Forum: Wasza gra 2024 roku

Niezłe, mnie się nigdy (poza strategiami oczywiście) nie udało zagrać w tą samą grę więcej jak 1 raz. Owszem mam tytuły w które grałem i z kilka lat ale po ukończeniu ich wątku fabularnego nigdy już do nich nie wracałem. 4x w CP to naprawdę sukces.

Co do CP: faktycznie widzę, że są osoby, którym ta gra się naprawdę podoba. U mnie było inaczej (i nie chodzi tutaj o fakt, że grałem w niego od dnia premiery gdy posiadał nieco bugów z których wiele było śmiesznych, ale niektóre - jak np. pojawiająca się z d. policja - wkurzające) - zwyczajnie nie spodobał mi się świat wiec ciągnąłem grę do końca lini fabularnej (jednak większość lub wszystkie z misji pobocznych ukończyłem) i na tym ją zakończyłem. Nigdy do niej nie wróciłem, zresztą moim zdaniem dlc było zbyt późno wydane gdyż dawno usunąłem wtedy z pamięci to, co zapamiętałem z rozgrywki bazowej.

W ogóle z dlc mam taki problem, że gdy się pojawią zbyt późno (tzn. gdy skończę linię fabularną bazowej gry) to nie jestem nimi zainteresowany. Przynajmniej tak mam od czasów DA inquisition (tez grałem od dnia premiery) kiedy to ukończyłem grę, ale przeczuwałem że z Solasem jest coś nie tak i brakowało mi wyjaśnienia tego tematu. Dopiero dużo później pojawiło się dlc dotyczące go bezpośrednio, ale wtedy już nie miałem save gamow z poprzedniej rozgrywki i nie chciało mi się tego ciągnąć od nowa (zreszta DAI podobała mi się, ale takie podejście producenta mnie zdenerwowało i od tamtej pory mam wywalone na dlc do gier fabularnych które już ukończyłem wcześniej).

Odnośnie TW3: wspaniała pozycja pod każdym względem - historia, grafika, muzyka, gameplay - jedna z ciekawszych przygód w grach. Mało która produkcja fabularna mnie tak zadowoliła (mógłbym lepsze rpg/arpg lub tak samo dobre wymienić na palcach niespełna 2 rąk: betrayal at krondor, fallout 1 i 2, PStorment, wymienione przez Ciebie Arcanum, DOS2, seria ME, Morrowind i pewnie ze względu na możliwości rozgrywki, mody i możliwości życia w świecie fantasy Skyrim, pewnie znalazłbym jeszcze inne gdybym się zastanowił). W Wieśka także grałem od dnia premiery, ale skończyłem go po 2.5 roku rozgrywki (w czasie rzeczywistym ponad tysiąc godzin) wiec wszystkie dlc (dwa duże i fajne oraz chyba z kilkadziesiąt mniejszych nie wpływających na fabule) „łyknąłem” nie jako „dodatki”, tylko kompletną fabułę wraz z wątkiem głównym - i taka właśnie rozgrywka najbardziej mi się podoba (rozumiem teraz dobrze dlaczego Larian nie wydaje dlc do swoich gier).

Tak się zastanowiłem teraz: Ty grasz kilka razy w 1 tytuł, a z tego co napisałeś wynika, że za każdą rozgrywką testujesz inny gameplay / inne możliwości. Praktycznie robię to samo (oczywiście w grach fabularnych, w których ma to zastosowanie) z tą tylko różnicą, że za jednym razem (podejściem) prowadzę 2 lub 3 rozgrywki z różnych save gamów (inni członkowie drużyny, inne decyzje i wybory, inne sojusze i sympatie, etc. - w zależności od możliwości gry) - każdego dnia zwyczajnie uruchamiam grę z innego savea, aby dnia następnego wrócić do poprzedniego i znowu sprawdzić inne możliwości. Oczywiście prowadzę grę z głównego save gamea gdzie działam tak jakbym to zrobił „w realnej sytuacji”, ale w pozostałych przejściach przyjmuję inne warianty. W takiego PST grałem prawie rok, w BG2 ponad rok, w Arcanum ponad 1.5 roku, w Fallout 1 i 2 ze dwa lata, etc. (to nie jest realny czas rozgrywki tylko okres czasu w którym prowadziłem grę w dany tytuł). W DOS2 grałem ponad rok (mam go na steam i licznik pokazuje ponad 1500 godzin realnego czasu, niestety w starszych grach nie mam jak tego już sprawdzić). W BG3 gram od premiery (nawet wcześniej gdyż js kupiłem w EA za chyba 180 zł, ale EA się nie liczy) i do dzisiaj nie skończyłem:( W taką andromede grałem - wg steam - prawie 500h, a tu prowadziłem zaledwie 1 rozgrywkę, nie chce nawet wiedzieć ile czasu spędziłem w trylogii ME - ale - uwzględniając MP w części trzeciej, to pewnie zajęło mi to ze 3-4x tyle co andromeda:( w takiego guild wars grałem kilkanascie tysięcy godzin - No ale to mmorpg (wiem niektórzy uważają inaczej) wiec się nie liczy w tej rozmowie.

Zmierzam do tego, że każdą grę, która mi się spodoba eksploruje do granic możliwości, dlatego po jej / ich zakończeniu nie ma dla mnie sensu wracać raz jeszcze do tego samego tytułu.

Drugi powód to fakt, ze niewiele tytułów dzisiaj spełnia moje oczekiwania i nawet jak je próbuję to się odbijam albo kończę i nie wracam. - w zasadzie rozumiem. Mam bardzo podobne zdanie, gdzieś od 2019/20 roku zauważyłem, że coraz więcej gier współczesnych jest dużo gorszych jak starsze (nie pisze tu o grafice i dźwięku, tylko o radości i emocjach z rozgrywki). Co gorsza uwaga ta nie dotyczy tylko gier fabularnych. Głównie gram w rpg (szeroko rozumiane) symulatory lotu i strategie (acz paradox - widzę w przeciwieństwie do Ciebie - od kilku lat sobie odpuściłem), czasem w strzelanki. Jednak faktycznie po początkowym zainteresowaniu, później już nie chce mi się grać - tak miałem z bardzo ładnym Dragon Dogma 2 (po ponad 30 godzinach przestałem grać) czy SW Outlaws (porzuciłem po 20 godzinach) lub Stalkerem 2 (przegrałem też ponad 30 godzin i tez dałem na wstrzymanie, nie chodzi nawet o błędy - poza jednym irytującym - zwyczajnie znudził mnie wiec wróciłem do War Thunder (to pole bitwy bardzo mi sie podoba, nawet tryb arcade jest fajny, tryb symulatora jednak to podstawa) aby odreagować:(

Co do assassin's creed: mnie Origins oraz Odyssey bardzo się podobały. Gameplay powtarzalny do bólu ale przyjemny i dający satysfakcję przez długi czas. Niemniej nie to jest w nich najważniejsze - to co mnie „powala” to odwzorowane zgodnie z realiami historycznymi lokacje i duże światy w których czuje podobna swobodę jak w Skyrim. Odpowiednio w Egipcie spędziłem 322 godziny i 540 w Grecji (wg steam). Valhalla - pomimo że wydaje się większa od Odysei - jakoś mi się mniej podoba. Być może brakuje mi w niej uroku klasycznych cywilizacji. O zakupie ac (black) shadows nawet nie myślę. Także bardzo podobała mi się ac black flag (chyba najbardziej ale grałem w nią wieku temu).

Gry dzisiaj są zbyt rozwleczone i za długie dla mnie. Takie staro szkolne RPGi miały po 30-40h długości zazwyczaj, BG2 był tutaj wyjątkiem na 80h i taka długość do 50h jest dla mnie optymalna. - dzisiaj może nie są o tyle „rozwleczone”, co nudne (w szczególności po kilkunastu godzinach rozgrywki). Natomiast co do długości gier kiedyś - te klasyczne rpg które oceniłeś na 30-40 max 50 godzin zapewniły mi kilkaset jak nie więcej godzin zabawy, każda z nich oddzielnie i to przy pierwszym (zarazem tez ostatnim) podejściu (niemniej jak mówiłem wyżej prowadziłem rownolegle po 2-3 rozgrywki oraz główną). Do gier na 30-40h to nawet nie chce mi się siadać (a jestem w wieku zbliżonym do Twojego).

Najgorszy to byl poprzedni. Poza BG 3 dla fanbojów nie bylo absolutnie nic wartego uwagi. Natomiast Indy ma szanse powalczyć z Unchartedem

Poczekaj na Indiego

A czy next gen update dużo zmienia? I czy działają na nim mody które miałeś wcześniej?