W sumie po wypiciu jednego piwka przeczytaniu posta Dawidpol93 i zjebce zielele stwierdzilem, co mi tam, zrobmy cos konsztruktywnego.
Pamietam, moze nie dokladnie, ale utkwilo i ciagle jeszcze gdzies tam jest, Szczyrk rok 1980, Moja swietej pamieci ciocia zabrala mnie na tygodniowe wakacje do osrodka bodajze Gwarek.
Olimpiade ogladalo sie w swietlicy kupa ludzi i jeden - chyba - czarno bialy telewizor.
Skoki o tyczce, Nie zapomne tego, Kozakiewicz, jego pamietny gest i wszyscy ludzie dookola wiwatujacy i cieszacy sie, nie wiem czy bardziej ze zwyciestwa czy z tego ze pokonal ruska, Wtedy dla mnie bylo to malo zrozumiale, mialem cale 9 lat.
Mam dzieci, troszke starsze, chcialem siasc z nimi i pocelebrowac pierwsza "swiadoma" olimpiade, wytrzymaly dosc krotko, nie bede wnikal bo zielele mnie zjebie...
Moze troche pompatycznie wyszlo, ale sa rzeczy ktore utrwalaja sie w pamieci, nie pamietamy ich moze dokladnie takimi jakie byly, ale warto je miec.
Ja tylko pamiętam Małysza w 2002 i 2006, tak poza tym to się nie interesuję w ogóle igrzyskami
Ja mam podobnie, nie pamietam wiele wiecej, jedna jeszcze rzecz, ktora dobrze pamietam to jak wracalem z religii w 1982 (odbywaly sie w salkach przy kosciolach) w czasie meczu Polska - Peru, po dwoch bramkach, o ktorych wiedzialem tylko dlatego ze slyszalem krzyczacych ludzi, bieglem do domu zeby zdazyc na mecz. To byly piekne czasy....
sportowo nie pamiętam żadnych, niestety. znam nazwiska istotnych dla nas olimpijczyków, ale nigdy nie śledziłem na bieżąco ich występów.
a ogólnie to pamiętam tylko zimowe igrzyska z Vancouver w 2010, z innego powodu.
mój dziadek był alkoholikiem, czasem skrajnym. jeździłem na wieś na wakacje i moje wspomnienia z dzieciństwa z nim są bardzo mieszane - albo bardzo złe, kiedy był pijany i mamrotal coś w swoim pokoju lub miał napady agresji, albo bardzo dobre, bo na trzeźwo był naprawdę super dziadkiem i wierzę, że mógłby być dla mnie idolem - zaradny, sportowiec, itd.
w pewnym momencie poważnie się rozchorował. wystraszyl się wtedy i postanowił przestać pić/tyle pić, a moja mama wpadła na pomysł, że pomoże mu przyjazd do nas, bo mieszkał sam. przyjechał, na jakiś czas z nami zamieszkał.
pomagał mi na podwórku z rąbaniem i noszeniem drewna, etc. potem wieczorami przychodził do mojego pokoju i najpierw oglądaliśmy razem westerny, a potem zaczęły się igrzyska i co wieczór oglądaliśmy jakieś randomowe dla mnie sporty. to był bardzo dobry czas i bardzo żałuję, że nie znałem go takiego zawsze.
a co do Ciebie i Twoich dzieci - życzę Wam jednak, żeby przynajmniej sportowo były w stanie się cieszyć tym wydarzeniem, bo sam nadal mocno przeżywam każdy medal dla Polski i uważam to za bardzobardzo "fajne" uczucie.
Moje dzieci ciagle sa bardziej polskie niz angielskie, mimo ze tutaj sie urodzily, chodza do szkoly i maja kolegow. Polska dla nich to jednak najlepsze miejsce na ziemi - przynajmniej na razie, to przynajmniej mi sie udalo ;)
Obiecuję, że będzie bez polityki, można czytać dalej bez nerwów;).
Jak przez mgłę pamiętam pierwsze igrzyska, które oglądałem już świadomie- zimowe w Calgary i później letnie w Seoulu.
Bez zaglądania do Internetu, przypominania sobie i tym podobnych "cyrków ", to z tych w Kanadzie kojarzę Indian, z ceremonii otwarcia, a z Korei występ "karateków" i maskotkę igrzysk (taki pluszowy tygrys). Kto, jakie medale, za co - bez googlowania sobie nie przypomnę, a googlowanie byłoby oszukiwaniem samego siebie.
Natomiast kojarzę jeszcze, że najbardziej lubiłem oglądać biathlon.
Z jakiegoś powodu pamietam Glorie Estefan śpiewającą z murzynami w 96.
https://www.youtube.com/watch?v=N3EFOSJ4ZQc
W sumie nie wiem czemu, kojarzy mi się, że to mogły być wakacje, na których znaleźliśmy trupa w stawie, ale nie jestem pewien, czy to na pewno był ten sam rok.
Poza tym, to nigdy aż tak mi się nie nudziło, żeby oglądać olimpiadę.
Poza tym, to nigdy aż tak mi się nie nudziło, żeby oglądać olimpiadę.
?
przecież jesteś fanem "Nope", nie da się nudniej.
Olimpiada to wlasnie takie urywki pamieci z dawnych czasow, latwo je zlokalizowac bo to bylo wydarzenie.
Ja tez ogladalem od strzalu, raczej przypadkiem.
Problem mam na przyklad z Korzeniowskim bo pamietam jego zloto, ale nie mam pojecia gdzie - podejrzewam atlante, ale glowy nie dam.
A Korzeniowski, to nie Barcelona '92? Na razie strzelam, bez sprawdzania ;)
EDYCJA
Sprawdziłem, tu masz lepszą pamięć.
Najlepiej kojarzą mi się Ateny 2004, nie wiem dlaczego. Najbardziej kojarzą mi się z beztroskimi wakacjami u dziadków na wsi.
Sportowo z tamtych igrzysk pamiętam pływanie i medale Otylii Jędrzejczak. Poza tym to zdaję się, że złoto Korzeniowskiego i Mateusza Kusznierewicza.
Londyn 2012 czyli moja pierwsza i jak na razie ostatnia w pełni świadomie oglądana olimpiada. Fenomenalna ceremonia otwarcia, ogólny vibe igrzysk...no strasznie to działało na mój nastoletni umysł, a w sumie nigdy nie byłem i raczej nie będę fanem sportu. Oglądałem absolutnie wszystkie konkurencje na jakie się akurat napatoczyłem w telewizorze, a że to były przedlicealne wakacje to miałem na to sporo czasu. Z tego co pamiętam to niestety Polska nie miała dobrej passy na tych igrzyskach...
https://www.youtube.com/watch?v=1AS-dCdYZbo&ab_channel=Olympics
Jedyne, które oglądałem. Ale już mało co z nich pamiętam - 1992.
https://www.youtube.com/watch?v=Y1fiOJDXA-E
Nie wiedziałem, że tylu osobom igrzyska kojarzą się z dziadkami:-D.
U mnie również, specjalnie do nich wyjeżdżałem w czasie igrzysk, bo miałem pewność, że tam bez problemu prześledzę wszystkie transmisje. Szczególnie za czasów turnieju w Rio, gdzie wszystko kończyło się o trzeciej w nocy. Szkoda, że tych moich przyjazdów sam dziadek nie dożył, ten to był dopiero kibicowy fanatyk, większy ode mnie, co do niego się przyjeżdżało to w telewizorze zawsze był włączony tenis na Eurosporcie, a zimą skoki narciarskie. Nawet gdy po raz ostatni go widziałem, to mimo swojego kiepskiego stanu nadal miał włączone w tv igrzyska, te w Londynie.
Przynajmniej wiem po kim mam tą kibicowo-igrzyskową manię, którą mało kto rozumie.
Dla mnie IO to Otylia, Korzeniowski, Leszek Blanik, zapaśnicy i podnoszenie ciezarow.
Takie pierwsze świadome dla mnie igrzyska, to Ateny 2004. Pamiętam doskonale medale Korzeniowskiego i Jędrzejczak.
Pierwsze jakie pamiętam to Barcelona, ale wyraźnych wspomnień poza medalem Partyki nie mam. Atlante pamiętam już całkiem nieźle, ale z racji przesunięcia czasowego nie oglądałem dużo (ale medal Nastuli mile wspominam do dziś). To samo w przypadku Sydney. Jeżeli chodzi o otwarcia to Barcelony i Atlanty chyba nie oglądałem. Z Sydney kojarze tylko Krokodyla Dundee'ego i aborygenkę, która zapalała znicz. Potem chińska masówka w Pekinie i genialne otwarcie z Londynu. Z zimowych pamiętam tylko Pavarottiego w Turynie.
W ogóle Londyn był dla mnie przełomowy bo to chyba pierwsze igrzyska, w których udostępniono live w internecie. Mieliśmy wtedy w pracy monitor do monitorowania systemów więc całe igrzyska zamiast monitoringu oglądaliśmy zawody sportowe. 8 godzin, dzień w dzień; nawet jak człowiek nie oglądał z pełną uwagą to cały czas w tle leciała transmisja więc siłą rzeczy człowiek tym przesiąkał.
Najmocniejsze wspomnienia mam z tych występów z IO:
Seul 1988 - 3 złote medale Florence Griffith-Joyner (100m, 200m, 4x100m) oraz 1 srebrny (4x400m), gdzie ZSRR ledwo pokonało USA. Na 200m fenomenalny rekord świata 21,34s niepobity do dziś od 36 lat co jest o tyle dziwne, że od 3 lat można biegać w kolcach z wkładką karbonową co robi kolosalną różnicę i na co nie było zgody przez ostatnie kilka dekad. Ben Johnson wygrywa 100m z Carlem Lewisem bijąc rekord świata 9,79s, a po jakimś czasie przyznaje się do stosowania dopingu i traci medal. W latach 70' i 80' większość gwiazd brała środki dopingujące. Wręcz mam pewność, że także Carl Lewis i Florence Griffith-Joyner.
Barcelona 1992 - Srebrny medal Polaków w piłce nożnej. Nasz duet napastników Andrzej Juskowiak oraz Wojciech Kowalczyk robił show. Pierwszy Dream Team USA w koszykówce, gdzie na IO mogły przyjechać największe gwiazdy NBA na czele z Magiciem Johnsonem, Larry Birdem i Michaelem Jordanem. Rozjeżdżali wszystkich ogromną ilością punktów.
Atlanta 1996 - To są moje zdecydowanie najbardziej ulubione igrzyska olimpijskie. Duża w tym zasługa komentatora Szaranowicza. Oglądałem wszystko co było w TV. Również w nocy. 2 złote medale Michaela Johnsona (400m i 200m), który jako jedyny w historii połączył skutecznie te dwa dystanse i sprawił, że to stało się moją pasją. Pobił w sposób niewiarygodny rekord świata na 200m 19,32s o 0,34 s co nie ma prawa zdarzyć się w sprincie. Widziałem wiele w swoim życiu wybitnych lekkoatletów, ale nigdy nie widziałem, by ktoś był tak piekielnie mocny na 400m jak on wtedy w Atlancie. Było to widać w jaki sposób bawił się z rywalami w 1R, ćwierćfinale i półfinale oraz jak spokojnie pobiegł w finałe pierwsze 250m byleby tylko wygrać, a nie atakować rekord od startu, a i tak uzyskał 43,49s. Gdyby biegał tylko na 400m, a nie dwa dystanse miał formę, by zejść wyraźnie poniżej 43s. Miał 4 biegi na 400m i 4 na 200m więc oszczędzał się jak mógł na tym pierwszym dystransie. Od kilkunastu lat jest dużo łatwiej, bo biega się 3 biegi, a nie 4 co stanowi kolosalną różnicę w regeneracji. Niestety później go trapiły kontuzje. Pobił rekord świata na 400m dopiero w 1999 roku 43,18s, gdy był dość wiekowy (32 lata) i miał najlepsze lata za sobą, a na 200m biegał już dużo wolniej. Szkoda, że będąc w rekordowej formie z 1996 roku nie wykorzystał pełni potencjału, by zejść poniżej 43s, a później ta plaga kontuzji. Człowiek, który od 1989 do 2000 roku przez 12 sezonów przegrał tylko 2 biegi na 400m w 1997 po kontuzji i w 1998 na początku sezonu, gdy był jeszcze bez formy.
Sydney 2000 - Pływak Ian Thorpe fenomen gospodarzy po łatwym wygraniu 400m stylem dowolnym przegrywa wyścig na 200m stylem dowolnym z Pieterem van den Hoogenbandem. Byłem zawiedziony na maxa.
Ateny 2004 - 6 złotych medali i 2 brązowe Michaela Phelpsa w pływaniu.
Pekin 2008 - 8 złotych medali Michaela Phelpsa w pływaniu i 3 złote medale U.Bolta (100m, 200m, 4x100m), gdzie na każdym dystansie pobił rekordy świata. Zwłaszcza skalę jego talentu pokazał finał na 100m, gdzie pobił rekord świata 9,69s zwalniając tempo biegu kilkanaście metrów przed metą. Wtedy już wszyscy wiedzieli, że to fenomen i zapowiedź, że zostanie wielką gwiazdą. A kilka dni później pobił rekord świata M.Johnsona z 1996 na 200m uzyskując 19,30s. Nikt nie rozwijał takich prędkości jak on na bieźni na IO 2008 i MŚ 2009. Ponownie wygrał 100m i 200m na IO w 2012 i 2016 czego nie dokonał nikt trzykrotnie.
A z zimowych igrzysk, które mniej lubię zaskoczyło mnie, gdy w 2002 wielkich faworytów skoków narciarskich Małysza i Hannawalda ograł na obu skoczniach czarny koń 20-letni Simon Ammann :)
A ktoś pamięta tą wpadkę z grą? (Niestety filmik nie jest już dostępny, ale może ktoś inny go wrzucił)
https://www.gry-online.pl/newsroom/pekin-2008-bez-polskiego-hymnu/z6a597
A tak z prawdziwych wydarzeń to sukcesy Korzeniowskiego.
