Gra Dead to Rights II Hell to Pay | PS2

MP1989 ----->> fabuła, że niby fajna? You're kidding me!

davkens ----->> odpuść sobie.

W Dead to Rights wcielamy się w Jack'a Slate'a, przykładnego glinę, który nawet w wolnych chwilach zabija bandziorów, a jest w tym naprawdę dobry. Przez całą grę Jack wysyła diabłu setki dusz, no nie wszyscy giną bezpośrednio z jego ręki, nierzadko pomaga zapracowanemu stróżowi prawa jego partner - pies. Husky to bez cienia wątpliwości zwierzę nadzwyczajne, zawsze zrobi to co Pan każe, a to wgryzie się w gardło czarnego charakteru, a to przyniesie nam giwerę, a że często blokuje się w drzwiach to już nie jego wina, lecz panów z Namco.

Fabuła w DR2 jest jedynie pretekstem do dalszego eksterminowania bandziorów, niby wszystko w imię miłości, ale bez przesady. Jeden z dialogów wywołał u mnie uśmiech na twarzy (taki pozytywny ;), Slate na koniec przesłuchania pewnego kowboja, mówi mu: "Thank you Zed", ten na to "I'm not Zed!", a Jack kończąc rozmowę "I know, Zed is dead, Zed is dead...". DR2, to 5 godzin gry - krótko, ale to niestety standard (nie licząc RPG/jRPG).

Game play o wiele się nie zmienił, dalej jest auto loock i wszystkie inne bajery z poprzedniej części. Czworonożny przyjaciel "działa" również na tych samych zasadach. Ba, nawet zabrakło niektórych elementów, które miała pierwsza część. Ogólnie rzecz ujmując Hell to Pay jest nieco słabsze od swojej poprzedniczki, jeśli naprawdę podobała Ci się jedynka, to powinieneś zaopatrzyć się w dwójkę, w przeciwnym wypadku omijaj tą grę szerokimi łukami.

+ Husky.
+ qucik kille.

- odgrzewany kotlet.
- fabuła.
- sieka bez polotu.
- boss'owie.

6-/10