Wiadomość Elden Ring potrafi zachwycić, a ta perspektywa potęguje wrażenia

Mark_1322 AIDIDPl Goldfinch
Im bardziej zagłębiam się w świat Elden Ringa, tym lepiej rozumiem oceny 10/10 wystawione tej grze. Nie byłem nigdy wielkim fanem soulsów ani ich przeciwnikiem, a pierwsze tygodnie po premierze spędziłem na ruganiu FS za stuttering i inne babole w wersji pecetowej, całkiem zresztą słusznie. Mam do czego się odnieść, bo przeszedłem od małego do dzisiaj naprawdę dużą ilość gier na przeróżne platformy. Nigdy nie grałem tylko po to, byle grać lub wbić platynę albo osiągnięcie, a po poradniki sięgałem niezmiernie rzadko, bo w grach szukam dziewiczego lądu, który samodzielnie obadam z każdej strony. Dla mnie granie to integralna część życia, coś tak naturalnego, jak czytanie książek czy słuchanie muzyki, ale bardziej, lepiej i więcej. O ile do grafiki można się przyczepić, tak pisanie o dziadowskiej fabule, to spore nieporozumienie, niezrozumiałe połączenie ignorancji i braku miłości do gier, nierozumienie tematu lub wręcz brak znajomości dalekiej, zawiłej drogi, jaką ta dziedzina rozrywki przeszła.

W Elden Ring masz podane wyborne składniki i tylko od Ciebie zależy, co z nich ugotujesz i w jaki sposób to zrobisz; twoje podejście do tego tytułu jest definiowane przez to, jakim - i czy w ogóle - jesteś graczem. To samo tyczy się fabuły, której strzępki chłoniesz i łączysz w logiczną całość, kawałek po kawałku, a w tyle głowy ciągle pali się lampka, czy aby na pewno niczego nie przeoczyłeś? Tu nic nie jest oczywiste na pierwszy rzut oka i nikt, oprócz ciebie, nie jest w stanie ci dać przedniej zabawy bez totalnej immersji w świecie gry.

Ta gra angażuje w każdym aspekcie, jak żadna inna pozycja z otwartym światem. Nawet krytykowany motyw z powtarzalnymi katakumbami ma tak głęboko ukryte drugie dno, które nagrodzi kilkanaście procent graczy, a reszta prawdopodobnie nigdy nie dowie się o jego istnieniu. I co najważniejsze - twórcy byli z pewnością tego świadomi. Ta ciągła gra pozorów Miyazakiego z graczem, niewinnie puszczane oczko w jego kierunku i sam fakt, że głupio mi pisać bardziej konkretnie, bo jednym nieuważnym zdaniem mógłbym zepsuć cząstkę zabawy komuś, kto sprawnie łączy kropki, że pisząc ten komentarz uśmiecham się sam do siebie w duchu i jest mi po prostu przyjemnie. Zanurzenie się w Elden Ring daje poczucie tego, co pokazano w Incepcji: zapadasz w sen, a w tym śnie dalej śnisz i nurkujesz coraz głębiej i głebiej, zatracając gdzieś cząstki siebie, ale zarazem odnajdując inne, zupełnie nowe. Dla mnie to wręcz nierealne, jak ta gra jest złożona z pozornie prostych i przewidywalnych elementów.

Jestem cholernie szczęśliwy, że powstają jeszcze takie tytuły, jak Elden Ring. To są te momenty, w których wraca mi wiara w tę branżę. I cieszę się, że gra osiągnęła tak wielki sukces.