Wiadomość Ród smoka po raz pierwszy pobił Pierścienie Władzy w wynikach oglądalności

Silne męskie postacie = toksyczna męskość

Na szczęście ty jesteś słabą męską postacią, więc według korporacji, które są twoimi właścicielami, jesteś OK.

stalkerrr
Tylko, że te "silne postaci kobiece" są po prostu kiepsko napisane.
Kiedy pisze się "silne postaci męskie" (czy po prostu silne postaci, w których płeć nie jest cechą główną) to mamy do czynienia zazwyczaj z kimś w stylu Rockiego i jego "But it ain't about how hard you hit. It's about how hard you can get hit and keep moving forward". Kiedy popatrzy się na klasyki kina akcji lat '80 to łatwo zauważyć, że na końcu filmu bohater jest zawsze poobijany, pokrwawiony i ledwo stoi na nogach. Nieważne czy to McClane, Rambo, Dutch (z Predatora), Martin Riggs czy kto tam jeszcze - cały film to niekończąca się seria ciosów na pysk. I to samo zresztą robiono z żeńskimi bohaterkami - Sarah Connor, Ellen Ripley, czy Lara Croft (zwłaszcza w Reboocie z 2013). Całe bohaterstwo tych postaci polega na tym, że stają przed zadaniami wykraczającymi poza ich możliwości i muszą się sporo nacierpieć żeby osiągnąć swój cel. I to sprawia, że widz nabiera do tych postaci szacunku. Natomiast masa filmideł, w których bohater był takim ultrakoksem, że nikt nie był dla niego wyzwaniem utonęły w pomroku dziejów bo co to za bohater, który nie musi się poświęcać.

Natomiast od czasu gdy płeć stała się kluczowym elementem charakteru danej postaci a scenarzyści wzięli sobie za punkt honoru udowodnienie, że kobiety nie są w żadnym stopniu słabsze fizycznie od mężczyzn, okazało się że nie można już stawiać przed bohaterem (bohaterką) zadań ponad jej siły bo "a nuż ktoś pomyśli, że jest to dowód że jest słabsza (fizycznie) od mężczyzn". Kiedy bohaterem jest mężczyzna, nikt nie widzi potrzeby by wykazywał swoją fizyczną wyższość nad innymi (a już na pewno nie nad kobietami), dlatego twórcy skupiają się na sile charakteru. I słusznie bo jest to aspekt znacznie ważniejszy i ciekawszy od tego ile kg dana osoba jest w stanie unieść.

Co jednak najzabawniejsze - obranie za główną bohaterkę kobiety jest doskonałym sposobem na jeszcze większe skoncentrowanie się na tym co ważne czyli na sile woli. Przez to, że statystycznie kobiety są znacznie mniejsze, słabsze i delikatniejsze, każda trudność przed jaką stają jest z automatu większym wyzwaniem, a co za tym idzie - zwycięstwo jest bardziej satysfakcjonujące (w ten sam sposób nikogo zbytnio nie rusza Aragorn wybijający orków dziesiątkami podczas gdy Pippin zabijający jednego zdaje się dokonywać dzieła wręcz heroicznego). I jest wiele opowieści, które ten aspekt bardzo dobrze wykorzystują - Dobrym przykładem jest chociażby film G.I. Jane, gdzie główna bohaterka chcąc udowodnić, że dorównuje mężczyznom, musi nadrobić braki fizyczne determinacją i siłą charakteru. Równie dobrze pokazuje to także animowana wersja Mulan. Do tego jest też Terminator i Obcy - w obu przypadkach płeć bohaterki jest nie tyle główną cechą charakteru co dodatkiem podnoszącym wysokie i tak stawki. Z gier natomiast mamy przykład Tomb Raidera z 2013, w którym uczynienie z protagonistki młodej i rozpieszczonej Lary sprawia, że każde zadanie wydaje sie niemal heroiczne.

A to tylko przykłady z typowej popkultury, podczas gdy Władca Pierścieni oferuje znacznie więcej możliwości do przedstawiania konfliktów wewnętrznych, złożoności charakteru i głębi postaci. Tolkien z założenia pisał o wartościach wykraczających poza świat materialny. Głównym motywem Władcy... jest to, że "nawet najmniejsza istota może zadecydować o losach świata". Kwestie siły fizycznej są pięciorzędne. Sama siła fizyczna jest tylko narzędziem w rękach rozumu i woli więc liczy się nie tyle ile kto jej ma ale jak się nią posługuje. Gdyby tężyzna fizyczna była główną wartością w świecie Tolkiena to bohaterami byłyby trolle i Uruk-Hai...

Tak więc problemem nie są "silne kobiece postaci". Problemem jest to, że fiksacja na punkcie prób udowodnienia, że kobiety są identyczne mężczyznom zaprowadziła twórców do miejsca, w którym na główny plan wysunęła się czysta brutalna siła. Dlatego GoGaladriel jest agresywna, okrutna i nie liczy się z innymi. Dlatego wszystko udaje się jej "ot tak" i cała jej "cnota" została zredukowana do tego, że strażnicy więzienni sami wchodzą do celi.

Podejście współczesnych twórców do kobiecych postaci oddaje chyba najlepiej scena z pierwszego Kapitana Ameryki, kiedy jeden z rekrutów żartuje sobie z płci Peggy Carter. Reakcją tejże jest przywalenie w twarz rekrutowi. Może się to wydawać postawą "silną", jednak po zastanowieniu widać, że jest to reakcja wręcz przeciwna. Zamiast opanowania wskazującego na wyższość moralną, zamiast ciętej odpowiedzi wskazującej na inteligencję, zamiast czynu który udowodniłby nieprzystawalność żartu - mamy reakcję potwierdzającą słabość postaci tj. ulegnięcie emocjom i fizyczne zaatakowanie bezbronnego (który nie mógł podnieść ręki na wyższą rangą). Wyobraźmy sobie co by było gdyby Kpt. Ameryka uderzył kobietę za to, że z niego zażartowała...

Tak więc nie jest to problem dyskryminacji, ponieważ nikt nie miałby problemu z postaciami kobiecymi napisanymi według tych samych zasad co postaci męskie. Problem jest w tym, że współczesne bohaterki są pisane wedle zasad wg których tworzy się czarne charaktery...

Podziwiam, mnie pokonal odcinek 4.
Potem tylko streszczenia.

Jak na razie moj faworyt do parodii odcinka 8
https://www.youtube.com/watch?v=BV8h5mXIkho