6 sekretów z Gothica, o których mogliście nie mieć pojęcia
Myślicie, że czegoś mnie nauczycie nowego o Gothicu? Niedoczekanie wasze!
Trochę sekretów zapomniano.
Np. pierwsze wejście do miasta od morza(tak, bez kodów da się, tylko trzeba biegać i uciekać przed potworami, wskoczyć tam gdzie trzeba) wynagradza 500 punktami doświadczeń(chyba tylko w nocy kruka, bo w dwójce potwór morski pożarłby nas chyba) i przy okazji można jeszcze zebrać więcej expa za wspomnienie o ziołach strażnikom bramy i jeszcze więcej ciekawych nieoczywistych rzeczy ;).
W dwójce tez dało się wejść do miasta tylnymi drzwiami (wpłynąć do portu)
Artykuł ma tytuł "6 sekretów z Gothica, o których mogliście nie mieć pojęcia", a nie "wszystkie sekrety z Gothica, łącznie z tymi o których większość słyszała", więc nie tyle ktoś ma problemy z pamięcią (bo niczego nie "zapomniano"), co niektórzy z logicznym myśleniem.
Bardzo fajny artykuł, o wielu ciekawostkach nie miałem pojęcia :) Moją ulubioną częścią jest również Gothic II i też zdecydowanie preferuję immersyjny tryb przechodzenia gier, nawet jeżeli do gry podchodzę któryś raz z rzędu. Miło zatem czytać, że nie tylko ja tak mam :)
Z tego co pamiętam chyba w okolicy wieży Xardasa, wspinając się nad wejściem do jaskini bandytów, możemy poszukać amuletu którego właściwości są zależne od naszej gildii.
To prawda, chociaż warto pamiętać, że amulet pojawia się tam dopiero od II rozdziału. Przy okazji: strażnik miejski/paladyn znajdzie amulet zwinności, najemnik/łowca smoków amulet życia, a nowicjusz/mag ognia amulet oświecenia.
Super artykuł, dowiedziałem się wiele nowych ciekawych rzeczy. Dzięki!
Czegoś takiego oczekuje od portali growych, a nie tylko przepisywanie plotek z zagranicznych portali czy tweetów.
Jeszcze raz dzięki, Autor zachęcił mnie, żebym zainstalował sobie Gothic 2 na Steamdecku:)
Super artykuł. Ja dopiero przy którymś z rzędu przechodzeniu Gothica 2 dowiedziałem się o istnieniu takiej postaci jak Mario. Wsadzili go do karczmy do której od 2 rozdziału się już w sumie nie chodzi bo nie ma po co.
Chętnie bym poczytał więcej o dialogach w grach których zwykle się nie słyszy bo wymagają zrobienia czegoś, co większość osób nie robi. Na przykład w Mass Effect 3 jeśli Garrus, Tali, Mordin i Wrex nie żyją, to zostaną zastąpieni przez inne postacie. Ja mimo wielokrotnego przechodzenia Mass Effectów nigdy nie miałem okazji tego doświadczyć bo jakoś nie mogę się nigdy zdobyć na uśmiercenie tych postaci, za bardzo je lubię a poza tym cierpię na syndrom perfekcyjnego przechodzenia gier.
Thorus był też w trzeciej części, pracował jako najemnik dla orków. A tak poza tym to chyba jedyna postać, którą można zabić w każdej części, co powoduje swego rodzaju paradoks. :-)
Pewnego razu podczas zadania związanego z pozbyciem się brzytwiaków z kanionu, gdy przesadziłem z eksterminacją mieszkających tam stworzeń zaczepił mnie Skip mówiąc z wyrzutem - "Chcesz zabić wszystko co żyje w tej dolinie!" Nie jest to może jakiś sekret ale byłem zaskoczony tą sceną i nawet trochę zawstydzony uwagą pirata. Teraz, grając w gry, nie robie już tzw. "czyszczenia mapy". Oto dziedzictwo Skipa :)
Akurat te sekrety z Gothica znam, ale zawsze miło jest o nich czytać :).
Czekam aż wydadzą na konsole
Uff, jaka ulga. Myślałem że to jeden z tych artykułów które krzyczą nagłówkiem - "musisz to znać", a tu łaskawie mogę w końcu czegoś nie znać :) ... No a że to o gothica chodzi to i nie zamierzam poznawać. Pozdrawiam.
Bardzo fajny artykuł.
Jednak - czy tylko ja nigdy Gothica nie lubiłem?
Już pierwsza cześć na premierę wydawała mi się strasznie słabą grą w którą oczywiście grałem, ale nigdy nie przeszedłem do końca, bo jakoś... nie mogłem się w to wkręcić.
Być może chodzi o to, że wcześniej grałem w takie tytuły jak Metal Gear Solid, Final Fantasy VII, czy Legacy of Kain: Soul Reaver na PSX?
Jak to wyjaśnić? Nie jest to raczej kwestia gustu, bo teoretycznie Gothic powinien mi się podobać, ale no... nigdy mi nie przypasił. Próbowałem do niego wracać, ale zupełnie nie rozumiałem i nadal nie rozumiem zachwytów nad tym wynalazkiem.
Toporność Gothica pominę bo to nigdy dla mnie nie był problem - toporne gry, to były kurła na C64, czy na Amidze, więc Gothic nie był dla mnie toporny i drewniany nigdy, zatem to też nie to.
Fabuła była dla mnie strasznie miałka, w porównaniu do tytułów, które wymieniłem wcześniej, może dlatego mi tak nie przypasował?
No nie czaję tego do dziś. Co sprawiło, że ta gra jest tak kultowa?
Otwarty świat? Polski dubbing?
Nie wiem, po prostu mam mały mindf*ck związany z Gothiciem, bo wydawałoby się, że to gra idealna dla mnie, a nigdy jej nie polubiłem.
Nawet bodaj rok temu próbowałem sobie "poghoticować" przy okazji premiery Kronik Myrtany i... no nie.
Wyjaśni mi ktoś fenomen Gothica? Może ktoś mnie przekona, jakimiś fajnymi argumentami (jestem otwarty na wszelakie wyjaśnienia), co sprawiło, że ta gra jest wyjątkowa i warto w nią zagrać? Ja nigdy nie mogłem się przebić nawet przez stary obóz, a jak spotkałem Wrzoda, który był zabawny przez chwilę, to pomyślałem sobie, że okej, no fajna postać, taka wkurzająca, ale coś ciekawego. Potem już jakoś chęć grania mi padła.
Po Wrzodzie. Nie przez niego, bo to fajny element tej gry, ale jakoś krótko po nim.
Ma ktoś podobnie jak ja?
To idzie tak - są gry, które robią poszczególne elementy składanki (jaka tworzy całą grę) lepiej niż Gothic.
Gothic tworzy zgrabną i strawną całość.
Brak wymogu czytania instrukcji - kiedyś było to konieczne no chyba, że miałeś tylko jedną grę (bo na tyle było cię stać) i miałeś czas ją rozgryźć samemu.
Rozwój postaci prosty i trudny do skopania.
Gra którą można ograć więcej niż raz i w której nic cię nie pogania = dobry relaks po szkole.
I to wszystko w pełnej polskiej wersji.
Być może chodzi o to, że wcześniej grałem w takie tytuły jak Metal Gear Solid, Final Fantasy VII, czy Legacy of Kain: Soul Reaver na PSX?
w sensie, że grałeś w dobre czy lepsze gry niż Gothic i przez to wydawał ci się słaby na tyle, że nie przeszedłeś go?
Nie ty jeden...
Tak, ja nie mówię, ze Gothic to słaba gra, po prostu mam straszny dylemat co do tej produkcji. Bo teoretycznie jest taka gierka typowo dla mnie, ale jakoś nigdy nie wciągnęła mnie na tyle żeby chcieć w to grać. To samo miałem np. z Risen. Podobny schemat.
Takie love-hate relationship.
Za pierwszym razem, to faktycznie mogło być przez to, że miałem porównanie właśnie do MGS itp i no mógł mi gothic nie podejść. Ale później, jak już nieco zapomniałem o tamtych tytułach... a miałem taki okres, kiedy chciałem sobie odświeżać starsze gry, w tym Gothica i nawet wtedy jakoś go porzuciłem.
Klimat mi się podoba, grafika w sumie też, gameplay również, dubbing oczywiście też... Dziwnie trochę :D Cos mi tam nie pykło w tym Gothicu po prostu.
