesteśmy już sam na sam nie możemy sprzymierzyć się ze swoim wrogiem. Dokładnie tak jak brzmi najsłynniejszy cytat z Highlander: „There can be only one”. W kwestii upływającego czasu rzeczywistego mamy możliwość przyspieszenia jego upływu na przykład podczas wydobywania ogromnych ilości minerałów lub czekania, aż nasi ludzie rozmnożą się jak króliki. Twórcy Mega-lo-Mania poświęcili wiele uwagi projektowaniu poziomów i po kilku pierwszych rundach nie ma łatwych zwycięstw. Jednak gra nigdy nie wydaje się nudna ani frustrująca nawet jeśli nie uda się wyrwać zwycięstwa z trzygodzinnej walki w danej epoce za pierwszym razem. Najważniejszy czynnik najlepszych gier strategicznych „jeszcze tylko jedna próba” jest tu obecne. W sztucznej inteligencji nie ma żadnych rażących luk, a komputer pozostaje wystarczająco trudnym przeciwnikiem, by było ciekawie. Załadować zapis gry można tylko od początku danej epoki.
Podsumowanie. Mega-lo-Mania to jedna z najlepszych i zarazem najprzyjemniejszych gier strategicznych z początku lat 90'. W moim mniemaniu daje nawet więcej frajdy niż Dune II 1992 od Westwood, który został okrzyknięty ojcem RTS mimo, że pojawił się ponad rok później po niezwykle udanej Mega-lo-Mania. Studio Sensible Software zasłynęło najbardziej z takich hitów jak Microprose Soccer 1988, Mega lo Mania 1991, Sensible Soccer 1992, Cannon Fodder 1993, Sensible World Of Soccer 1994. Z perspektywy czasu można powiedzieć, że byli mistrzami w tworzeniu gier z małymi ludzikami, które powalały na kolana grywalnością, dlatego miały ich gry tak wielu zwolenników.
https://www.youtube.com/watch?v=tmUQgEQv9_I