Wiadomość Nowy Tomb Raider objawi nam się w tym roku (przeciek)

Czas najwyższy.

-->

Wciąż mam do nadrobienia najnowszą trylogię a w zagranie TR z 2013 zabieram się od kilku lat co Sylwestra, w tym roku to już musi być na 10-lecie musowo.

Zamiast tego zabrałem się za poprzednią trylogię najpierw i wczoraj ukończyłem Legend. Pamiętam jak w 2006 grałem w demo i byłem oczarowany grafiką. Nex-gen w tej grze to niestety kontrowersyjna rzecz ale sama gra przyjemna.

Kilka razy próbowałem zacząć od starszych i po właczeniu np 3ki niestety odpadłem po godzinie a nawet Angel of Darkness wydaje się tragiczne w sterowaniu już. Kiedyś ograłem na konsolki przenośne GBC i GBA jakieś wersje ale to zupełnie inne gry oraz Guardian of Light kilka lat temu.

zwolniono głównego dewelopera Briana Waggonera z powodu starych rasistowskich tweetów
Chociaz raz jest jakis pozytek z rasistowskich pogladow ;). Gdyby nie to pewnie dalej marnowaliby czas na tego gniota zamiast nowego TR

Byleby tym razem ponownie skupili się na rozwoju Lary a nie na jakichś generycznych wątkach pobocznych.

Tym co uczyniła z Tomb Raidera (2013) tak świetną grę, był fakt, iż cała produkcja - od początku do końca - skupiała się na historii głównej bohaterki. Każda misja, każde wyzwanie, każdy postęp fabuły, był jednocześnie kolejnym krokiem w rozwoju Lary. Zaczynała jako rozpieszczone dziecko i w trakcie gry zmieniała się w zdeterminowaną, gotową do poświęceń wojowniczkę.

Potem w RotTR mieliśmy próbę kontynuacji tego wątku i Larę, która powoli zaczyna zatracać się w swojej rządzy przygód, działania i akcji. Niestety nie był to już tak mocno zarysowany i sam w sobie interesujący wątek jak w jedynce ale siłą rozpędu grało się w to naprawdę dobrze.

Natomiast Shadow of Tomb Raider - pomimo świetnie się zapowiadającego początku i kilku naprawdę mocnych fragmentów - kompletnie olał Larę. Na początku dostaliśmy obietnice, że oto teraz główna bohaterka dała się kompletnie wciągnąć swojej ślepej rządzy działania i wreszcie będzie musiała dostrzec ich destruktywny charakter oraz nabrać trochę pokory, rozsądku i opanowania. I to zapowiadało się na doskonałe zwieńczenie trylogii... Problem w tym, że od pewnego momentu, scenarzyści kompletnie ten motyw olali i postanowili się skupić na jakimś plemieniu no-namów i ich walce o wolność. Z tym, że to była tylko kolejna, do bólu wtórna historyjka o ratowaniu świata, w której Lara (zamiast walczyć ze swoimi demonami) robiła za prostego chłopca (czy raczej dziewczynkę) na posyłki. Koniec końców, w grze zabrakło emocji z poprzedniczek (zwłaszcza z "jedynki") ponieważ zamiast zżyć się z postacią, która ewoluuje na naszych oczach - dostaliśmy kolejną grę, w której nasz bohater/ka po prostu z dobrego serca spełnia prośby nijakich NPCów.

Generalnie najlepsze co wyniosłem z przejścia tej gry to refleksję, że aby napisać dobrą fabułę w grze potrzeba powiązać scenariusz z postacią protagonisty. Co prawda jest to dość oczywista i uniwersalna zasada dotycząca wszystkich opowieści, jednak mam wrażenie, że w grach jest ona niemal powszechnie ignorowana. Powodem, dla którego tak wiele gier sprawia wrażenie płytkich i wtórnych fabularnie jest fakt, że scenarzyści jakby zapominali o głównym bohaterze i skupiając się na fabule, czynią z niego jedynie narzędzie do wykonywania kolejnych questów. Motywacje, charakter czy rozwój są traktowane pobieżnie "ot, żeby było".

Jak się popatrzy na gry z najlepszymi historiami to chyba zawsze są to gry, w których główny bohater doznaje przemiany poprzez tok gry. Oczywistym przykładem są oczywiście dwie części Red Dead Redemption gdzie np. Arthur z początku gry to ktoś zupełnie inny niż Arthur z końcówki. To samo z Johnem w jedynce. Powszechnie chwalony GoW to samo - gracze ekscytują się ewolucją Kratosa. Wiedźmin 3 - nawet jeśli z powodu książek i poprzednich gier mamy do czynienia z już mocno ukształtowanym Geraltem to jednak widać jak kolejne fragmenty historii mają na niego wpływ. W CP77 największą kuchą fabularną było właśnie to, że ucięto solidny kawałek rozwoju bohatera. Plague Tale? cała gra o ewolucji relacji między bohaterami. Hellblade? Cała gra to dosłownie psychologiczna podróż głównej bohaterki... itd. itd.

Natomiast najlepiej widać to właśnie po nowej trylogii Tomb Raidera bo niby gameplay poprawiony, grafika poprawiona, przerywniki filmowe lepiej wyreżyserowane itd. ale jednak każdej kolejnej części czegoś brakuje. Czego? No właśnie tego, że główna postać zostaje pominięta przez co całość traci na znaczeniu i zmienia się w kolejną historyjkę o ratowaniu świata.